Op de kast staat een prachtig draaiorgel, nieuwsgierig kijk ik ernaar.
Meneer zit voorovergebogen.
Ik zeg hem gedag en wacht even.
“Wat een prachtig draaiorgel staat er op uw kast” zeg ik.
Meneer kijkt op, we maken oogcontact.
“Vindt u?” fluistert hij en verder zwijgt hij.
Ik ga bij hem zitten en laat de stilte voor wat het is.
Even later lijkt meneer mij weer te ontdekken.
“Vind je hem echt mooi?” vraagt meneer.
Ik bevestig nogmaals dat ik hem heel mooi vind.
“Ik heb hem zelf gemaakt” zegt meneer. “En hij doet het echt.”
“Jeetje wat knap van u”, zeg ik, “zit er een speciaal verhaal achter de draaiorgel?”
Even lijkt meneer over mijn vraag na te denken en dan vertelt hij;
“Een van mijn kinderen was gek op draaiorgels, samen met mijn vrouw gingen we in het weekend vaak naar een plek toe waar er gespeeld werd op een draaiorgel. Na verloop van tijd werd de locatie gewijzigd en was het voor niet meer mogelijk om ernaartoe te gaan, er kwam geen alternatief. Dat heeft mij ertoe gezet om er zelf 1 te maken.”
