Rode Hulk

Wij hebben een bescheiden maatje hond al zeg ik het zelf. Gevalletje tussenmaat. Zelf zijn wij fan van grote honden maar deze passen niet in ons zijspan en dat was wel ons streven. Dus kwam onze Mo. Mona heeft in haar beginperiode het een en ander mee gemaakt. Daar kan je niets aan doen, dat is haar overkomen. Ze is daardoor wat achterdochtig of zeg maar gewoon bang voor andere honden. Bij voorbaat al neemt zij daarom een houding aan waarin zij wil laten zien dat zij er is. Vaak nutteloos want puntje bij paaltje als de tegemoetkomende hond in de buurt is rent zij met de staart tussen de poten zo snel als mogelijk voorbij. Of ze geeft een chagrijnige snauw. Dat is ook nog een optie en komt heel ongezellig over. Optie drie is er ook nog trouwens want eenmaal even gesnuffeld is het ijs gebroken en is het goed.

In de gemeente Schagen is een aanlijnplicht. Dat betekend ónder ándere dat je je hond binnen de bebouwde kom níét los mag laten lopen. Heel eerlijk gezegd houd ik mij hier niet altijd aan. Op plekken waar ik het aandurf laat ik Mona los. Dit zijn plekken waar ik niet of nauwelijks andere mensen en honden tegen kom. Niets lekkerder dan dat mijn haarbal even rond kan rennen, snuffelen, kan lopen zonder dat de baas weer een ruk aan de riem geeft, “kom op, door lopen!” Dat aandurven heeft overigens niet me bijten te maken. Alhoewel een hond een hond blijft en je dit altijd in je hoofd moet houden, hoe klein ook.
Nee, dat aandurven heeft te maken met dat ik bang ben dat Mona de weg op rent.
Dat Mona de mooi wit gesteven broek van een wandelaar bevuild met stempels van vieze poten of de ladders in de panty een dame trekt omdat ze erg enthousiast kan reageren op mensen die daar logischerwijs niet allemaal van gediend zijn.
Daarnaast is de angst om andere honden tegen te komen en je dus het risico loopt dat ze gaan vechten waar beide honden en eigenaren niet op zitten te wachten.
Vandaar mijn behoudende opstelling om haar los te laten lopen buiten het feit dat het eigenlijk ook helemaal niet mag.

In ons dorp zijn er veel hondenbezitters die zich ook niet aan deze aanlijnplicht houden. Bij sommige heb ik het idee dat zij dit doen om aan hun hondenpoep-opruim-plicht te voldoen. Deze is er namelijk ook in de gemeente Schagen. Tenslotte als je hond los loopt en je ziet dat ie door de knieën zakt kan jij snel rechts omkeert maken en net doen alsof je dat écht niet gezien had. Maar goed, er zijn zat mensen die het godzijdank wel opruimen dus je kan ze niet allemaal over 1 kam scheren.

Wij zijn een aantal malen een dame tegen gekomen die haar hond hoegenaamd altijd los laat lopen. Dame in kwestie kijkt net zo chagrijnig naar onze Mo als haar hond doet. Misschien dat dat komt omdat ik de dame een keer heb aangesproken dat ze hem aan moet lijnen nadat hij uitgehaald had naar onze viervoeter die al ver van te voren de angst had om deze collega hondenbeest te passeren.
Voor de duidelijkheid, hond aan de lijn staat al 1-0 achter tegenover loslopende hond.
Nu probeer ik haar gewoon te vermijden om dergelijke situaties te voorkomen. Het is soms niet anders.

En iedere wél maar ook niet hondenbezitter zal zijn mening hebben over dit onderwerp maar 1 ding is voor mij zo klaar als een klontje. Heb jij een hond die past op de lijst “pas-op-met-deze-honden-want-hun-kaakkracht-is-sterker-dan-de-sterkste-man-ter-wereld” dan laat je deze AL-TIJD aangelijnd. Of je nou vind dat hij goed naar je luistert of niet. Dat doe je gewoon. Om een eventueel bijtincident bij mens of hond te allen tijde te voorkomen. Want als een hond van deze lijst het armpje van een kind te pakken heeft, om welke reden dan ook, dan is het klaar. Dus, mijn mening. Aanlijnen, ALTIJD.

Afijn, afgelopen zondagochtend was ik op weg naar mijn favoriete wandelplekje waar ik de regels van de wet wilde gaan overtreden en lekker illegaal mijn hond daar los wilde laten lopen. Ons favoriete wandelstekje omdat we daar dus absoluut geen wandelaars tegen komen en zo heel af en toe maar iemand met een hond, niet vaak. Het is daar rustig, stil en mooi.

Deze ochtend liep ik de hoek om en in de verte liep een man met type hond van de hierboven genoemde lijst. 4 keer zo groot als de onze. Een joekel. En hij liep LOS! Ik stond stil, dacht: “zal ik omdraaien?” Maar Op dat moment zet 4 keer zo grote joekel van een hond van de hierboven genoemde lijst al een sprint in. Luisterde niet naar zijn baas. Korte gedachte van mij : “zal ik de mijne los laten zodat ze niet 1-0 achter staat?   Joekel van een hond had waarschijnlijk zijn eigen snelheidsrecord verbroken want Afbeeldingsresultaten voor hoochvoor ik het wist kwam hij grommend en kwijlend op ons af. Ken je Turner and Hooch ,die film? Dat idee!
Mo stond inmiddels al verdekt achter mij opgesteld. Maar joekel van een hond rent behendig om mij heen en grijpt al grommend onze Mo van achter beet en tilt haar omhoog. Mo giert en gilt.

Vraag me niet wat ik dacht wel of niet te moeten doen dat weet ik niet. Ik denk dat ik handelde uit reflex ofzo. Ik zag onze Mona met bebloede stuk gescheurde huid al voor me. Dus ik geef de hond een trap. Mijn slipper vliegt uit (wie laat er in godsnaam zijn hond uit op slippers). Joekel laat Mo niet los dus begin ik, al schreeuwend met mijn vuist op joekel zijn kop te slaan. Schreeuw dat ie los moet laten en weet ik veel wat meer. Ik veranderde in 1 of andere niet groene maar rood aanlopende Hulk. Het werkte, joekel liet los.

Mona probeerde ik met mijn ene hand achter mij te houden. Tegen joekel bleef ik schreeuwen en maakte ik mij groot en de 2-3 keer dat hij om mij heen probeerde te grijpen en Mona weer probeerde te bijten begon ik weer te meppen (arm beest) . Joekel bleef voor mij staan, keek mij aan, gromde en ik bleef tussen Mona en joekel staan en bleef schreeuwen in de hoop dat zijn baas er snel zou zijn wat voor mijn gevoel duurde en duurde. Toen joekel toch wat haperend afdroop toen zijn baas bij ons was draaide ik mij om en pakte onze Mo op, zeiknat van het kwijl. Bloed zag ik zo niet.
De bronafbeelding bekijkenAfbeeldingsresultaten voor knikkende knieen bang
Mijn Hulk imago was weg en had plaats gemaakt voor duidelijk zichtbare knikkende knieën, slappe armen en jankende ogen en nu toch wel een olijfgroen kleurtje volgens mij. Mijn god, wat was ik geschrokken. Ik wilde weg daar. Weg van ons mooie rustige wandelstrookje. Weg van die grote joekel van een hond van de lijst zoals hierboven genoemd. Ik wilde naar huis, kijken wat de schade was aan ons harig hondje.
Ik loop weg. Loop weer terug en zeg tegen deze mijnheer die joekel van een hond van de lijst zoals hierboven genoemd waarvan ik vind dat ze altijd aangelijnd moeten zijn. Ik zeg tegen hem. “sorry hoor”……………..”sorry”?????? zeg ik, “ik ben zo geschrokken ik wil nu naar huis, weg.” De hondenbaas vraagt bezorgt of het gaat maar ik zeg weer dat ik het niet weet. Dat ik weg wil. Naar huis. Hevig ontdaan en nog altijd met knikkende knieën, mooi olijf groen kleurtje en tranen die komen zonder dat ik het door heb loop ik naar huis waar blijkt dat onze Mo god-zij-dank niets heeft. Mijn god wat ben ik daar blij om.

Baas van joekel komt later nog aan de deur, baalt, is geschrokken, we bespreken het gebeuren, waarmee wij op dit moment genoegen mee nemen en dit incident afsluiten. Of toch niet. Volgende dag zegt eega, kom, we gaan Mo samen uit laten langs je favoriete plekje. Mo wil heel graag, is niet bang, niet achterdochtig, niet op haar hoede maar gewoon de lieve blije Mo en oh wat ben ik daar gerust om. Maar ik….. ik ben bang. Houd haar angstvalig in de gaten en weet, deze plek zoek ik (voorlopig) niet meer op. Zeker niet in mijn eentje.

Ga je lekker wandelen met je trouwe viervoeter, wees je dan bewust of je hond aangelijnd of los mag wandelen, en houd je aan de regels

vrolijke groet

Heb jij ook nieuws? Mail het aan redactie@tzand.info