Ik had er al een tijdje zin in. Niet alleen omdat ik even lekker een dag voor mijzelf zou hebben. Klein anderhalf uur rijden. Radio op 100. Mee blèren met Pink, Metallica en al het andere wat voor bij komt. Lunchen. Koffiepauze. Maar ook omdat ik andere mensen zou ontmoeten, dingen zou leren, ervaren, ontdekken. Situaties delen. Verrijken, helpen en geholpen worden.
Op een vrijdagochtend was het dan zo ver. Met een schitterend maar oh zo lastig opkomend en laaghangend blijvend zonnetje reed ik richting Baarn voor de cursus “high sensitive and strong willed opvoeden.” Ook wel “gevoeligheid groot brengen”. Ik hoopte een bijzondere dag te mogen ervaren die niet zweverig en kriebelig zou zijn . Maar gewoon één waarin je weet dat het is zoals het is en hoe daar mee om te gaan. Tevens hoopte ik uit deze dag iets mee te kunnen nemen om eventueel een betekenis te kunnen zijn voor de plannen die er zijn om laagdrempeligheid tussen ouders en leerkrachten én vroeg signalering bij “anders zijnde” kinderen te bevorderen. Zo, mond vol. Lees nog maar eens rustig terug en besef dat dit nog altijd aanwezig is.
Zoals gehoopt zat ik heerlijk relaxed in mijn cocon op 4 wielen. Met knetterharde muziek en een tomtom die er zonder resultaat boven uit probeerde te komen. Te meer ook omdat mijn schelle decibellen luider waren dan die uit de boxen klonken. Heerlijk dit, even alleen op pad. De zon die scheen. De zon die scheen heerlijk maar ook ontzettend laag. Met als gevolg dat ik door de felle zonnestralen in mijn ogen gewoonweg de borden boven de 5 banige snelweg niet op tijd kon lezen. En ik ‘blind’ af moest op mijn routeplanner. De radio werd dus wat zachter gezet en het über relaxte werd ietsjes gespannen. Links en recht scheurde grote vrachtwagens en snel uitziende zakenmannen die deze wegen overduidelijk vaker dan mij betreden langs mij heen. Over mijn rij kunsten maak ik mij over het algemeen niet zo heel veel zorgen, met als resultaat dat ik zonder problemen, middelvingers, bulten of butsen aankwam op plaats van bestemming.
Voorstellen, koffie pakken, en een stoel zoeken om de ervaring aan te gaan. Het werd een bijzondere dag. Emotioneel bij sommige kandidaten. Indrukwekkend. Kortweg gezegd werd ons bijgebracht hoe je bepaalde gedragingen kunt omschrijven en uitleggen, waar dat vandaan komt en hoe daar mee om te gaan. ………écht heel kort gezegd. Ik kwam tot de conclusie dat ik eigenlijk gewoonweg al best goed bezig ben voor wat betreft onze thuissituatie. Ik kwam ook tot het besef dat met mijn inbreng , die zonder haperingen en spontaan en enthousiast zonder enige moeite over tafel bulkte. Ik andere ouders kon adviseren in bepaalde situaties en zij zich daardoor én begrepen voelde en weer een beetje hoop kregen om bepaalde situaties aan te gaan. En dat voelt een partijtje goed zeg. “Bedankt” zij degene die de cursus gaf, “voor je inbreng en heldere uitleg. Het was zeker wat waard voor die ouders” bloos.
Op de terug weg was het donker. Geen vervelende zon. Wel veel gedachtes en overpeinzingen om even lekker over na te denken. Hier gaat vast wat meer moois uitkomen. Thuis, maar hopelijk ook voor anderen. Wordt vervolgd voor wat mij betreft. Sowieso zo’n heerlijk uitstapje in mijn eentje. Tot gauw.
vrolijke groet
