Ik ben geboren en getogen in de Bosweg. Ongeveer op de helft van de weg stond ons huis. Was het Zandtemerkermis dan zeiden we in ’t Zand te wonen. Was het Stolperkermis dan stond ons huis toch even wat meer aan die kant. Een geweldige jeugd. Ik voelde mij thuis in zowel de Stolpen als ’t Zand. Mijn vader was actief bij beide, de schaatsvereniging in de Stolpen. En als keeper in het eerste van Geel Zwart om maar een kleine greep uit zijn vele activiteiten op te noemen. In “mijn” tijd was er nog geen damesvoetbal. Dus ging ik op handbal………………….Bloedfanatiek. Heerlijk om een bal te onderscheppen en een break out te lopen. Het doel wat al dichter bij komt, je medespelers die je achter je hoort aanmoedigen, , links, rechts, links……sprongschot…BAM, heeeerlijk. Voor mijn gevoel waren er ook geen andere sporten op dat moment. Niks was minder waar maar mijn focus was nog niet zo breed, handbal, (zaal)voetbal en schaatsen. De overige sporten zag je alleen op tv. Uiteraard werd ook ik ouder en zag dat er veel meer in ons dorp was. Tennis, volleybal, turnen, tafeltennis. Ik hield het bij handbal en later tennis. Toen werd ik moeder en mochten mijn kinderen kiezen welke sport zij wilde beoefenen. Nee, ik probeerde ze niet te beïnvloeden. Ze mochten diverse sporten proberen. Maar de oudste koos voor handbal (jeeeeeeh) en tennis. Nadat zij overigens geproefd had aan de turnsport in Schagerbrug en het dansen bij Jazzle. De jongste koos ook handbal (weer jeeeeeeeeh) en hield het, na ook geturnd te hebben bij de jazz in ons eigen dorp en Geelzwart. In de wintertijd reden wij als extraatje, gewoon omdat het zo ontzettend leuk is in alle vroegte op zaterdag naar Alkmaar om schaatsles te krijgen van het Zwanenwater. Pap en mam klappertandend langs de kant (ohkay ja en soms, af en toe, iedere keer, achter een bak warm dampende koffie). Het seizoen werd altijd afgesloten met een “11 steden tocht”.
Mij achterlatend met de cirkel, de stippellijn, dat schitterende doel en die nog mooiere bal.
Een geweldig georganiseerd evenement waarin iedere Fries dorp gestempeld moest worden nadat er gekluund was, onder de brug door gereden en warme chocolademelk met een speculaas was genuttigd. Alles in een gek outfit. Alle verenigingen. Dus het was 1 groot gekkenhuis op dat ijs. Wel leuk om een kip, smurf en zelfs grote zak patat over het ijs te zien glijden. Hier in Svelgen is geen schaatsbaan en tot mijn groot verdriet geen handbal. De afstand naar een wel handballende stad is te groot. Maar stoere dochter “gaat dan wel” op volleybal. Volleybal heeft mij nooit zo gelegen. Misschien omdat het bij mij op school tijdens de sportdagen met alle sporten wel goed af ging, behalve met volleybal. Ik dacht iedere keer als de bal op mij af kwam de poses aan te nemen die ik op tv zag, maar als de bal op mijn handen weg kaatste was dat altijd vreselijk de verkeerde kant op. Ik kon dat nooit uitstaan. Wilde iets kunnen en dan wel meteen maar bij de volleybal lukte dat gewoon niet. Dochterlief heeft het snel onder de knie en vind het enorm leuk. Ik geniet ervan naar haar enthousiasme inzet te kijken. Ze heeft spelinzicht en balgevoel. Sjemig, daar ben ik trots op. En het geeft me een gerustgesteld gevoeld dat in de tijd dat zij niet handbalt toch bezig is met de bal. En dus als we terug in Nederland zijn en zij weer verder gaat met de handbal niet onder een steen vandaan komt gekropen. Maar hopelijk snel weer aan kan sluiten. Onze handbalballen hebben we uiteraard mee genomen en als de zaal vrij is probeer ik de meiden te stimuleren even lekker te oefenen. Ze doen wat trucjes, sprongschot, gooien op doel en luisteren naar mijn aanwijzingen maar zodra het kan taaien ze af en trekken zij zich terug met hun klasgenootjes. Mij achterlatend met de cirkel, de stippellijn, dat schitterende doel en die nog mooiere bal. Ik knal een paar keer genadeloos in de hoeken, wat een heerlijk gevoel geeft dat toch. Ja , de handbal mis ik wel. Gelukkig is dit voldoende op tv, de Noren weten wel wat handbal is. In de auto terug naar huis zeg ik dan ook “meiden, mam gaat straks ff lekker een handbalwedstrijd op tv kijken .” “oké mam, hé mam, als we terug in Nederland zijn blijf ik op volleybal, ik vind het zo leuk”. …………………………………………………………………………ik slik even…………………………………………..Okay meid, doe je goed. Ik kan mn aandacht niet zo goed bij de wedstrijd houden.
vrolijke groet en tot gauw
