In deze rubriek leveren we om de twee weken de pen af bij een Zandtemer. De pen is deze keer bij… Jaap van der Ploeg.
Vragen en antwoorden
Hoe lang ben je al Zandtemer?
In december 1983 verhuisden wij, na een sollicitatie bij de gemeente Zijpe, van Delfzijl naar ’t Zand. De eerste paar jaar woonden we aan de Wilhelminastraat.
Wat bevalt je aan ’t Zand?
De gemeenschapszin, de sportiviteit, het woongenot, de aandacht voor elkaar enzovoort. Het dorp leeft. Er is weinig wat me niet bevalt. Aan roddel en achterklap heb ik een grote hekel, maar dat kom je overal tegen. Ook in ’t Zandt in Groningen waar ik ben geboren en getogen. Om die laatste reden bezorgde Cees Deutekom mij ooit de eretitel ‘dubbele Zandtemer’.
Wat is je mooiste plekje in ’t Zand?
Kermis 1987 kochten wij Kanaalkade 39 met de zekerheid dat dat ons stekkie was. Na een flinke verbouwing trokken wij er in 1988 in. En nog altijd (en steeds meer) is het ons mooiste plekje. Het parkje achter de kerk, de kerk zelf, de Irenestraat, allemaal mooie plekjes maar… Kanaalkade 39 blijft toch het mooist.
Wat is je mooiste herinnering?
Vanaf het begin maakte ik deel uit van het bestuur van de Stichting Stimulering Dorpsactiviteiten ’t Zand en omstreken. ‘Met de benen op tafel’ bedachten we samen prachtige evenementen voor het dorp. En toch waren we altijd op tijd weer thuis (geloof ik). Maar ook aan het tennisbestuur, waar ik vanaf 1984 deel van uitmaakte, heb ik dierbare herinneringen. Het werven van nieuwe leden (via Jo’s Vrije Radio Omroep, op zondagavond), het realiseren van een nieuwe kantine en de aanleg van de eerste kunstgrasbanen zorgden voor lange vergaderingen en slapeloze nachten. Maar mooi was het. Toen ik voor de eerste keer op gesprek kwam in het kleine gemeentehuisje aan de Grote Sloot, slofte een oudere man voorbij. Een, aan een broekriem vastgebonden enorme kartonnen doos, volgde hem. Na de vraag wie ik was en wat ik kwam doen, wees hij mij er op dat ik vooral niet moest vergeten te vragen om vergoeding van de reiskosten. “Want het is hier een skrale boel”. Dit zijn een paar van de mooiste, maar er zijn veel meer.
Waar kan je o.a. van genieten?
Samen zijn met het hele gezin, de aanhang en kleindochter Dané, mooier is er niet. Verder is zingen mijn passie, tegenwoordig in het Ritmisch Koor en Cantica Nova. Helaas vaak voor een veel te lege kerk. Ik snap best dat een ‘saaie’ preek geen volk trekt. Maar, beminde gelovigen (om met Godfried Bomans te spreken), de zang maakt heel veel goed. Kom maar een keer luisteren. En we houden onze handen thuis (als u begrijpt wat ik bedoel). Een onverwacht mooie carambole bij het biljarten is overigens ook niet te versmaden.
Wat mist ’t Zand?
Ik zou het waarachtig niet weten. In een dorp van deze omvang zijn alle elementaire voorzieningen (nog) aanwezig. Laten we dat koesteren. Een pleidooi voor meer of andere voorzieningen leidt mijns inziens tot niets anders dan nutteloos politiek geneuzel.
Waar kunnen we je ’s nachts voor wakker maken?
Daar kan ik buitengewoon kort over zijn: voor NIETS!! Ik ben een slaapkop (wat geheel in de familietraditie past) en hecht zéér aan mijn nachtrust. Wee degene die dat onder- of afbreekt. Dat ik hier veertig jaar geleden of zo, anders op zou hebben geantwoord, doet niet terzake.
Als ik aan ’t Zand denk, dan…
Denk ik aan 1983 toen ik bij de gemeente Zijpe solliciteerde. Mijn vrouw en ik werden uitgenodigd om in Petten en Schagerbrug te gaan kijken waar wij wilden gaan wonen. Wonen in de gemeente was nog een plicht voor de door mij uit te oefenen functie. Op de Hondsbossche waaiden we zowat uit onze verschoning en de (huur)straten in Schagerbrug boden, hoewel het zomer was, een tamelijk desolate aanblik. Dat wij uiteindelijk voor ’t Zand kozen, is een groot geluk geweest dat ons is overkomen. Tot op de huidige dag!
De pen gaat naar Zandtemer… omdat?
Ik geef de pen graag door aan mijn goede vriend Piet Zomerdijk. Een geboren en getogen Zandtemer met een ruime blik. Benieuwd hoe hij op de vragen antwoordt.
