MIJN BELEVING VAN DE MAAND FEBRUARI
Door Gerard Schagen
Februari, de maand van de Olympische winterspelen. De spelen van de bubbels, mondkapjes en testen.
Al snel is er het eerste goud voor Nederland en er is honger naar meer.
De euforie wordt ruw verstoord. ’t Zand is ineens in diepe rouw.
Het overlijden van de 23-jarige, levenslustige, Fiep Kleine hakt er behoorlijk in.
Ik zie nog haar gedrevenheid bij de handbaldames van Geel-Zwart voor een volle tribune.
Dan is daar haar laatste rit door ’t Zand. Het dorp was uitgelopen voor een indrukwekkende erehaag.
Emotionele momenten toen ze nog één keer voor de tribune langs reed met een laatste groet van haar teamgenoten.
Het is een vreemde maand. De spelen gaan gewoon door, Nederland haalt 17 medailles, waarvan 8 gouden, prachtig allemaal en spannend.
Stormen volgen elkaar op, schades moeten hersteld worden.
Besmettingen lopen op, maar het gevaar lijkt geweken.
We mogen weer bijna alles. De sfeer is terug in de voetbalstadions en het Carnaval komt er aan. Het feest waar het voor Nederland allemaal begon.
Daar tussenin ligt 17 februari, de dag van mijn afscheid bij Dynamic Tennis wat eigenlijk in december gepland was gaat eindelijk door.
Deze persoon wordt behoorlijk in het zonnetje gezet. Eén der leden had zelfs een rijk versierde Gouden racket gemaakt en ik wordt als oprichter benoemd tot erelid.
Het bloemetje was er ook voor Hilke, mijn trotse vrouw.
Het zit er op, mijn laatste taak is het voorstellen van mijn opvolger, Klaas van Diepen.
Voorbij is het niet, want gezellig een kop koffie halen kan altijd nog.
Ik moest een vraag beantwoorden bij welke zorgverzekering ik verzekerd ben.
Ik schrok ervan dat ik kon kiezen uit 45 mogelijkheden. Dat betekent 45 managers, 45 besturen, 45 raden van toezicht en 45 teams van zogenaamde specialisten.
Deze hebben allemaal een salaris, vaak ook nog een bonus. Geen wonder dat we zoveel premie moeten betalen. Het zou allemaal best wat minder kunnen zegt de betweter.
Wat is dat toch met februari 2022… Nu is er weer het vreselijke bericht dat Rusland Oekraïne, een vrij land in opbouw, is binnen gevallen.
De reden kan alleen maar zijn “machtswellust”. Door de jaren heen zijn oorlogen alleen ontstaan door honger naar macht. Dat is vooral goed te zien in de prachtige serie “Het verhaal van Nederland”.
Onschuldige burgers en Jan Soldaat zijn er de dupe van. Welk normaal mens wil nu oorlog, die altijd alleen maar verliezers kent?
Alle wapenfabrieken sluiten, is dat een optie?
Terwijl de meerderheid hard werkt om onze aardbol te beschermen tegen een milieuramp zijn machthebbers bezig met het produceren van steeds betere en grotere vernietigingswapens.
Mogelijk een veel groter gevaar dan het klimaat….
In februari viel in mijn achtertuin 83 mm regen. Doordat er 1 dag van 20 mm tussen zat is dit 17 mm boven het gemiddelde.
Ik wil deze roerige maand afsluiten met een vredig, rustgevend plaatje. Deze dieren hebben er geen weet van dat er in Rusland een gevaarlijk mannetje rond loopt die tot alles in staat is.
