In deze rubriek leveren wij de pen af bij een Zandtemer. De Pen is deze keer bij…
“Siska Sneekes-Slijkerman, moeder van Mara en vrouw van Wilco.
Ik werk alweer heel wat jaren met veel plezier als kinderfysiotherapeut bij fysiotherapie Hoep Zuid in Schagen.”
Vragen en antwoorden
Hoe lang ben je al Zandtemer?
Vrijwel m’n hele leven, zo’n 46 jaar.
Ik ben geboren en getogen aan de Bosweg. Tijdens mijn studie fysiotherapie woonde ik een aantal jaar doordeweeks in Abcoude en daarna Amsterdam. De meeste weekenden kwam ik naar huis om te handballen, stappen met vriendinnen en vrienden, werken en thuis te zijn. Na m’n studie ging ik in een zomerhuisje aan de Korte Ruigeweg wonen. En toen Wilco een huisje aan de Pater de Witstraat kon kopen, zijn we daar in getrokken. Sinds een aantal jaar wonen we in de Van Beusekomstraat.
Wat bevalt je aan ’t Zand?
De samenhorigheid en evengoed je eigen gang kunnen gaan. Als er iets gebeuren moet, wordt er ‘een blik’ mensen open getrokken, zet iedereen een tandje extra bij en wordt het voor elkaar gemaakt. Om daarna weer een ieder de ruimte te geven om haar/zijn eigen ding te doen.
Wat is je mooiste plekje in ’t Zand?
Poeh, dat zijn er best wat. Ons buurtje in de Van Beusekomstraat is een heel fijne plek, de Korte Ruigeweg blijf ik heel mooi vinden. Maar een vensterbankje in de Jonge Prins tijdens de kermis is meestal ook een goed plekkie. Als ik echt kiezen moet, wint denk ik m’n ouderlijk huis aan de Bosweg het. Om het uitzicht, het huis, de ruimte en de mensen die er wonen en komen.
Wat is je mooiste herinnering?
De geboorte van Mara blijft één van mijn meest bijzondere ervaringen. Het jaar dat ik door Australië trok, was het echt niet altijd rozengeur en maneschijn, maar heeft me heel veel mooie ontmoetingen en momenten gegeven. Daarnaast zijn vooral momenten van verbondenheid die in me opkomen: een prachtige familiereünie, als klein meisje met oma gehaktballetjes draaien en bij haar witbrood met speculaas eten, onze trouwdag, met een groepje meiden een handbalkalender in elkaar zetten.
Waar kan je o.a. van genieten?
Tienergesprekken op de achterbank, m’n neefje die zingend op de schommel zit, in een hoekje van de tuin zitten spragen in het eerste lentezonnetje, met Wilco en Mara een boswandeling maken, lachen om vrolijke onzinnigheid, met familie of vriendinnen/vrienden aan de keukentafel ‘mooi an’ zitten, een onverwacht mooie ontmoeting, schaatsen op natuurijs
Wat mist ’t Zand?
Niet veel, ik denk dat we het al aardig voor elkaar hebben in ’t Zand.
Waar kunnen we je ’s nachts voor wakker maken?
Tim Tams
Als ik aan ’t Zand denk, dan…
Kom ik thuis.
Mijn antwoord op de vraag van Martin Verschoor;
Nooit meer kermis of nooit meer Kerstmis?
Ja, dat is natuurlijk een onmogelijke vraag, Martin! Als we dan één van twee moeten schrappen, zou ik ze graag combineren: het tweede weekend van oktober met z’n allen aan het kerstdiner in de Jonge Prins of eind december rond de kerstboom samen met jou een dansje wagen op ‘Whole lotta Rosie’ of ‘Thunderstruck’.
De pen gaat naar Zandtemer… omdat?
Daan Slijkerman, omdat ik super trots en blij ben dat hij mijn ‘kleine’ broertje is.
Deze Zandtemer zou ik graag de volgende vraag willen stellen:
Geïnspireerd door Martin, in het kader van onmogelijke vragen: Nooit meer broeder eten of nooit meer biefstuk eten?
