Sport heeft in ’t Zand altijd een belangrijke rol gespeeld. Het verenigingsleven, de prestaties, kameraadschap naast gezonde rivaliteit, jezelf en elkaar naar grotere (niet alleen sportieve maar ook sociale) hoogtes tillen. En vooral heel veel plezier beleven aan sport. Naast de grote aantallen sporters binnen de Zandtemmer verenigingen zijn er nog veel meer Zandtemmers actief op sportgebied, van recreatief tot speler op het wereldtoneel. Zij verdienen ook een podium vinden wij. Ben je iemand of ken je iemand die een prachtige prestatie neergezet heeft, zich zelf overtroffen heeft, de grootste opponent verslagen, super veel plezier heeft beleeft aan zijn of haar sport of hard heeft gewerkt voor een volgende stap in een sportcarrière? Stuur een mailtje naar sportieftzand@gmail.com met informatie over wie, wat, wanneer en waar. Uiteraard het liefst met een verslagje en foto’s zodat heel ’t Zand kan meeleven met al het moois wat sportend ’t Zand te bieden heeft.
Samen met Gerrit Brommer (ex Zandtemmer) gestart en we kwamen al snel bij elkaar te lopen. Gerrit ging voor de 25 km, hij wilde de dag er na ook nog de Texeltrail lopen van 25 km. Vanaf het begin al direct veel wind, maar op de dijk kwam deze nog een klein beetje van op zij. Hoe verder we richting Huisduinen kwamen hoe meer de wind op de kop kwam. Als snel werden kleine treintjes gevormd om toch een beetje luwte te vinden. Door de grote verschillen in snelheid bleven we met zijn tweeen over toen we op het strand aankwamen. Gerrit nam de kop en gaf aan dat ik in de luwte kon blijven zolang als dat het ging. Zo kon ik me sparen om de laatste 25 km alleen af te maken. Tot ongeveer 15 km ging dat erg lekker, af en toe haalde we mensen in (deze waren al eerder gestart in den helder omdat ze de 105-130 liepen), maar toen kwamen de eerste buitjes al voorbij. Samen met de straffe wind van 6-7 bft zorgde dat er voor dat je nauwelijks vooruit kon kijken, en alleen maar naar beneden in het licht van je lamp kon zien waar je liep. Ook het strand was niet heel erg best, het was net hoog water geweest, maar door de harde wind was er maar een klein strandje over. Regelmatig zachte stukken waardoor de snelheid er even uit raakte. Hoe dichter we bij Petten kwamen hoe meer buien er kwamen tot het eigenlijk bijna alleen nog maar regende. Na 2 uur en 35 minuten kwamen we aan in Petten. De vrouw van Gerrit (Marlies) stond ons daar op te wachten, om Gerrit weer mee naar huis te nemen. Ze vroeg nog of ik zeker wist dat ik doorging. Zeker weten deed ik het niet, maar ik wilde door….. Vanaf dat punt was ik op mezelf aangewezen.
Ik had tegen Gerrit gezegd dat ik wel op een groepje achter ons zou kunnen wachten, zodat ik het tweede deel niet alleen hoefde te lopen. Maar een paar kilometer na Petten keek ik achterom en zag……..helemaal niets! Waar voor Petten nog een hele rits aan lichtjes achter ons liepen zag ik nu alleen een groot zwart gat. Dat gaat lekker, dacht ik. Dan maar alleen door. Ondertussen was het opgehouden met zacht regenen en kwam het bij tijd en wijle met bakken uit de lucht. Ik was ondertussen bijna geheel doorweekt. Het idee om af en toe een klein stukje te wandelen om een appelbiscuitje te eten heb ik laten varen, omdat het zodra je stopte met hardlopen meteen zo koud werd. Ondanks dat evengoed behoorlijk koude handen aan het krijgen door de voortdurende regen en harde wind.
Bij Camperduin aangekomen begon het volgende probleem, mijn hoofdlamp begon te knipperen. Hij wilde niet meer aan of uit en bleef knipperen. Hierdoor zag ik niet zo veel meer, dus lamp in mijn hand gehouden een op de grond richten om toch nog enigszins te kunnen zien waar ik liep. Ook nog even geprobeerd zonder lamp te lopen, maar dat was niet te doen. Je zag geen hand voor ogen. Waar je normaal de contouren van de duinen en de schuimranden van de zee wel ziet, zag je nu helemaal niets. Alleen een groot zwart gat! Toch de lamp weer aan, dan maar irritant knipperend, maar dat was beter als niets. Gelukkig ging de lamp een kilometer of wat verder toch weer normaal branden en was er weer wat geruststelling.
Probleem hier was vooral, dat als je Camperduin voorbij bent de volgende plek waar je zou kunnen stoppen Bergen aan Zee is, en dat is best nog wel een stukje, zeker als je pal tegen wind hebt en nog steeds alleen loopt. De gedachte onderweg van wat nu als ik hier niet verder kan, wat dan…..! 5 km leeg strand voor me, 5 km leeg strand achter me ,een paar kilometer bos links achter de duinen en rechts van me alleen maar zee. Deze gedachte van me af kunnen zetten en alleen maar gedacht: ik ga het gewoon doen!
Lopende voort kwam Bergen in zicht en vandaar zie je al de vuurtoren van Egmond. Oh, ik ben er bijna…., maar dan is het nog tussen de 10 en 15 km en wat duurt het lang voordat je dan bij zo’n vuurtoren bent. Bij Egmond stond een toeschouwer die op een andere loper stond te wachten. Ik was nog steeds zeiknat van de regen en ondertussen toch wel wat afgekoeld. Daar gevraagd of de beste man mijn extra jasje uit mijn tas wilde halen en deze aangetrokken. Dat voelde al wat behaaglijker. Nog maar 8 km…bijna…..nog ff. In de verte doken de lichtjes van de Deining op, maar wat duurde het lang voor ik er was. Af en toe kijkend op mij horloge hoe ver het nog was, maar dan was ik weer 300 meter verder. Besloten om niet meer te kijken en gewoon door te lopen.
De laatste kilometers waren zwaar, maar hoe groot kan de voldoening zijn als je dan de Deining binnenstapt en er een groot applaus klinkt van de mensen die daar om de kachel zitten. Allemaal mensen die al eerder bij Petten zijn gestopt en met taxi’s naar hier zijn gebracht. Vele de besloten toch eerder te stoppen door de harde wind en regen, sommige tegen onderkoeling aan. Binnen even lekker zitten, snel droge kleren aan getrokken en wat gedronken en gegeten. De organisatie had een grote tafel klaar staan met allerlei lekkernijen, kippenpoten, chips, cola en nog meer lekkernijen die bij hardlopen horen. Uiteindelijk na 5 uur en 34 minuten aangekomen, waarvan de laatste 3 uur alles alleen moeten zien te overleven. Op dat moment gedacht, wat doe ik hier, maar nu al weer plannen aan het maken voor de volgende keer. Want als je 50 km kunt lopen onder deze omstandigheden, dan kan je toch ook 75 lopen als het beter weer is…………
