Tot het jubileumweekend (19 en 20 juni 2020) willen we iedere week een anekdote, leuke weetjes en verslagen van de afgelopen 75 jaar in de Sportvriend plaatsen. Dit is het derde deel vanuit het jubileumboekje van het 50-jarig bestaan.
Al snel werd Geel-Zwart geconfronteerd met de grilligheid van de sport. In de afdeling merkten de andere clubs tot hun schrik dat Geel-Zwart een geduchte tegenstander was. De Zandtemer handbalsters waren door hun enthousiasme eenvoudig niet te kloppen. Dat had tot gevolg dat de dames in de eerste officiële competitie gelijk kampioen werden. ’t Zand stond op zijn kop. Er volgden huldigingen: door het bestuur en de pastoor. Dit had tot gevolg dat Geel-Zwart in Amsterdam de afdelingstitel diende te verdedigen tijdens het Gewestelijk Kampioenschap. De speelsters van toen herinneren zich de tocht naar Amsterdam nog: eerst op de fiets naar Schagen en dan met de trein naar Amsterdam. De Plattelandsmeiden hadden maar wat bekijks want kleine Keessie Huiberts marcheerde als grensrechter voor de ploeg het veld op. Maar wat een strop. De trainer van de tegenpartij was scheidsrechter en ontpopte zich als een echte thuisfluiter. En dus verloor Geel-Zwart dik. Het afschuiven van een nederlaag op de ‘scheids ’is niet echt een modern verschijnsel….
Ook kneep men in de begintijd wel eens een oogje toe. Zo was Riet Visser ooit toeschouwer langs de kant en er was een speelster tekort. Riet werd gevraagd of ze mee wilde doen en speelde toen in haar zondagse jurk haar eerste wedstrijd. De club zou daar tegenwoordig een fikse boete voor krijgen.
Hieronder nog oude teamfoto’s welke ook in het jubileumboekje van het 50-jarig jubileum stonden. Handballen op het voetbalveld in blouse en rok!
