Sport heeft in ’t Zand altijd een belangrijke rol gespeeld. Het verenigingsleven, de prestaties, kameraadschap naast gezonde rivaliteit, jezelf en elkaar naar grotere (niet alleen sportieve maar ook sociale) hoogtes tillen. En vooral heel veel plezier beleven aan sport. Naast de grote aantallen sporters binnen de Zandtemmer verenigingen zijn er nog veel meer Zandtemmers actief op sportgebied, van recreatief tot speler op het wereldtoneel. Zij verdienen ook een podium vinden wij. Ben je iemand of ken je iemand die een prachtige prestatie neergezet heeft, zich zelf overtroffen heeft, de grootste opponent verslagen, super veel plezier heeft beleeft aan zijn of haar sport of hard heeft gewerkt voor een volgende stap in een sportcarrière? Stuur een mailtje naar sportieftzand@gmail.com met informatie over wie, wat, wanneer en waar. Uiteraard het liefst met een verslagje en foto’s zodat heel ’t Zand kan meeleven met al het moois wat sportend ’t Zand te bieden heeft.
Karin en Romy Sneekes – Laatste clubwedstrijd STG Zwanenwater seizoen 2019-2020
Afgelopen zaterdag 29 februari 2020 schaatste Karin Sneekes haar laatste clubwedstrijd bij STG Zwanenwater van dit schaatsseizoen. Haar thuisbaan is de Meent Bauerfeind in Alkmaar.
De laatste weken gaat het steeds beter na een slecht voorseizoen in de zomer, dan fietst ze normaal gesproken met haar clubgenoten of skeelert op de baan in Warmenhuizen. Ook het najaar op de schaats ging niet zoals zij dat wilde. Te weinig longinhoud speelde haar parten waardoor je uiteraard ook geen zuurstof naar de bovenbenen kunt vervoeren. Dan wordt het lastig schaatsen. Je komt vooruit maar kunt geen snelheid maken. Ook het ‘diepe’ zitten dat erbij hoort lukt dan niet. Alles verzuurt waardoor er ook geen volledige afzet tot stand komt. Als je hoofd wel wil maar je lichaam niet dan voelt dat als een soort falen.
In oktober en januari is ze voor een opleiding in Arnhem geweest. Daar behandelden de cursisten elkaar waardoor er bij Karin een Whiplash opgelost werd en ook in de buik en darm regio oplossingen werden gevonden voor het niet goed ‘diep’ kunnen zitten. Een geluk dat ze deze opleiding volgde want nu kon ze het op het ijs uittesten. Er werd al door haar ervaren na oktober dat het ‘diepe’ zitten beter ging. Na januari was ook haar longprobleem in zoverre opgelost dat haar Whiplashklachten nagenoeg verdwenen leken te zijn. Wat heerlijk dat ze nu weer kon schaatsen zonder haar medicatie echt nodig te hebben en niet meer benauwd te zijn.
In december en januari had ze een aantal wedstrijden gereden die al verbetering lieten zien. Dat beloofde wat als ze weer normaal mee ging trainen met haar groep op maandag. Ook daar boekte ze progressie. Een week op hoogte doorbrengen lag in het verschiet. Niet op de schaats maar heerlijk skiën met haar gezin in Oostenrijk. Ook daar merkte ze dat het goed ging met haar conditie en energie. Wat fijn om weer zonder pijn in de benen te skiën en ook eens lekker hard van de berg af te racen met de zoons. Dat had ze al jaren niet meer zo kunnen doen. Een voordeel van hoogte is dat veel sporters daar in Nederland weer voordeel van hebben. Het lichaam maakt meer rode bloedlichaampjes aan waardoor je veel makkelijker kunt schaatsen bijvoorbeeld. Een mooi meegenomen bijkomstigheid voor de volgende wedstrijd dacht Karin. Ze schreef zich in voor de 500 en 1500 meter en zag dat de 3000 meter ook gereden kon worden. Och een beetje lef mag een mens wel hebben. Dus die er ook maar bij gezet. Normaal gesproken rijdt je 2 afstanden…
De dag van de wedstrijd breekt aan. Altijd een uur of 1,5 voor de wedstrijd begint ze te gapen. Ook een teken dat het goed zit. Lekker voor de wedstrijd. Een soort mentale voorbereiding begint dan al. Op naar Alkmaar. Haar dochter Romy rijdt ook die avond en manlief zit in de jurykamer te klokken. Heel het gezin is in de ban van het schaatsen. Zaterdagavond begint het steeds harder te waaien. Zou het gunstig uitpakken nu op de baan? Dat is altijd de vraag. Aangekomen op de baan lijkt het goed te komen. Er staat een flinke koude wind die bij de start van de 500 meter binnenkomt en dan een draai maakt waardoor je in de bocht ervoor tegenwind hebt maar de rest van de baan ook weer mee. Ze zeggen dan altijd we hebben 300 meter mee. En dan kan het wel eens hard gaan.
De 100 meter werd gereden door heel veel jonge kinderen. Er reden 48 deelnemers waarvan er 39 een Persoonlijk record op de teller zetten. En niet zo een beetje ook. Als je een beetje kon blijven staan en niet bang bent voor de wind kun je er snelheid mee maken. Ook dochter Romy zet een persoonlijk record op de klokken van 15.48 (stond op 15.50) Alle deelnemers natuurlijk superblij. Vaak is het andersom en hebben ze zware omstandigheden. Het ijs was deze keer ook supergoed. Het bleef droog dus dat was ook gunstig. De 500 meter ging al niet anders. 40 van de 61 deelnemers zetten ook hier een Persoonlijk record neer. Dochter Romy haalt haar 2 e persoonlijke record 1.10.23 (stond op 1.11.79) en Karin zelf zet een nieuw seizoenrecord neer van 54.00, dat stond sinds de gezamenlijke wedstrijd van 26 januari op 55.68 (haar persoonlijke record staat op 52.66 in 1994 gereden in Deventer)
De 300 meter werd hierna gereden. 35 deelnemers waarvan 22 een nieuw record vestigden. Romy zet hier helaas geen record neer. Het was nog harder gaan waaien waardoor ze een beetje angstig werd. Ze kreeg steeds een rukje van links waardoor ze bijna uit balans raakte. Als je niet zo zwaar van postuur bent wordt het wel lastig. Dan volgende keer maar weer een persoonlijk record proberen ter rijden. We hebben nog een korte baan toernooi te gaan. Misschien mag ze die wel rijden. Na deze afstand was de 700 meter aan de beurt. Ook hier werden diverse records gebroken. 24 deelnemers waarvan er 12 een nieuw record boekten.
Voor Karin was nu de 1500 meter aan de beurt. Met 4 deelnemers in de baan. Ze moest een beetje sneller openen dan ze altijd deed dan zou ze misschien wel een goede tijd neer kunnen zetten als ze de volgende rondes ook vlak bleef rijden. Haar beste seizoentijd stond op 2.56.41. Daar moest nog wat aan gesleuteld kunnen worden. De race liep lekker. De wind was wel hard maar ze zijn wel wat gewend op Alkmaar dus ook hier kon ze wel mee omgaan. Elke ronde bleef ze mooi vlak rijden waarna ze voldaan over de finish kwam. De tijd bleef helaas doorlopen en werd pas later bekend gemaakt. Dan wordt het spannend want was het een PR of toch een verbetering van haar seizoentijd. 1 deelnemer reed in elk geval een Persoonlijk Record dat hadden ze al gehoord. Na deze rit kwam er nog een klein stukje van de 300 meter. Dus veel tijd om te herstellen was er niet. Even gauw een notenreepje naar binnen gewerkt en wat water. De warme jas aan omdat de wind behoorlijk koud was aan de kleedkamer kant. Nu was het de beurt aan de 3000 meter. 4 rijders wilden deze afstand rijden. Mooi 7 en een halve ronde schaatsen. De kunst is om na de start die vlak voor de bocht is, meteen lekker te gaan schaatsen, eerst de bocht door en dan goed in je slag komen. Dat lukte na 2 ronden goed. Armen losjes op de rug en rijden maar. Ze kon in een soort trance komen waardoor het bijna vanzelf lijkt te gaan. Dan is het alleen nog lekker doorrijden en dan maar zien hoe hard het is gegaan als je over de finish komt.
Karin zag op het laatste stuk van 300 meter twee rijders in de baan die net opgenoemd waren dat ze gefinisht waren. Huh? Hoe kan dit nou? Ze hadden haar 2x ingehaald. De rijders hadden het niet in de gaten? Naderhand bleek dat het rondenbord niet goed was bediend. Het wisselde een paar keer toen zij erlangs kwamen. Karin had niet op het rondenbord gelet maar op de doorkomst tijd die omgeroepen werd. Daar kon ze aan afleiden dat ze goed zat en het juiste aantal ronden had gereden. Net voor de finish zag ze haar tegenstander in de rug. Ze had
hem bijna een ronde gelapt. Nog snel het laatste stuk met de armen los waarna ze over de finish haar tijd zag. 5.57.00! Yes! Persoonlijk Record! Dat was een mooie verrassing want in 2018 reed ze 33 seconden sneller dan ze ooit op Alkmaar had neergezet. 5.58.00 was haar oude tijd. Toch een mooie opsteker om het seizoen bijna mee af te sluiten. 3 deelnemers reden hier een PR en 1 een Best Seizoentijd.
De 1500 meter tijd was tijdens haar race opgenoemd en die had ze natuurlijk niet gehoord. Naar de jurykamer waar de tijd genoteerd was. 2.47.31! Ook dat was een Persoonlijk Record. Dat was een hele hap van de seizoentijd af. En 4 tienden van het oude record van 2.47.70. Nog een klein beetje en ze heeft haar record van Deventer uit 1994 (2.47.07) ook uit de boeken gereden. Die van Heerenveen (2.46.93 uit 1992 staat ook nog steeds) Ze kon bijna niet geloven dat ze zo hard gereden had.
Nog 1 wedstijd te gaan. Dat is de Forty Six bokaal. Het korte baan toernooi van alle clubs die rijden op de baan in Alkmaar. Er wordt dan 2x een 100 meter en 2x 300 meter gereden. Nu nog even de benen in de sprintstand krijgen om ook daar een Persoonlijk Record neer te zetten.
