In deze rubriek leveren wij om de twee weken de pen af bij een Zandtemer. De Pen is deze keer bij…
” … Guda Dekker-Buter, getrouwd met Hert Dekker, moeder van Sjaak- Ruud-Inge-Mats, schoonmoeder van Roy. Ik heb 2 verschillende werkgevers; in ’t Zand werk ik 2 ochtenden bij Alliance Bloembollen waar ik de financiële administratie doe van het bloembollenbedrijf ,in Amsterdam werk ik 2 dagen bij Song Kwae Thai Food waar ik de financiële administratie doe van twee Thaise restaurants een hotel en een kookschool.
Mijn hobby’s zijn gedichten maken en voordragen en zingen met ons koor Promise.
Fitness doe ik ook nog een beetje, maar gek genoeg heb ik nog steeds het idee dat dit niet mijn hobby is, al ben ik wel zeer trots op mezelf als ik er bezweten vandaan kom.”
Vragen en antwoorden
Hoe lang ben je al Zandtemer?
Vanaf juli 1967 ben ik Zandtemer (50 jaar dus), toen zijn wij hier in ’t Zand komen wonen met vader Jaap, moeder Bep, Jos, Betty, Guda en Sonny. Simone en Edwin zijn in ’t Zand geboren. De eerste 4.5 jaar van mijn leven woonde ik in Dirkshorn, ik heb er heel weinig herinneringen aan.
Wat bevalt je aan ’t Zand?
Het is hier goed wonen.
Wat is je mooiste herinnering?
Die ene kanjer waar ik op mijn 15de verliefd op werd waarmee ik samen die 4 andere kanjers kreeg en die ene extra kanjer staan natuurlijk boven aan de lijst van mensen die mijn mooie herinneringen kleur geven.
We hebben zoveel aanloop-gekkigheid-gezelligheid-orkanen gehad aan de korte Bosweg 10 dat het moeilijk is een mooiste herinnering te kiezen.
Eén carnavalherinnering wil ik met jullie delen, toen woonden wij allemaal nog thuis in huize Buter aan de Pater de Witstraat en we hadden voor carnaval iets unieks bedacht. Vader Jaap ging als Ali Baba en wij zorgden met zijn allen met vrienden en vriendinnen voor 50 rovers. Dat was een hele happening en we namen ook allemaal mensen mee die nog nooit bij de carnaval waren geweest. Hilariteit bij de prijsuitreiking want de carnaval had geen 50 medailles achter de hand.
Maar wat ik van alle herinneringen het waardevolst vind is, dat als het allemaal eens niet op rolletjes liep in mijn leven, ik altijd gesteund werd door mooie mensen om me heen.
Waar kan je o.a. van genieten?
Van lachen om een scheet tot de tranen over je wangen rollen en je buik zeer doet.
Maandagochtend koppie doen. Barbequen in de tuin met het hele spul, viseten op donderdag. Van een wijntje bij de buren in ’t Zand en een wijntje bij de kookschool in Amsterdam, dagje weg met vrienden, nachtje weg met vriendinnen. Wijntje toe met de meiden van het koor. Soulmate gesprekken. Dansen met Betty.
Van Hert,Sjaak,Ruud, Inge-Roy en Mats. Van Bruce Springsteen, Jochem Meijer, Zwarte piet spelen in de molen of de clown uithangen op de Schager West Friese markt. Van de hortensia en de hedera in de tuin. Van Thais eten en boerenkool met worst. Ik stop er nu maar mee, want ik geniet nog van zoveel kleine dingen meer. Genieten is een werkwoord maar het voelt niet als werken, misschien had ik genieten wel bij mijn hobby’s kunnen zetten.
Wat mist ’t Zand?
Mij op woensdag, want dan ben ik er niet.
Waar kunnen we je ’s nachts voor wakker maken?
Daar moet je wel een kanon voor meenemen om mij ’s nachts wakker te maken want als ik mijn gehoor op het nachtkastje heb gelegd word ik niet snel meer wakker.
Als het echt nodig is mag je het altijd proberen.
Als ik aan ’t Zand denk, dan…
Dan denk ik aan korte Bosweg 10, veilige thuishaven.
En aan de Kermis en Zandstock, toch wel de dorps-hoogtepunten voor mij.
Op Zandstock blijf ik achter de schermen (dit ter voorkoming van blessures) maar dat is toch een ware happening en ik ben altijd trots op al die jongelui die dit mogelijk maken. Met de kermis probeer ik rustiger te genieten, maar dat is me tot nu toe nog niet gelukt.
De pen gaat naar Zandtemer… omdat?
Chiel Kooijman, omdat hij mijn Zandstock-maatje is.
We zijn nu al een aantal jaren samen aan het helpen als vrijwilliger en we kunnen het best met elkaar rooien.
Chiel is natuurlijk de rust zelve en dat lijkt zomaar een goede combi met de druktemaker die ik ben. Dit jaar laat ik verstek gaan, vandaar dat ik de pen nu naar Chiel laat gaan omdat ik hoop dat ie volgende jaar toch nog weer met me wil samenwerken. Ik heb bewondering voor Chiel want hij is er niet alleen de 2 zandstock dagen van het begin tot het eind, maar ook nog bij de opbouw- en afbouw dagen, samen met Els zijn zij voor mij super Zandstock vrijwilligers.
