Jozef en Maria hadden ondertussen een langdurige relatie. Na hun eerste zoon volgde enkele jaren later de tweede. Zij hadden een leuke familie- en vriendenkring opgebouwd. Hun trouwe ezel was na het verstrijken der jaren zijn krachten verloren en inmiddels ingeruild voor een mooie betrouwbare gezinsauto. De 3 wijzen uit het oosten hadden de kermissen in het Nederlandse Noord Holland ontdekt. Hun wierook hadden zij ingeruild voor zware shag en daardoor deelden zij hun waar niet meer met Jozef en Maria. Zus van deze Maria was ook nog vrij onverwachts met man en kids naar Noorwegen vertrokken om daar een avontuur te gaan beleven. Bijna 5 maanden hadden Maria en zus en de daarbij behorende aanhang en kids elkaar niet gezien. En dat was best zwaar. Tot het onverwachte appie aan Maria: “je gaat naar Jezus!”. “Ik ga naar Jezus? Wat is dit voor grap?” dacht Maria. Maar kort daarachter aan : “sorry, die st#@*mme spellingscontrole ook, je gaat naar je zus, zojuist de reis geboekt, kus Jozef”. Dus zo geschiedde dat zij een mooi ‘op-tijd-schema-geplande-reis met een nachtboot in het verschiet hadden. Op deze manier reizen zorgt ervoor dat je aan komt in het zuidelijke deel van Noorwegen om uitgerust de laatste 4 , 4 ½ uur autorit af te leggen naar de warme stal om de kerst te vieren met zus. Anders dan gepland en onmogelijk zelf te sturen veranderde zwaar weer (in Nederland code okergeel of pimpelpaars) deze strak afgestelde reis. Een afslag eerder zou er worden genomen op zee om te hoge golven te vermijden. Golven die Titanic-achtige scenes zou veroorzaken. Met als gevolg een vertraging waar de Nederlandse Spoorwegen zelfs geen weet van hebben van zo’n 4 uur.
Helaas was de volgepakte motorische ezel toen nog niet op plaats van bestemming.
Maar, zoals gezegd, relaxed vertoeven op de boot. Maria en haar nazaten konden de , toch door golven gestuurde boot niet weerstaan maar konden gelukkig de gehele reis op bed liggen. Jozef zou de stalen ezel mennen, gesterkt door ruwe zeebenen , stapte hij uitgerust aan wal. Via app verkeer de nieuwe route toegestuurd en vol goede moed, verder op weg door ruige berggebieden en woeste landschappen. Genietend van het gezelschap in het verschiet kwam zus tot de ontdekking dat deze vertraging mogelijk toch tot een probleem kon zorgen. De laatste pont voor een korte oversteek van zo’n 20 minuten zou nu mogelijk niet gehaald worden en een andere omweg was niet mogelijk. Dus haast was geboden, gas op de plank. En terwijl iedereen wacht, hoopt, droomt van een romantische witte kerst hoopte zus en consorten dat dit nog een paar uur uitgesteld zou kunnen worden. Net als het vertrek van de laatste pont. Na een poging de kapitein telefonisch over te halen een half uur later te vertrekken , werden beide wensen niet vervuld. De witte wollige vlokken dwarrelde rijkelijk uit de lucht en verminderde zicht en vaart voor de haastige auto van Jozef en Maria. Ook de kapitein van de pont wilde graag naar huis om de , in Noorwegen belangrijk en groots gevierde kerstavond, met zijn familie te vieren. Als goede kerstdaad was de laatste afvaart 10 minuten later dan normaal. Helaas was de volgepakte motorische ezel toen nog niet op plaats van bestemming. Het was kerstavond, tweeduizendenzeventien en Jozef, Maria en hun 2 kindekes hadden geen slaapplaats voor de nacht. Zus in Noorwegen die de kachel al aangenaam had opgepookt, de hele dag in de keuken hadden gestaan voor lekkere gerechten, de brand in de knusse kaarsjes hadden gestoken, dook met manlief het internet op , op zoek naar een hotel, motel, desnoods een kribbe met stro en warm ademende os om de kerstnacht door te kunnen komen voor haar Maria en Jozef. Helaas zonder enig resultaat. ‘Gesloten’, ‘kerst aan het vieren’, ‘weg’, niets was er te bereiken. Dus besloot zus , via Facebook, een noodoproep te doen aan mede Nederlanders in Noorwegen met de vraag of zij een rol konden spelen in dit live voltrokken kerstverhaal. En dan zie je de mooie aard van de Nederlanders boven komen. Totale wild vreemde mede Nedernoren gingen op zoek, bellen, mailen, appen, stelde hun kerstboerenkoolmetworstmaaltijd uit om te helpen een warme stal te vinden voor de gestrande Jozef en Maria en hun kids. Met geweldig resultaat. Want op nog korte rijafstand van waar zij stonden werden zij door 2 ook aardige Noorse mensen met open armen ontvangen om daar in een verwarmde cabine, met badkamer, bedden , eten en drinken de nacht door te brengen. Intens opgelucht, want toch door een soort schuldgevoel bevangen (wie gaat er nu zo ver weg wonen!) wachtende familie blies de kaarsjes uit, koelde het eten in de vriezer en dook hun bed in om deze eenzame maar drukke kerstavond af te sluiten. En eerste kerstdag vol smacht op de, te lang niet in levende lijve gezien te mogen hebben, familie te kunnen ontvangen. Om samen de resterende dagen door te brengen. Schitterende dagen met brandende kaarsjes, lekker eten, een warme kachel en sneeuw. Genoeg sneeuw om gillend van de berg af te glijden , te wandelen door witte bossen en te rollen met beginnende sneeuwpoppen. Hopende dat het nog lang genoeg blijft liggen om zoveel kerstplezier te houden. Maar weer op tijd weg is omdat de ,van cadeaus en hagelslag leeggehaalde gezinsauto niet in staat is om de steile oprit naar het huis te verlaten om de weg te kunnen bereiken………of……… moet het misschien……….toch nog maar even blijven liggen…..????? mmmmm helaas hebben we dat niet zelf in de hand.
vrolijke groet
