Er bestaan verschillende soorten kermisstress……Tenminste bij mij bestaan er verschillende soorten kermis stress. Zo had ik vóór ons Noorwegenavontuur zomaar opeens de gedachte of ik de kermis nog wel zo leuk vond. Ik schrok er zelf van, van deze onverwachte beangstigende gedachte. En toch dacht ik het. Heb ik wel zin in de kermis? Wil ik er wel naar toe? Vind ik het nog wel leuk? Ons buitenlandse uitstapje zorgde ervoor dat deze gedachte verdween. Ik heb er weer reuze veel zin in. Stress puntje 1 verdwenen. Volgende stress moment. De torenhoge rekening van Hormona die voorgoed Mona moest blijven. Een grote dierenartsrekening, een flinke deuk in onze bankrekening. En dat met de kermis in het verschiet. Stress. Snel zette ik dat wat ik vinden kon op Marktplaats te koop om op deze manier weer 1 ½ dag kermis terug te verdienen. Weg stress. Maar dan. Een rommelige week waarin ik door een laag energieniveau slecht voor mijzelf zorgde en sneller mijn hand in de snoeppot stak dan in de fruitmand. Ik race van hot naar her en beleef de drukke dagen s’nachts na. Wat weer slapeloze momenten veroorzaakt. Kinderen, collega’s bekende in mijn omgeving lopen te snotteren en sniffen en kuchen en strooien hun bacillen en andere nare beessies vol overgave de wijde wereld in. Als gevolg van mijn langslepende sinussenverhaal (de oplettende lezer hahaaaaaa weet dat ik daar voor Noorwegen, in Noorwegen en nu na Noorwegen mee loop te medderen) en ik daardoor vatbaarder ben dan dat ik normaal zou zijn. Het begint zaterdagnacht. Ik schrik wakker omdat ik tijdens mijn slaap per ongeluk een schuurpapiertje door heb geslikt welke is 
blijven hangen in mijn keel. Het zweet druipt van mijn voorhoofd en ik ril ondertussen van de kou, NEEEEEEEEEE. De volgende ochtend moet dochter lief op tijd present zijn op het handbalveld. Tot mijn grote blijdschap voel ik mij behoorlijk fit in vergelijking met die nachtmerrie waarin ik wakker werd die nacht. Gewapend met een warme shawl trosteer ik een heerlijk najaarszonnetje en juich dochterlief en haar team naar de overwinning. Als ik gevraagd word om een stukje te fietsen zit ik in twijfel of dit verstandig is. Wél , om zo even de troep er uit te zweten. Niet , omdat ik vannacht toch wel lichtelijk grieperig leek. Ik besluit het wel te doen, sporten is tenslotte gezond. We fietsen een heerlijk (klein) rondje en ik heb geen centje pijn. Totdat ik af stap en uitpuf. Dat uitpuffen doet vreselijke pijn aan mijn longen om de één of andere reden en ik probeer om niet te diep in en uit te ademen……dussss! Onmogelijk. Mijn hoofd begint langzaam vol te lopen en na toch ook nog een verjaardag te hebben bezocht kom ik beroerd thuis en duik tegelijkertijd met de girlies te bed. S Nachts breekt de hel los. Koortsaanvallen, kippenvel van de kou én STRESSSSS het is tenslotte bijna kermis. Die maandag ben ik futloos en beroerd en slaap een gat in de dag. Toch ben ik niet doodziek dus er gloort hoop. Dinsdag moet ik voor de desbetreffende sinussen naar het ziekenhuis. En net als ik weer thuis even wil gaan slapen om bij te trekken begint Mo te rillen en raar te doen dus moet ik nog onverwachts richting dierenarts. Samen zitten we te shaken en te zweten en te hijgen in de wachtkamer en krijgt Mona een antibioticakuur en ik het advies er ook 1 te gaan halen bij dokter. Na het avondeten weet ik zeker dat ik mij de volgende dag ‘beter’ ga verklaren. Hoogvliegen zal ik niet doen maar hè, aanwezigheid is ook een mooi gegeven, ook met de kermis. Weg stress.
Het is weer zover, Kermis 2018. Iedereen héél veel plezier en stress loze ontspanning toegewenst, PROOST!
lieve groet
