MIJN BELEVING VAN DE MAAND JANUARI
Door Gerard Schagen
Zoals al eerder gezegd maak ik vanwege het stoppen van De Sportvriend geen jaaroverzicht meer.
Daar voor in de plaats probeer ik een maandelijkse column te maken over hoe ik persoonlijk de afgelopen maand beleefd heb.
Om alvast te wennen aan het Sportvriendloze tijdperk plaats ik het ook op ’t Zand info, wordt ik dus collega van Nadine Opgelder, die daar al een fantastische column heeft, die ik niet zou willen missen.
Januari dus:
Het is 2020, het klinkt anders, een andere melodie.
Er hangt mist boven ’t Zand, siervuurwerk verliest hierdoor haar charme. Knallen zijn er ook, vanaf volgend jaar zullen we die niet meer horen.
De wereld staat in brand. Australië lijkt één grote vuurzee. Toch besteed de overheid aldaar, tegen de zin van het volk, heel veel geld aan vreugdevuur. Hoe gek kan het zijn…
Waar luistert de overheid nog naar haar burgers?? Wie wil er nog oorlog 75 jaar na de bevrijding?
Er zijn 2 eigenzinnige wereldleiders die een enorm risico nemen. Niemand die dat eigenlijk wil maar de leiders zijn doof, of noem het eigenzinnig.
Ik wil graag positief zijn, heeft januari alleen maar ellende?
Gelukkig niet. Het zijn soms de kleine dingen die je blij kunnen maken. Zoals de glimlach die tevoorschijn komt als De Sportvriend op de mat valt in een gekleurd jasje. Ook goed dat De Sportvriend een grote pluim krijgt van de Zakenclub, dan is het weer verdrietig dat dit de laatste pluim zal zijn…
Ook positief nieuws is dat DOKO haar eerste cadeau binnenhaalt voor haar 50e verjaardag. 4 jeugdleden melden zich aan, dus kan men weer voorzichtig gaan bouwen aan een jeugdafdeling. Het doet denken aan successen die oud-jeugdleden van DOKO nationaal en internationaal behalen en behaald hebben.
Als we het dan toch over sport hebben. De handbal bestaat dit jaar 75 jaar. Het vlaggenschip, dames 1, heeft het echter zwaar, het degradatiespook loert. Des te mooier was het dat ze deze maand afsloten met een spectaculaire 24-18 overwinning op VVW.
Er gebeuren altijd wel bijzondere dingen, ik pik er ééntje uit. Opvallend bericht dat in Hoogkarspel een specht grote gaten timmerde in een houten dakgoot.
Opvallend was ook dat één meisje door haar verblijf in de hal van het ministerie de ogen weet te openen van tal van politici. Er wordt dus van alles beloofd. Het meisje gaat niet eerder weg dan als de beloftes ook in daden worden omgezet. Klasse…
In mijn achtertuin viel deze maand 68 mm neerslag verdeeld over 16 dagen, dat is beneden het gemiddelde.
Een wens voor februari? Het zou fijn zijn als het in de schoolvakantie alsnog gaat vriezen zodat vooral de jeugd zich kan uitleven op de ijsbaan Land van Buur.
