Ik hoor de kerkklokken luiden en het eerste wat er in me opkomt is: Vandaag wordt haar de laatste eer bewezen. Mijn gevoel zegt me dat ik een kaarsje voor haar op wil steken en dat doe ik ook.
Het weekend ervoor lag ze in de laatste fase van haar leven. Vrijdag had ik dagdienst en heb ik samen met mijn collega een steentje met etherische olie erop bij haar neergezet, ze lag heel rustig alsof ze er vrede mee had dat haar levenseinde naderde. Zaterdagavond had ik dienst, ze was wat verder weggezakt in haar laatste fase. Samen met mijn collega hebben we het haar zo comfortabel mogelijk gemaakt. Zondagavond ga ik samen met mijn collega bij haar kijken, ze is warm en haar pols is zwak. Samen kijken we of ze geen signalen van ongenoegen geeft en nog comfortabel is. Als we iets later op de avond bij haar gaan kijken, zegt mijn gevoel dat ik bij haar moet blijven. Ik hou haar hand vast tussen mijn handen. Zo blijf ik even bij haar zitten als ik zie dat ze haar laatste adem uitblaast. Ze is zo rustig heen gegaan dat ik zelfs nog even twijfel of het echt haar laatste adem is geweest. Mijn collega komt bij me staan en samen nemen we afscheid van haar.
