Het is begin jaren 90. Ik werk voor de thuiszorg in Nieuw Den Helder bij een echtpaar op hoge leeftijd. Mevrouw heeft altijd een eigen kruidenierszaak gehad in Den Helder. De dementie speelt haar behoorlijk parten en zij verblijft grotendeels van de dag op bed. Meneer probeert naar beste kunnen zijn vrouw te verzorgen maar zijn hoge leeftijd (92) speelt hem parten. Zij wonen op een etagewoning en op een bewuste ochtend bel ik aan. Meneer drukt op zijn verdieping op een knop zodat ik de buitendeur open kan duwen.
Hij staat in de deuropening in het portiek met een theedoek over zijn schouder.
“Goedemorgen zus, fijn dat je er bent”, begroet hij mij. En pakt in die tussentijd de theedoek van zijn schouder en snuit stevig zijn neus erin. Hierna gooit hij de theedoek weer over zijn schouder, loopt voor mij uit en zegt, “ga zitten zus, dan drinken we eerst een kopje thee”. Ik zie hem de theedoek weer van zijn schouder halen en hij droogt de net afgewassen kopjes af.
“Jeetje wat bent u alweer druk bezig geweest op de vroege ochtend” zegt ik tegen meneer. “Gaat u lekker zitten, dan schenk ik voor ons een kopje thee in”. Dat bevalt meneer wel en hij loopt naar de kamer.
In de tussentijd spoel ik de kopjes met goed heet water af, en pak een schone theedoek uit de kast.
Nadat de kopjes zijn afgedroogd schenk ik twee kopjes thee in en neem het mee naar de woonkamer waar we samen het weekend door nemen.
