In deze rubriek leveren we de pen om de twee weken af bij een Zandtemer.
Deze keer is de pen bij… Marian Nijssen-de Wolf. “Ik ben 47 jaar geleden geboren in Alkmaar en als peuter van 3 jaar verhuisd naar Callantsoog. Als klein meisje heb ik alle zomers doorgebracht in Groote Keeten op de strandtent van mijn oom, Rens Roos. Daar heb ik ook mijn man Ruud ontmoet. Samen zijn we de ouders van Ferdy, Kelly en Mitch. En sinds 14 juli 2012, oma en opa van kleindochter, Jade. Ik ben werkzaam op een openbare school voor Voortgezet Speciaal Onderwijs en geef onderwijs aan leerlingen met gedrags- en/of psychiatrische stoornissen. Mijn visie voor dit soort onderwijs is ‘dat beperkingen een uitdaging zijn en geen grenzen’. Op deze school geef ik de lessen Beeldende Vorming en zelfredzaamheid koken/huishoudkunde.”
Vragen en antwoorden
Hoe lang ben je al Zandtemer?
In april 1990 ben ik met Ruud in de Julianastraat komen wonen. Volgend jaar dus mijn 25 jarig jubileum als Zandtemer. Al smokkel ik wel 3 jaar, toen woonde wij in Australië.
Wat bevalt je aan ’t Zand?
Het ‘ wij’- gevoel! Het gemoedelijke dorpse gevoel. Toen wij terug zouden komen vanuit Australië, kreeg ik de keus, terug naar Callantsoog …………….of naar ’t Zand. Daar hoefde ik niet lang over na te denken.
Wat is je mooiste plekje in ’t Zand?
Er zijn meerdere plekjes in ’t Zand die ik koester. Maar ons stekkie aan de Oude Rijksweg is toch wel heel speciaal. Zomerdag zitten aan de waterkant van het Noordhollands kanaal, bootjes kijken of genieten van alles en niets.
Wat is je mooiste herinnering?
Natuurlijk de geboorte van mijn kinderen, maar heel speciaal en mooi, is het verwelkomen van onze kleindochter in ons huis voor de eerste keer. Wij hebben het geluk en de vreugde mee mogen maken, om onze kleindochter (met haar ouders) voor een half jaar in huis te hebben. Zo dichtbij mogen genieten van een nieuw leven.
Waar kun je o.a. van genieten?
Gezellig met vriendinnen wat ondernemen, een blij gezicht van een leerling omdat hij/zij iets gemaakt heeft en nu weet wat een succeservaring is, fietsen of wandelen rondom ’t Zand, biljarten, met Ruud samen erop uit. Maar vooral van Jade met haar innemende glimlach.
Wat mist ’t Zand?
Ik zou het niet echt weten, volgens mij heeft dit mooie dorp alles.
Waar kunnen we je ’s nachts voor wakker maken?
Als iemand mij nodig heeft mag het altijd, maar liever niet.
Als ik aan ’t Zand denk, dan…
voel ik mij thuis en denk ik, “ook ik ben ondertussen een Zandtemer”.
De pen gaat naar Zandtemer… omdat?
Kitty Duursma–Rietmeijer. Omdat zij een lieve en behulpzame vriendin is, die net zoals ik ‘import’ is, maar ook zij heeft haar sporen verdiend in ’t Zand en is daarom ook een ‘echte’ Zandtemer geworden.
