De eerste keer dat de stroom uit viel was even schrikken. Het was midden in de winter en meteen overal pikkedonker. Een vaste plek voor de zaklamp 
hadden we nog niet, dus we moesten op de tast op zoek naar middelen om licht te creëren. Dochter 1 stond juist onder de douche, dochter 2 liep door de gang met 6 deuren. Lichte paniek. Hierdoor bewust dat we de jonge dames moesten voorbereiden dat dit vaker kon gaan gebeuren en we een makkelijke plek voor diverse zaklampen moesten plannen.
En ja, de stroom valt hier vaker uit. Zomaar. Opeens. Uit het niets. Het blijkt ‘normaal’. Soms wat vervelend, zeker ook als het water niet stroomde door bevriezing. Maar na verloop van tijd waren we er beter op voorbereid. Als ‘de-buurman-van-boven-op-de-berg’ kwam vragen of ik voldoende hout in huis had kon je verwachten dat het lang zou duren . Ik stookte dan de kachel vast op om een pan met water te verwarmen 
anders duurde het heeeeeel lang voor ik die dag koffie zou drinken. Liever ook een stroomstoring als iedereen al naar z’n werk en school was want op tijd komen ‘met zonder’ stroom was een uitdaging. Je hoopte dat het buiten goed koud was zodat, mocht het écht té lang gaan duren , je de inhoud van de vriezer, die voor het geval je ingesneeuwd zou raken altijd goed vol zit, in bevroren toestand kon houden . Was het laat, of juist heel vroeg en de zon nog niet op dan was er geen nood aan de man. Ik ben gelukkig een echte romanticus dus gebrek aan waxinelichtjes hebben we nooit. Dat laatste is waar , dus lang in het donker zaten we vanaf toen nooit. En als alles dan overzichtelijk was keek je eens rond en werd je overvallen door de stilte. De eerste keer wist ik opeens even niet meer wat ik er mee aan moest.
ik relax, mijmer en overdenk
Ik begon zelfs het irritante gebrom van de koelkast te missen. En wat moest ik doen, geen vaatwasser, wasmachine, computer, internet niets! Maar dan geef je je er aan over. En verdorie, altijd is er wel weer een was te vinden die opgevouwen moest worden. En eigenlijk zou ik nu kunnen beginnen met het inplakken van al die foto’s. Maar soms ook kon je niets anders dan je totaal overgeven door te luisteren naar de oorverdovende stilte en te kijken naar de natuur. MOEILIJK…….voor mij. Maar ik deed het en het lukte. Ik deed niets en kwam intens tot rust. Dacht na over “dingen”. Wat voor dingen? Pffff kleine dingen (hoeveel melk staat er nog in de koelkast, wat moet ik nu met al die overgebleven verschillende enkele sokken, waarom krijg ik altijd de hik als ik wortels eet) grote dingen( scholing, werk, solliciteren noem maar op, toekomstplannen, besef van situaties). Het was heerlijk. Geen tv, geen internet dus geen Facebook. Iets waar ik tot mijn eigen afschuw tegenwoordig weer teveel nutteloos door heen surf. Kijkend naar berichten over vermiste personen. Berichten welke zo oud bleken te zijn dat deze vermiste personen inmiddels alweer 5 jaar thuis op de bank zaten. Condoleance registers open gesteld voor de overleden cavia. En de ‘kijk mij eens intens geluk zijn met mijn oh-het-kost-zoveel-moeite-maar-het-moet-toch-opvallen-bij-mijn-ex in elkaar gekleide glimlach’ berichten. Ik relax, mijmer en overdenk en opeens schrik ik op van de koelkast die aanslaat en meteen irritant begint te brommen. Alles doet het weer, de magnetron piept, de vaatwasser doet zijn werk verder. En ik, ik kijk op Facebook of ik iets gemist heb. Bah, wat een slechte gewoonte heb ik ontwikkeld. Natuurlijk heb ik niets gemist behalve spreuken over dat je je hart niet moet laten breken (was ik niet van plan). Welk wijnglas is als eerste vol? (maakt mij niet uit zolang het de mijne maar is). En uitslagen waarin staat dat mensen met een bepaalde letter in hun naam in dit jaar een zesling krijgen, een bbq moeten organiseren of opnieuw gaan trouwen (dat maak ik zelf wel uit). Ik ‘sprak’ laatst familie en vrienden over de app. Ze hadden zoveel ellende gehad met internet dat ze niet konden appen , berichten of over internet konden surfen, verschrikkelijk gewoon. Geen internet dus niet surfen, ik dacht aan dat mooie handige facebook waarmee ik op de hoogte blijf van diverse winkelaanbiedingen, evenementen, school, sport en belangrijke of interessante mensen. Maar ook aan de irritatie die ik ondervind door de, naar mijn mening , meest nutteloos gedeelde mededelingen, quizzen, spreuken en enquêtes waar ik teveel tijd aan besteed om zo snel mogelijk langs heen te scrollen. Dus antwoorde ik terug: heerlijk toch die rust, geniet er volgende keer lekker van………………
tot gauw
