MIJN BELEVING VAN DE MAAND APRIL
Door Gerard Schagen
April lijkt ons goed gezind. Het weer is lenteachtig, wat van het eerste weekend een waar feest maakte. Wat ben je dan blij dat je in ’t Zand woont waar voldoende ruimte is voor een wandeling.
Tijdens zo’n wandeling kwam ik plotseling vlakbij het speeltuintje in de Tureluur een opkikker tegen, geen Juttertje of Jachtbitter maar een spontaan gemaakt kunstwerkje, achteloos daar neergelegd, maar dus wel een echte kleurige opkikker.
Loop je verder….. Horen we dat goed? Klinkt er muziek? En jawel, we draaien de Keinsmerweg op, een oploopje (1,5 m bij elkaar vandaan) Bij de Zandstee krijgt een discjockey spontaan de handjes in de lucht, ramen gaan open en de verraste bewoners zwaaien.
Begin april dus… De berenjacht is nog in volle gang en bij dat mooie weer zitten ze zelfs buiten. Ook is er tijd voor nieuw leven. Babygehuil in De Jonge Prins, er is een Jong(e) Prinsje geboren. En bij de Zijper Dijk lopen al jonge Jongsma-geitjes
En het kan niet op, ook het RIVM laat voorzichtige optimistische geluiden horen over het verloop van het Corona-virus.
Inmiddels zit Rick van Breda op zijn hometrainer en beklimt, al pannenkoeken etend, ruim 8 keer de Alpe d’Huez. Ik zie vanuit mij achtertuin dat zijn vriendin Sanne de Wit haar conditie op peil houdt met hout zagen en kruien.
Wat een start dus deze maand, maar voorzichtigheid blijft geboden. Helaas de euforie is van korte duur.. Telefoontje van de doktersassistente. Het wordt een confronterend gesprek. Het komt er op neer dat je bijna 82 bent en al het één en ander hebt meegemaakt. “Besef je wel wat je te wachten staat als je in het ziekenhuis beland? Wil je dat nog wel? Denk er goed over na, praat er over en laat het ons weten”.
Even ben je na zo’n gesprek van de kaart, dan is Hilke mijn steun en toeverlaat en denk ik; “kom op je hebt vanaf je 18e hete vuren overwonnen, we gaan de strijd aan, ik schrijf het lekker van me af en zo wil ik nog vele columns schrijven”. “Kop d’r veur”, dat is een bekend Gronings gezegde.
Toch maar even een luchtje scheppen, het maalt nog steeds. En dan krijg je de schrik van je leven.. Een fietsers gaat je voorbij en tegelijkertijd blaast hij een walm sigarettenrook uit wat midden in je gezicht beland. Het houdt een enorme waarschuwing in: ROOK NIET OP DE FIETS!!! En ook niet lopend. Rook liever helermaal niet want Corona is gek op stuk gerookte longen. Zo dit moest ik ook weer even kwijt, dit is ook beleving…
Het leven gaat door en ik kom het volgende interessante weetje tegen. Het gaat om de kleinste en goedkoopste auto ter wereld de Munx P-50 gebouwd in 1962. Het was een stuurwiel met daar een hokje omheen. Om de auto te keren moest je uitstappen en de wagen met de hand omdraaien.
Het is zo stil… ’t Zand bruist niet meer, het leven lijkt even stil te staan, is het saai??? Nee dat ook weer niet, meer dingen vallen op. Doe je je wandeling, staat er ineens op de stoep “Hou vol!!!” Zie je ineens een witte streep in de strakblauwe lucht. Toch nog een vliegtuig? Waar gaat hij heen?
Ook in de tuin gebeurt het één en ander. Een specht die alle dagen even aan de pinda’s komt pikken en een ijverig mezenpaar dat ons huisje heeft uitverkoren om hun liefdesnestje te bouwen en mogelijk pikken hun jongen komende winter van onze vetbollen.
Dan klinkt ook het monotone geluid van de heimachine. In ’t Zand Noord is een begin gemaakt met de bouw van mogelijk ook nieuwe liefdesnestjes.
Terwijl ik dit schrijf kleppert de brievenbus, weer die vriendelijke postbode. Een kaartje van de plaatselijke Zonnebloem: “Samen komen we er doorheen!!” en dat zijn we ook van plan. Ik mis trouwens wel het jaarlijks mannenuitje van de Zonnebloem.
Henk van Dijk is een gelukkig man, hij wordt 92 en is gelukkig nog gezond. Dit wordt op gepaste afstand in de buitenlucht gevierd, foto’s worden naar de krant gestuurd. Henk is een geluksvogel volgens de rubriek “in 60 seconden” Hij wordt hierin uitgebreid genoemd zonder foto. Hij heeft geluk omdat de krant wordt overspoeld met dergelijke berichten. “Het wordt te normaal” schrijft Martin Visser. Misschien wel ja… of nog beter, gelukkig wel…. Koester het positieve zou ik zeggen, zoals het initiatief van Kees Kooijman, die prachtige kistjes maakte voor de klanten van Tafeltje Dekje, een uitkomst nu de maaltijden op de stoep worden gezet. Zo ook bij Henk van Dijk. Het haalde de krant niet, gelukkig zagen we wel die prachtige zwanenfoto van Nelly Hoekman, daar wordt je dan weer blij van.
Mark Rutte heeft gesproken, altijd weer spanend als hij achter het katheder plaatsneemt.
Ik probeer wel eens de doventolk te volgen maar snap er nog niet veel van. De doventolk liet via haar handen en mimiek weten dat de Lockdown (raar woord eigenlijk) voorlopig blijft en dat grote evenementen tot september verboden zijn. Ook het betaald voetbal gaat niet verder. In ’t Zand zijn diverse evenementen en jubilea gepland. Geen Zandstock, dus ook geen Stockoud. Scholen mogen het gaan proberen en de jeugd mag voorzichtig gaan sporten, maar ouders, enz. moeten nu niet massaal naar het Geel-Zwartcomplex gaan, de jeugd en trainers redden zich wel zonder u.
Intussen wordt naarstig gezocht naar een vaccin, tot grote ergernis van dierenactivisten omdat in het onderzoek ook muizen worden gebruikt. Hoor ik daar een muizen-piepstemmetje? “Als ik hiermee menen-dieren kan redden dan doe ik mee….” Geweldig toch, deze muis verdiend een standbeeld.
In mijn achtertuin viel deze maand 25 mm neerslag in 5 dagen, dit is niet extreem laag omdat er in de laatste 3 dagen 20 mm viel.
Ik wil deze maand besluiten zoals ik begon.. met een speciale beer die mij elke keer een speciaal gevoel geeft als ik er langs loop.
De hele compositie trouwens, de beer voelt zich gelukkig op de hartjes en de vogels maken het tafereel alleen maar vrediger. Hier wordt je nu eens niet tureluurs van, maar het beertje woont wel in de Tureluur.
