Goede voornemens, we kennen ze allemaal.
De een is fanatieker in goede voornemens dan de ander, vooral in onhaalbare.
Want de meeste goede voornemens; gezonder eten, meer sporten, op tijd naar bed
(wáár-óm worden deze goede voornemens alleen aan het begin van een jaar genomen!!!!)
mislukken al op dag 1 van dat nieuwe jaar.
Want brak van de nieuwjaarsnacht heb je geen zin in een bak groenvoer en gepofte quinoa.
Maar in vette frikandellen speciaal ketchup uitjes en patat met een flinke snot mayonaise.
En dat glas water ruil je dan ook liever in voor een cola xl om even gigantisch lekker van te boeren omdat dat zo oplucht.
Bewegen zit er die dag al helemaal niet in. Hoogstens van de bank naar de koelkast of in het slechte geval van je bed naar het toilet.
En dan de dagen daarop. Die zijn ook gedoemd te mislukken want het is toch eeuwig zonde om die voorraad oliebollen en kerstkransen weg te mieteren, nee, die moeten eerste op en als die op zijn dan…….
Onzin die goede voornemens. Ik begin er niet aan.
Buiten het feit dat ik al aardig gezond eet.
Niet tot nauwelijks meer alcohol drink
(met uitzondering van de kermis. Maar kermis zonder bier is als……)
en voldoende beweeg
zit er achter de woorden “goede voornemen” een vorm van moeten.
En van moeten krijg ik vaak akelige kriebels.
Stiekum hèb ik wel goede voornemens maar heb ik het gewoon een andere naam gegeven.
Dromen, wensen of doelen bijvoorbeeld.
Zo droom ik nog altijd van een leven in Noorwegen (of Zweden of Denemarken of oke, zelfs in Duitsland) Maar zoals een goed voornemen is deze droom momenteel, niet haalbaar, gebaseerd op feiten.
De droom heb ik wel wat bijgesteld. Ik heb er meer een doel van gemaakt. Zo denk ik mijn onrust ook te kunnen temmen met een leuk vrijstaand huisje met een gave joekel van een tuin en alles van dien, net ergens aan de rand van ons dorp bijvoorbeeld. Een bijgestelde droom waar je iets mee kan zoals rondkijken. En dat doe ik dan ook.
Een andere relschopper in mijn lijf is creativiteit. Mijn god, alles vind ik leuk, kiezen kan ik niet maar mijn doel was wel er meer mee te doen . Of in ieder geval uit te zoeken wat ik nu écht het leukste vind.
Zo kwam ik afgelopen jaar terecht op een cursus “ontdek je kunst” bij een volwassenen kunst opleiding. Niet helemaal wat ik er van had verwacht maar mijn god, wat vond ik het geweldig om in een nieuwe omgeving te komen, vreemde mensen te leren kennen en hun verhalen te horen. Ja, ik heb mijzelf ermee verrijkt. Doel behaald. Of was dat nog een voornemen?
Verder heb ik spijt dat ik mijn goede voornemen die ik vorig jaar nog wel had,
“alleen maar dingen doen die IK leuk vind” niet heb behaald.
Zo wil ik al jaren dolgraag een cursus interieurstyling volgen. Gewoon omdat ik dat leuk vind. Omdat het mij interesseert. Omdat ik denk dat je er altijd wat van opsteekt en omdat ik denk dat ik daar blij van wordt als ik daar mee bezig mag.
Waarom heb ik het niet gedaan dan? Omdat ik dacht dat ik er toch niets mee zou kunnen doen voor anderen.
Zie je, daarom moet je het geen goed voornemen noemen. Die mislukken toch. Zeker als je het niet voor jezelf doet.
Dit jaar noem ik het dus een doel. Ik wil mijzelf verrijken en blij maken met dingen die IK leuk vind.
En niet denken wat anderen hier van vinden. Dit is haalbaar. Hier is naar toe te werken. En in dit geval was het zetje in de rug een enthousiaste collega waarmee ik deze passie deel en die wél deze stap had genomen dolenthousiast was. En ik was strontjaloers. Dus heb ik toch weer informatie aangevraagd waar ik nu vol spanning op zit te wachten. Dus weg met die goede voornemens en ga dromen, durven en doen.
Neem ik nu nog ff een oliebol met extra veel poedersuiker. Zonde om weg te gooien………..
Ik begin maandag wel weer.
vrolijke groet
