Het jaarlijkse Bockbier Festival van Sportcafé ’t Zand is op zaterdag 25 oktober jl. weer gehouden in de Multitreffer. Vanwege de enorme toeloop tijdens de afgelopen edities en de toegenomen populariteit van dit evenement liepen de aanmeldingen al vroeg binnen. De organisatie had gelukkig goed ingespeeld op de aanzwellende stroom Bockbierliefhebbers, de klimaatkoelkasten – het luistert namelijk nogal nauw op welke temperatuur de bocken dienen te worden gedronken – stonden tot de nok toe gevuld met acht overheerlijke herfstbieren. Het Bockbier Festival comité schrijft hierover:
Het is 20.00 uur: de barman en -vrouw voor deze avond staan klaar om de goedgebockte gasten te ontvangen voor hun eerste echte herfstbeleving van het jaar 2014. Terwijl de eerste bockers een plekje zoeken, tezamen met hun metgezellen en al dan niet hun echtgenotes, wordt het eerste bockbier van zijn kroonkurk ontdaan, het eerste glas gespoeld en uitgeserveerd om de avond te ontmaagden.
Het eerste bockbier heet Hertog “Jan” en is voor de vele liefhebbers geen onbekende. Dit bovengistend Bockbier is vrij koppig met een heerlijke volle romige smaak waarin de echte kenners zelfs een vleugje karamel in kunnen ontdekken. De Hertog wordt zeer gewaardeerd door de aanwezigen, die middels een heuse scorekaart de verschillende bocken beoordelen en becijferen. De meningen rond de eerste bock zijn redelijk gelijk gestemd, niet toevallig door de hoge kwaliteit en jarenlange ervaring van deze brouwer. De ene noemt hem gelijk al het beste pilsje en vindt hem zoet de ander vindt hem bitter maar met een gemiddeld cijfer van 7,72 ligt de lat direct hoog en vragen sommigen zich af waar dit gaat eindigen. Dit belooft nog wat voor vanavond. De kop is eraf.
Na deze heerlijke binnenkomer is het tijd voor bock nummer twee: Maximus Bock 7. Niet alleen de naam is fantastisch maar ook het flesje en het etiket mogen de complimenten van de deelnemers in ontvangst nemen, een enkeling rept over een uitstekend design. Er goed uitzien is één ding maar het draait uiteindelijk om de smaak. Na de eerste slokken van deze licht zoete maar vooral ook bittere bock verrijzen de eerste twijfels. Wellicht ligt het aan de onervarenheid, deze brouwerij brouwt zijn bieren sedert 2012, maar hij valt niet best bij de meeste aanwezigen, helaas. Een van de deelnemers noemt hem zelfs “snarkerig” en een ander durft het zelfs aan het stempel “prut bier” aan deze bock te geven. Al met al geen goede recensies voor deze tweede bock met als eindcijfer een 6,29.
De sfeer zit er inmiddels goed in en de discussies over de eerste twee bocken golven over de tafels. Hoogste tijd voor bock nummer drie: Dampegheest Bock. Deze bock uit Limmen, die is ontstaan uit de hobby brouwerij, heeft de opdracht de toch wat zware nasmaak van de vorige bock weg te spoelen. Met zijn mooie robijn kleur schept hij hoge verwachtingen en deze worden door de meeste gewaardeerd op waarde. De rode “blosjes” van dit bockbier doen de smaak goed. De één vindt hem zoet de ander bitter maar al met al een redelijke bock die gewaardeerd word met een eindcijfer 6,87. Hij wordt omschreven als goed en mistig met een bittere afdronk, niet in de minste plaats door de kipkluifjes die erbij geserveerd worden.
’t Blauwe Hert
Bock nummer 4, daar kijkt menigeen naar uit: Bronstig van brouwerij ’t Blauwe Hert uit de Noord-Hollandse Bierbrouwerij. Hij is anders dan de anderen. Dat komt misschien door de naam of wellicht toch door het verlangen naar het paring seizoen van sommige deelnemers… Best lekker toch? ‘Als je er Bronstig van wordt wel ja’ of ‘misschien beter in het paring seizoen’, zijn enkele quotes die door het etablissement rond gaan. Krols, loops, tochtig, ruizig, hengstig, ritsig, broeds, hitsig, spilks: Ja de vele equivalenten van het woord Bronstig, aangeduid op het prachtige Delfts blauwe etiket, kunnen op de één of andere manier niet los worden gezien van de smaak van deze bock. Althans volgens de mening van de bockers aanwezig in het Sportcafé. Alhoewel hij door enkelen als erg bitter word ervaren zijn de meeste toch goed te spreken over deze bock. Met een eindcijfer 7,33 kunnen we spreken van een topper.
De vijfde bock van de avond staat te trappelen van ongeduld: Texels Bock. Deze, bij de meeste liefhebbers van bockbier, bekende bock wordt zoals de naam al doet vermoeden gebrouwen op het eiland Texel. Hij heeft een reputatie hoog te houden gezien de prijzen die in het verleden zijn toebedeeld aan deze herfsttopper. Gebrouwen van uitsluitend natuurlijke grondstoffen zoals zuiver Texels duinwater, Texels gerst, hop en gist en dus een echt Texels product. De wijze heren en dames die klaar staan om deze bock eens kritisch te gaan nuttigen weten echter ook dat, zeker in dit geval, successen uit het verleden geen enkele garantie bieden voor de toekomst. Klein detail is wellicht dat de Texelaar als enige bock uit de tap komt en daardoor waarschijnlijk een andere smaak zal hebben in combinatie met de temperatuur die eerlijk gezegd te laag is voor een hoog gistend bier. Wist u trouwens dat deze bock zich uitstekend laat combineren met typische herfstgerechten als wild en stoofvarianten? Maar dit geheel ter zijde uiteraard. Ondanks de lovende woorden van de deelnemers springt een negatieve (of misschien juist positief maar dat is maar net hoe je het opvat) beoordeling behoorlijk in het oog. Er wordt namelijk gesproken over de ‘Radler’ onder de bockbieren en verder in het commentaar krijgt hij zelfs de termen ‘Watersmaak’ en ‘Dorstlesser’ voor z’n kiezen… De meesten weten deze bock op waarde in te schatten. Na het bier even te laten acclimatiseren vanwege de temperatuur en uiteindelijk krijgt hij gemiddeld een 7,93 als eindcijfer (een quote die ik u niet wilde onthouden over deze topbock: ‘Man, man, man alsof m’n vrouw me in m’n bek… (de rest mag u zelf invullen), misschien wel van een aanverwant van het eiland of iets dergelijks maar toch op z’n minst een bewonderaar van het Texels gerstenat als u het mij vraagt).
Gluiperig, sopperig, kan het zonlicht niet verdragen, pittige schuimerd, rissig, goed, mooi bokkie en geurloos zijn enkele commentaren die aangeven dat de meningen zeer verdeeld zijn over deze 6e bock: Reuze Dubbelbock. Bovenop deze commentaren spreekt iemand over een geile bock, duidend op de schuimtoren die de fles dreigt te verlaten zodra de bock wordt losgelaten en ontdaan is van zijn kroonkurk. Deze bock is gebrouwen zonder het zogenoemde pilsmout maar met diverse verschillende soorten mout (pale, ale, munich, amber, meladonin en special B). Evenals de moutsoorten is ook de gebruikte hopcombinatie ook niet alledaags (nelson sauvin en saaz, waarbij ook nog eens met de saaz is gedryhopt). Het meest opvallende is misschien nog wel de gistkeuze: Weihenstephaner Weizengist. Door deze specifieke gist ontstaat er een zekere frisheid en naast de zoete en bittere hoofdsmaak een zeer verrassend vleugje zuur. Deze gewaagde bock wordt helaas maar matig gewaardeerd, misschien zijn de verrassende ingrediënten hem fataal geworden of zijn de smaakpapillen van onze deelnemers nog niet toe aan deze smaaksensatie? wie zal t zeggen maar met een eindcijfer 6,79 dingt deze jongen niet mee voor de hoofdprijzen.
Vrienden Siem en Sjaak
De op één na laatste bock van deze nu al geslaagde avond kondigt zich aan. Deze moet je met je maten drinken: Bokkige Vriend van de Vriendenbrouwerij. De brouwerij die is opgericht door de vrienden Siem en Sjaak en is gevestigd in de ‘oude’ keuken van GGZ op het landgoed Willibrordus. Met echt Noord-Hollands duinwater als basis is de Bokkige vriend vol en krachtig van smaak. Dankzij de grote schare vrienden die deze avond met elkaar het herfstnat proeven, wordt deze “vriend” met open armen ontvangen. Vriend is een groot begrip, bleek ook deze avond… Sommigen hebben bij het inschenken al ruzie over de geur dus verbroederen doet de bokkige vriend vooralsnog niet maar zoals een der de pioniers, en tevens grondlegger van dit Festival, van het Bockbier Gilde van ’t Zand eens heeft gezegd: Bockbier moet je niet ruiken maar drinken! Met die gedachte in het achterhoofd en de eerste slokken die naar binnen sijpelen, komt er toch enige nuance ter tafel. De Bock blijkt aardig mee te doen en om dat te onderstrepen een quote van een willekeurige tafel: ‘Hmmm fruitig, de appel zit erin. Oma’s appelmoes!’ De Bokkige vriend komt goed uit de verf en de appel valt blijkbaar niet ver van de boom: een dikke 7 is het gevolg om precies te zijn een 7,18.
De laatste Bock van de avond. De eer is voor de Henkuuzer Bock uit, jawel, Enkhuizen. Een aardig detail om te vermelden is wellicht dat er voorafgaand aan de brouwdag, dit bier wordt zoals zo velen bockbieren eenmaal per jaar gebrouwen, wordt bepaald of er met drie of vier granen gebrouwen gaat worden. Op deze wijze zijn de bockbieren uit deze brouwerij ieder jaar verschillend van smaak. De brouwerij luistert naar de naam “de Compagnie” en bestaat nog niet zo heel lang, namelijk sinds 2010. Niet de eerste brouwerij die ontstaan is uit een hobby. De geschiedenis van Enkhuizen kende vele brouwerijen ten tijde van de Gouden Eeuw, de Henkuuzer wordt nu nog gebrouwen bij de Sallandse brouwerij in Raalte alvorens het eindproduct weer richting Enkhuizen getransporteerd word. Het streven van Brouwerij de Compagnie is om in 2015 een werkende brouwerij in Enkhuizen te openen waar eigen en wellicht andere bieren kunnen worden gebrouwen. Maar goed de Laatste bock staat op tafel, de tongen zijn wat dikker en de smaakpapillen worden op de proef gesteld. De een verteerd de 8!! bocken beter als de ander en de meningen zijn daarom verdeeld. ‘Eind goed al goed’ merkt iemand op en ‘qua smaak was het goed dat hij op was’ zijn enkele opmerkingen maar over het algemeen wordt gesproken over een goed bier met een bittere nasmaak. Inderdaad: eind goed al goed. Met een eindcijfer van 6,29 niet de hoogste waardering maar in de middenmoot.
De avond lijkt op zijn einde te lopen ware het niet dat bij een bepaalde groep bierdrinkers het gevoel van weemoed begint op te spelen. Is het het verlangen naar het verleden of doet de bock de geest afdwalen naar “betere” tijden? Wie zal het zeggen maar naar enig aandringen wordt er zowaar een heuse platenspeler aangesloten en binnen afzienbare tijd haken velen aan om elpees van de muur te plukken om hun favoriete platen nog een maal te horen via dit schitterende en kenmerkende geluid producerend audiomateriaal. Niets is te gek op deze memorabele avond. Velen vinden hun tweede, derde of zelfs vierde adem en met de zaligmakende herfstsmaken in de maag ontvouwt deze avond zich als geen ander op een niet meer voor mogelijk geachte wijze. Doe maar, Neil Diamond, The Beegees, Meat Loaf, Roy Orbison, The Eagles en zelfs de grote Tol Hanse worden aangesneden. De allergrootste der pophistorie komen voorbij en de gedachten dwalen af naar tijden waarvan vele nog zullen dromen en anderen alleen maar kunnen dromen aangezien ze de tijd van de cd nog maar net kunnen herinneren. De nostalgie druipt ervan af en na een fantastische avond die alles in zich had gaan de meeste richting hun thuishaven om onder de klamme lappen diep verzonken in gedachten en vooral veel slaap, de avond te evalueren en in hun stoutste dromen hun jeugd en jong volwassen jaren te herbeleven als jong honden in de ontdekkingsjaren van hun glorieuze leven. Om vervolgens te ontwaken op de zondagochtend/middag met een diep gevoel van melancholie aan de ene kant en een zwaar kopstuk aan de andere kant. Man, man, man wat een avond was het, zalm op toast (van de beste visroker van Zijpe en omstreken), haring, worst, bittergarnituur, kipkluiven, saucijzenbroodjes, maar vooral Bier, Bockbier welteverstaan, in principe dus de basis van alles wat men nodig heeft op een avond vol plezier, vertier en natuurlijk gezelschap en vriendschap. En goed gezelschap was er op deze zeer geslaagde avond.
Deze avond kenden uiteraard alleen maar winnaars maar door de cijfers die iedereen gegeven heeft is er uiteindelijk een favoriet uit de bus gekomen. Het werd een soort strijd der giganten, een nek-aan-nekrace tussen de grootmachten van het Bockbier. Een apotheose om je vingers bij af te likken en in het zicht van de haven werd de meester overtroffen door z’n leerling. De meest gewaardeerde Bockbier van 2014 is geworden: Texels Bockbier met in zijn kielzog Hertog “Jan” en degene die het podium completeert is nieuwkomer Bronstig van ’t Blauwe Hert.
Vanaf deze plaats wil de organisatie iedereen hartelijk danken voor zijn of haar bijdrage aan deze schitterende avond en zij hopen jullie tijdens de volgende editie van het Bockbier Festival weer te mogen verwelkomen. Of natuurlijk eerder mocht je dat te lang duren…
