De Klepperman

Toen, in de Bosweg waar ik woonde, nog houten palen stonden voor de elektriciteitsleiding, toen kwam hij al. De sportvriend! Vanaf het moment dat ik handbalde, speelde hij een grote rol voor mij. Enkel en alleen bezocht ik de handbalsite, sorry pagina om te kijken hoe laat ik van de partij moest zijn. Of mijn vader en moeder moesten rijden als we ‘uit’ moesten. En of ons ‘stukje’ erin stond de week na de wedstrijd. Als dat zo was voelde je toch wel even een kriebel door je lijf gaan. Want daar stond jouw verslag, met jouw naam in dé Sportvriend die íedereen in het dorp las. Ik heb hem zelf ook nog bezorgt. Kreeg daar 3 rijksdaalders en 2 dikke repen voor. Trapte daarvoor mijn eigen een breuk met een te zware fietstas op een te kleine fiets zonder versnelling. Huilde tranen met tuiten als deze stoffen fietstas zo doordrenkt was van de regen dat alle sportvrienden nat en gekreukeld door de brievenbus moesten. Overwon de grote herdershond van de familie Mak aan het begin van de weg. De lange oprit van de familie van der Salm achter in het land. Buurvrouw gaf mij overigens hiervoor altijd een extra zakcentje. Toen de houten elektriciteitspalen al lang en breed ingeruild waren voor modernere technologie en ik inmiddels het huis verlaten had, bestond de sportvriend nog steeds. Soms las ik hem niet eens. Op de Punters na! Zelfs niet toen mijn meiden op handbal gingen. De meeste informatie kwam toch al binnen via de besloten app groep. Maar goed, de Sportvriend hoort iedere week bij je op de mat te vallen. Een mooie dorpsgewoonte.

Maar nu zag ik op facebook (internet!!!) , op de pagina “je bent een echte zandtemer als……” dat het bestaan van de sportvriend dreigt te vergaan. Verschillende discussies werden er gevoerd. Wel weg, , niet weg, ja maar wat als, en hoe………senioren_online

Ik moest meteen denken aan de kreet: “DIGITAAL IS HET NIEUWE NORMAAL”. Wij kunnen ons de wereld zonder internet bijna niet meer voorstellen. Ik ben blij dat ik met de tijd mee kan gaan. Zo app ik er bijvoorbeeld lustig op los. Merk dat appen op afstand je dichter bij elkaar brengt, banden versterkt. Maar van dichtbij verwijderd men juist van elkaar. Als mijn gesprek op een feestje werd onderbroken door iemand die , soms nog, stiekum onder tafel, maar vaak gewoon open en bloot met de achtergebleven vriendin zeer uitgebreid aan het appen was, vervloekte ik dat ding. En hoor ik niet veel mensen klagen tegen hun puberkinderen of ze as-je-blieft dat ding eens weg willen doen (is goed pap, maar sluit jij dan ook ff af)? Op feestjes worden moppen via de app gestuurd. En hoor je een “pling” of “toettoet” dan word waarschijnlijk de eigenaar van die mobiel gevraagd wat hij of zij drinken wil. Oké, ik overdrijf misschien. Maar zal er toch niet ver naast zitten. Zelf kwam ik tot de conclusie dat mijn meiden een vraag stellen en al niet eens meer op het antwoord wachten ,omdat ik deze toch niet gaf omdat ik met mijn telefoon op internet bezig was. Dat was voor mij het moment dat ik besloot de telefoon héél bewust weg te leggen. Mijn meiden te beantwoorden als zij een vraag stelde ipv iets te murmelen. Of gewoon, heel nostalgisch (??) met elkaar te praten onder het genot van een kop thee. Naar ze te kijken als ze aan het spelen zijn, ze te observeren en te bewonderen. Balans zoek ik daar in. Want verder gebruik ik internet voor héél veel zaken, dan niet om bijna alles op te zoeken. Recepten, adressen, vacatures, verkooppunten. Heerlijk vind ik het om een avondje te shoppen en de mooiste kleding in mijn winkelmandje te gooien. De rekening loopt op met honderden euro’s tegelijk. En voordat ik bij de kassa ben , kieper ik het hele winkelwagentje weer leeg. (okay, iets te vaak bestel ik dan toch dat shirtje. Maar hè, blijf een Nederlander, altijd een uitverkoopje hoor!). Maar ook belangrijkere zaken, belastingdienst, rekeningen betalen, abonnementen vergelijken, noem het op.

Nu ben ik nog maar net de 40 gepasseerd. Maar merk ook nu al het verschil in internetmedium en de digitale snelweg tussen mij en mijn kinderen. Ik thumbnail_IMG_8588heb totaal geen kaas gegeten van megabytes, gigabytes, instaleren of het op gang brengen van een real live chat. Mijn meiden daarentegen kunnen mij de telefoon uit handen nemen om zuchtend maar met gemak bepaalde instellingen aan te passen. Ze gooien met het grootste gemak filtertjes over een foto of laten op mijn tafel een woestijnrat met een flamenco-jurkje dansen en opeens zie ik mijzelf met dierenoren en tekenfilm-ogen…..

Ik begrijp dat voor ouderen de drempel om op internet gaan te groot is. Het is onbekend terrein, ingewikkeld vaak ook. Ze zijn vaak niet in staat om de informatie te vinden die ze nodig hebben of sterker nog, überhaupt op het internet te komen. Jammer want het bied hen zoveel mogelijkheden. Maar ik begrijp ook dat zij zichzelf te oud vinden om het ‘allemaal’ nog te gaan leren. Er is gelukkig wel een stijgende trend onder de senioren in het internetgebruik. En vermoed ik dat het een kwestie van enkele jaren is dat deze discussie nergens meer gehouden hoeft te worden. Is er geen mogelijkheid een tussenweg voor deze jaren te vinden? Alle programma’s en informatie die, bijvoorbeeld op tzand.info gaan verschijnen zijn dus al bestaand bestand? Kan deze informatie gebundeld worden voor de senioren die zich niet meer in het internet willen verdiepen en daarom een ‘abonnement’ nemen op deze enkele, met een nostalgisch nietje aan elkaar gebundelde programma boekje? Het langsbrengen daarvan zal weinig tijd in beslag nemen waardoor er mogelijk tijd overblijft voor een sociaal praatje, face to face. Blijft ook héél belangrijk. En mogen we verwachten van de jongeren generatie dat zij de oudere generatie helpen om het gebruik van internet te doen begrijpen? Er zijn zoveel ouderen, jong van geest en welwillend.

kleppermanMmmmmmisschien geef ik zomaar ongevraagd mijn mening die misschien te mooi is om waar te zijn. Maar als we niet met onze tijd mee gaan, zal de sportvriend blijven bestaan, en dus voorlopig ook geen nostalgie worden. Ik vroeg Gert hoe hij hier over dacht en ik denk dat hij mijn menig deelt. Hij kwam namelijk met het volgende:

https://nl.wikipedia.org/wiki/Klepperman

Digitaal is het nieuwe normaal, en laten we dan met zijn allen als klepperman fungeren voor de internetloze senioren.

Tot gauw

Vrolijke groet

Letters in het zand Nadine - Handtekening

 

 

Heb jij ook nieuws? Mail het aan redactie@tzand.info