Nog maar koud terug uit Noorwegen hebben we al weer veel sociale contacten gehad in ons dorp. Erg gezellig en fijn . Velen die ons belangstellend vragen hoe het gaat. Of we blij zijn weer terug te zijn. Ik vind het moeilijk die laatste vraag te beantwoorden. Tuurlijk zijn we blij weer dicht bij familie en vrienden te zijn. Maar Noorwegen missen we ook ontzettend. Je raakt snel gewend aan rust en ruimte. Toen ik laatst s’nachts nog een stukje met de honden liep kwam ik tot het volgende besef. Ik liep daar over het strookje gras en keek een beetje schichtig om mij heen. Dit om te voorkomen dat ik niet weer net als gisteravond me eigen kapot schrik omdat er opeens iemand in het donker tegen een boom geleund staat. Zijn mobiel voor zijn neus maar overduidelijk niet daarop kijkend. Ik zorgde ervoor dat hij besefte dat ik hem wel degelijk opmerkte en zei hem luid gedag. Een weifelend “hello” kreeg ik terug. Het gevoel van veiligheid wat ik in het stuk Noorwegen waar wij woonde had, heb ik in Nederland niet. Hier in Nederland klem ik in drukte mijn arm wat strakker over mijn tas. Loop ik alle ramen en deuren extra na of deze echt wel afgesloten zijn. En ben ik blij dat mijn fiets of auto er nog staat als ik besef dat ik deze per ongeluk vergeten ben op slot te doen. Ja, het gevoel van veiligheid is een groot verschil.
Ook hebben manlief en ik inmiddels 3 dagen timmerdorp er op zitten met onze meiden en hun vrienden en vriendinnen. Een geweldig evenement voor de kids welke word neer gezet door vrijwilligers. Goed opgezet, keurig voor elkaar alles. Iets om ontzettend trots op te zijn. Kort daarop is het vlotbrugtoernooi bij de tennis gestart. Een toernooi welke inmiddels Noord Holland Noord wijd bekend is. Georganiseerd door vrijwillige sportievelingen.Van het weekend zat het comité 275 jaar t Zand bij elkaar om met een bbq en een paar biertjes de ontvangen Oscar te vieren. Ik zat het groepje eens van afstand te bekijken en luisterde naar hun enthousiaste verhalen over de evenementen uit het feestjaar die zich inmiddels weer herhaald hebben of weer gaan herhalen. Nog zoiets om trots op te zijn. En toen ik snachts naar huis fietste, probeerde ik de line up van het zandstockfestival te lezen op het grote aanplakbiljet. Lukte niet heel makkelijk meer maar toch…..…….diepe tevreden zucht
Zoals sommige misschien weten zijn wij op zoek naar een mooie woning in of rondom ’t dorp. Een huis met een tuin waarin wij een beetje de ruimte, de natuur, de vrijheid van Noorwegen kunnen ervaren. We zitten er bovenop want het is gebleken dat de huizen die te koop komen als zoete broodjes over de toonbank vliegen. Voornamelijk naar de wat ouder wordende jeugd uit ’t Zand. Zij willen toch echt blijven in hun geboorte dorp. Mooi! En wij begrijpen dat wel. Want dat saamhorige, dat warme en die positieve en enthousiaste inzet op zoveel plekken in ’t Zand, het sportieve, is iets wat je écht wel mist als je het dorp verlaat. En waar je niet heel snel weer aan hoeft te wennen. Dus ook wij zoeken rustig verder…………..
tot gauw
vrolijke groet
