In deze rubriek leveren we om de twee weken de pen af bij een Zandtemer. De pen is deze keer bij… Jan Raatgers uit De Stolpen.
Vragen en antwoorden
Hoe lang ben je al Zandtemer?
Ik had altijd twee grote liefdes en dat waren de Stolpen waar ik ben geboren en ’t Zand waar ik ben getogen. Dat is aan het eind van het jaar verdorie 63 jaar geleden. Trek er voor ’t Zand nu eens 5 af dat is op zijn kop af 58 jaar. Dan te bedenken dat ik van 1948 ben.
Wat bevalt je aan ’t Zand?
Ik en of wij hebben van jongs af veel aan ’t Zand te danken. Wij mochten bij Geel-Zwart voetballen en daar kan ik al een prachtig boek over schrijven. We hadden ook de winkel van Louter waar nu gelukkig nog een prachtige Spar Super is met als klap op de vuurpijl een dijk van een slagerij. Het zou me slecht bevallen als ’t Zand dat allemaal kwijt was geweest. Alleen jammer dat je er geen knikkers in een puntzak kunt kopen.
Wat is je mooiste plekje in ’t Zand?
Ria en ik zijn dagelijks gezegend met een prachtig panorama, zowel voor als achter, hoewel daar nu veel verandert. Bij ’t Zand denk ik aan een wandeling van Kolksluis tot Adriaan Pater en je kunt je ogen niet geloven.
Wat is je mooiste herinnering?
Dat meester Raateland op mijn laatste rapport schreef: Blijf zoals je bent dan wordt je een pracht kerel. Daar is jammer genoeg niets van terecht gekomen. Daarom toch het 100 jarig bestaan van ‘de Volharding’. Mensen wat een dag, mede door het prachtige denkwerk van Hans Ruigrok en ons allemaal.
Waar kan je onder meer van genieten?
Van het vak timmerman, proberen leuke dingen te maken. Proberen tuinman te spelen, zodat als het een beetje lukt je het hele jaar van verse groente te voorzien. Een pracht hobby met als klap op de vuurpijl de prachtige bloesem van de grauwe erwt. Het garnalen vissen met die prachtige zee als je grote vriend. De paardenkoers, vooral als je weer net niets wint, terwijl dat paard niet kon verliezen. Maar op nummer één staat toch: de mensen.
Wat mist ’t Zand?
’t Zand mist een dorpsomroeper. Ik vind dat het nieuws zich maar langzaam voortplant. Voor de rest mist ’t Zand niets.
Waar kunnen we je ’s nachts voor wakker maken?
Degene die me wakker maakt moet iemand zijn met een blijde lach en een gelukkig gezicht. Om het wonder compleet te maken moet hij ook nog op een accordeon Droomland voor me spelen.
Als ik aan ’t Zand denk, dan…
Kan ik het niet laten om de Stolpen te bedanken voor al het moois wat ze heeft geboden en nog bied. Voor ’t Zand geldt natuurlijk bijna hetzelfde. Dan denk en dank ik ook de drie cafés die we toen nog in ’t Zand bezaten. Die toen ook nog vol zaten met psychiaters en psychologen. Daar kon je dus niks gebeuren, vandaar hield ik zo van een ouwe zandtemer kroeg, die diepe bedstee in het veilig vaderhuis, hier was het ’s winters warm en zomers pluis, hier kreeg je vaak te veel en nooit genoeg. (Tekst Joost Baltus) ’t Zand ’t ga je goed.
De pen gaat naar Zandtemer… omdat?
Nel Hoekman-Klaver, omdat ik dat een van de leukste vrouwen van ’t Zand vind.
