Wat begon als een papieren idee,… mondde uit in een dorps succesnummer,
Eigenlijk begon het heel spannend: 120 dorpsgenoten ontvingen in het Sportcafé hun HSTenvelop en mochten deze openen om te zien waar het voorgerecht geserveerd werd. Alom geklets en gesmoes: ‘Waar moet jij heen?‘, ‘ik naar Mauritsstraat’, oh, ik naar Oude Rijksweg 81. Wie woont daar eigenlijk? Nou, je weet wel de dochter van die, getrouwd met hij van hun. Oh ja, zijn zoon voetbalt zeker met,.. ja, van gezicht weet ik het. Over de brug sloegen er nog meer links af, ‘jij ook naar …, nee wij gaan hier rechts, Beusekomstraat, Ooh wij gaan rechtdoor, ‘eetse’
Voor de kookduo’s was het ook een verrassing wie er voor de deur zouden staan. Dus soms was het bekends ‘van hé jij, leuk’, en soms eerst even voorstellen, maar nergens hoefde ijs gebroken te worden. Van makreel tot Surinaamse pindasoep, van kalf carpaccio tot pompoensoep, overal werd gesmikkeld. Klokslag 19:15 uur werden alle gesprekken stilgelegd en werden de hoofdgerecht enveloppen geopend. Weer spannend: Waar mag jij heen? ‘Heel daar?, joh, ff flink trappen dan! Ja, een beste ‘trap’ met november wind en buien, maar als je dan ontvangen wordt met live accordeon muziek, of als de geur van duivenborst of hazenrug je tegemoet komt, is dat snel vergeten. In het dorp zwaaiden deuren open, de stappers troffen elkaar op de stoepen van de Julianastraat opweg naar Tulpstraat of ’t Hartstraat, en allen waren nieuwsgierig naar tafelgenoten, want met wie zit ik straks? Snel door want de kokers hebben om 19:30 uur het hoofdgerecht klaar. Overigens een dikke pluim voor alle kokers want het vereiste wel strakke planning om ook het hoofdgerecht weer gaar en klaar op tijd op tafel te krijgen! Het jongste kookduo net geen 18 jaar, de oudste 70+, wat een kanjers allemaal!
Dingdong, de deur zwaait open, wie staat er op m’n stoep? Heuse gastdametjes aan de deur in de Tureluur, die de jassen aannamen en een naam bedacht hadden voor hun restaurant. Maar soms ook ‘Help, Mn vieze borden staan er nog!’ Geen nood iedereen helpt even, tafel zo gedekt voor het hoofdgerecht. Oven gaan open, heerlijke geuren van knoflook, uien, stoofvlees komen je tegemoet. Is er nog plek op tafel? Ja hoor salade kan hier, schuif maar door piepertjes kunnen daar, geef maar aan die stoofpeertjes kunnen hiertussen. De gasten waren heel divers, van de grootste eter, tot de kleinste genieter, en de echte gourmand, van een jonge twintiger tot de kranige tachtiger, iedereen kon naar hartenlust de smaakpapillen testen, en zijn of haar buikje rondeten. Wat hebben de kokers hun best gedaan!
20:30 uur alweer het laatste spannende moment van het openen van het dessert adres. Op naar de kanaalkade, Zandhope of even trappen naar de korte of gewone Bosweg (wel goed lezen hé) of toch nog naar die ‘spookachtige’ Nollenweg. Buiten was het inmiddels guur en koud, en als je dan iemand op straat tegenkwam, kon je op je klompen aanvoelen dat ze op weg waren naar het dessert. Zien wie het was maakte niet meer uit, iedereen riep: ‘Geniet van het toetje’. De elektrische fietsers duwden de mensen met een traditioneel mechanische trapper even op, en zo kwam iedereen op tijd op hun plek. Weer was het genieten van de panna cotta, cappuccinomousse, de warme appeltjes met kaneelijs, de hangop met kletskop, echt overal was het top verzorgd, wat een klasse!
De 4e gang, koffie met likeurtje en chocolade werd aangeboden door Pieter de Geus van het Sportcafé. En dit samenzijn kunnen we met recht de ‘afterparty’ noemen. Hier kwam iedereen samen, werden recepten uitgewisseld en zat iedereen vol verhalen: Tuurlijk wist ik wie jouw moeder was, maar ik had haar nog nooit gesproken, wat een gezelligerd! En, eigenlijk houd ik niet van vis, maar dat voorgerecht was toch lekker. En richting de organisatie: Jullie hadden ons er glad voor over hé! Eerst rechts naar het buitengebied, toen in het dorp, en dan weer helemaal naar de bosweg! Ooh tjee, sorry,.. Nee joh, was hartstikke leuk, en nu weet ik een sinterklaas kadootje , want die accu op m’n fiets, die raakte halverwege leeg.
Gekletst, gelachen, gegeten en geklonken, gefietst en volop genoten!
Dank jullie wel dat jullie zelf ervoor gezorgd hebben dat ook dit evenement, onder de vlag van 275-jaar T Zand zo’n enorm succes is geworden. Dank u wel, namens Handbalvereniging Geel-Zwart.
