In deze rubriek leveren we om de twee weken de Pen af bij een Zandtemer. Deze week is de Pen bij… Jan Hoogland.
“Ik ben geboren op 29 april 1944 in Den Helder en 50 jaar en 9 maanden getrouwd met Mary van Koningsbruggen. Ik ben dus een geboren en getogen ‘Jutter’. We hebben drie kinderen; Lilian gehuwd met Kees Mulder, Daniëlle gehuwd met Ronald Bos en Rogier (✞) en 5 kleinkinderen; Puck, Juul, Kees jr., Sofie en Joep. Ik ben de oudste uit een gezin van drie kinderen met een geweldige jeugd waarin ik naast school, alleen thuis was om te eten en te slapen. Zoveel mogelijk buiten zijn; duinen, bunkers, stranden, natzeikkies, alikruken, de oude Helderse haven, visafslag, sloepen ‘lenen’, etc. Na de ULO en 18 maanden dienstplicht ben ik gehuwd en gaan werken bij een groothandel in goud te Amsterdam. Het dagelijks met de trein op en neer reizen tussen Den Helder en Amsterdam zonder zicht op een huis in Amsterdam, deed me besluiten om in de levensverzekering en (hypotheek) bankwereld te gaan werken in de functies van o.a. hoofdinspecteur en (pensioen)consultant. Dit werk heb ik gedaan tot aan mijn vervroegd pensioen (57) met onderweg een klein uitstapje als bedrijfsleider van het Callantsoger Sporthotel van Peter Tuin (nu Tulip Inn). De horeca was echter niets voor mij, het personeel heeft een geheugen dat na 24 uur gebruik vol automatisch gereset wordt. Voor Nationale-Nederlanden (nu ING) verhuisden we in 1972 naar Papendrecht waar onze jongste zoon Rogier geboren werd. De Noordkop bleef ons echter trekken en ik veranderde van baan om terug te kunnen keren naar het Noorden. We kozen vrij willekeurig in 1975 voor een klein dorpje dichtbij Den Helder. In ’t Zand waren nog een paar nieuwbouw huizen te koop in de Julianastraat, waar later Theo en Elly Volkers nog even onze buren werden. In 1993 kochten we samen met Ton en Nora Muller de oude boerderij van Van Beusekom/Ros/Ed Jansen aan de Oude Rijksweg. Na de sloop van deze boerderij, bouwden we een nieuwe twee onder een kap in de vorm van de oude boerderij. Samen met Gerard Schagen en vele anderen (o.a. ‘Meester’ Jippes; “als jij het allemaal zo goed weet Hoogland, dan moet jij maar eens namens het dorp gaan praten met dat eigenwijze college”) kregen we het voor elkaar om een nieuwe sporthal, bibliotheek en Groene Kruisgebouw in het dorp te bouwen. Ik ben vanaf de oplevering van het multifunctionele gebouw met veel plezier 9 jaar de 1e voorzitter van de Multitreffer geweest. Enkele jaren na dit voorzitterschap vroeg de scheidende, markante voorzitter van Geel-Zwart, Klaas Olieman (…jammer dat hij nooit ‘de pen’ gekregen heeft!) mij of ik voorzitter van Geel-Zwart wilde worden, ze zochten een ‘bouwpaus’. In mijn 7 jaar durende voorzitterschap kwamen er een tribune, nieuwe kleedkamers en een nieuwe kantine. De inzet van vele hardwerkende vrijwilligers en sponsors maakten het onmogelijke, mogelijk! Ik denk aan beide voorzitterschappen met bijzonder veel plezier terug. Beide Zandtemer ‘instituten’ zijn heden nog steeds de spil van onze sociale dorpsgemeenschap…..”
Vragen en antwoorden
Hoe lang ben je al Zandtemers?
Deze maand exact 39 jaar! ….en dat zegt meer over de Zandtemers dan over mij….
Wat bevalt je aan ’t Zand?
Een positieve ‘ons kent ons mentaliteit’, dat betekent dat je lopende in het dorp om de 30 seconden weer iemand vrolijk kunt begroeten en soms ff ‘bijpraat’; ‘ouwenelen’.… Het dorp is lekker rustig ten opzichte van een stad en je kunt genieten van een dag zonder gestoord te worden. Voor auto’s en fietsers een verademing, geen parkeerproblemen. Je hebt de ruimte en iedereen is relaxed. In ons dorp helpen mensen elkaar snel. Terwijl mensen in een stad straal langs hun buren lopen, ze kennen elkaar vaak niet eens.
Wat is je mooiste plekje in ’t Zand?
Een bijzonder ‘chauvinistisch’ plekje; ongeveer 50 meter van de Vlotburg aan de Oude Rijksweg ter hoogte van huisnummer 100!
Wat is je mooiste herinnering?
Het meten van je mooiste herinnering is een momentopname, in elke fase van je leven meet je weer anders, als je ouder wordt heb je automatisch meer mooie herinneringen, maar daardoor ook gelijktijdig meer slechte herinneringen. De mooiste herinnering van vandaag kan overmorgen weer ingeruild worden voor de herinnering aan bijvoorbeeld een belangrijke positieve uitspraak van bijvoorbeeld je dokter…that’s live….
Waar kun je o.a. van genieten?
De momenten van samenzijn met mijn kleinkinderen, dochters en hun mannen, alsmede dat het ze goed gaat. De rest is ondergeschikt. Dat ze allen tonen dat ze mijn uitspraak “hecht aan mensen en niet aan dingen”, begrepen hebben en in de praktijk brengen…
Wat mist ’t Zand?
Een goede en snelle busverbinding met Schagen en…..een DHZ-winkel, een soort heimwee naar Derako, dus….
Waar kunnen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Moeizame vraag en ook enigszins impertinent dus het geijkte antwoord; voor noodgevallen.
Als ik aan het ’t Zand denk, dan….
…denk ik aan een thuiskomst van een vakantie naar Italië. Bijna thuis en rijdend op de Rijksweg vlak voor het ’t Zand. Onze kinderen Lilian, Daniëlle en Rogier op de achterbank. Rogier voor het zijraampje, ongeveer 5 jaar en heeft voor eerst van zijn leven de hele hoge bergen van Zwitserland en Italië gezien, zegt naar buiten turende en gelijktijdig met een handje horizontaal langs het raampje wuivend; “mooi hé, dat platte” en de meiden daarna in koor riepen: “ik zie de kerktoren van ’t Zand…”
De pen gaat naar Zandtemer….omdat?
“Het verband tussen dingen ben ik zelf” (Remco Campert). Toen de bouw van Multitreffer klaar was koos ik als voorzitter intuïtief uit de vele sollicitanten, ex-marineman Ronald Bos als kantinebeheerder en Piet de Geus als sporthalbeheerder. Niet wetende dat Ronald de vader van 2 van mijn geweldige kleinkinderen zou worden en Piet de Geus de motor zou worden van het geweldige succes van ons multifunctionele gebouw….hij zit er nog, still kicking!…. Kreeg de pen van Ronnie en hij gaat naar Pedro (Piet de Geus), de bijnamen gaf ik ze ooit een keer.
De cirkel is rond….
Opmerking redactie: Omdat Piet de Geus de pen al een keer heeft gehad, geeft Jan de pen door aan Gerard Schagen. Jan: “Ik geef de pen daarom graag door aan Gerard. Ik blijf liever even bij de ‘ouwe hap’, die veel voor het dorp gedaan hebben.”
