GertJan Slijkerman is 22 april van dit jaar vertrokken voor een voettocht naar Santiago de Compostella, waar hij uiteindelijk 19 mei arriveerde. Hieronder een verslag van de belevenissen van GertJan. Kijk voor meer foto’s en reisblogs op gertoppadnaarsantiago.reislogger.nl.
“Als Katholiek en wandelliefhebber is de pelgrimstocht naar Santiago de Compostella het ultieme wat je kunt meemaken. Het goede van beide in één, kan het nog mooier? Ook al had ik dit al langer op mijn verlanglijstje staan, de uitvoering was een stuk moeilijker. Om de tocht vanaf de voet van de Pyreneeën te kunnen lopen dient minimaal vier weken te worden uitgetrokken. Deze tijd gunnen we ons-zelf meestal niet wanneer we nog volop in het dagelijkse werkritme zijn.
September 2013 heb ik toch de stoute schoenen aangetrokken en de beslissing genomen om te kijken of het lopen van de Camino, zoals deze tocht ook wel heet, voor mij mogelijk was. Het plannen en voorbereiden van de tocht was al een feest op zich. Wat de tocht precies inhield en voor je kon betekenen was voor mij toen nog niet te bevatten.
Praten met ‘pelgrims’ die de tocht eerder hadden gelopen maakte ons nieuwsgierig. Ik zeg met nadruk ons omdat ik al snel wist dat ik de tocht niet alleen wilde lopen. Op zoek naar een wandelmaat zei Hans Juffermans, uit Callantsoog, direct JA!! op mijn vraag of hij met me mee wilde. Na een aantal proefwandelingen waarin we keken of ons tempo ongeveer gelijk was besloten we samen het avontuur aan te gaan.
Waar het lopen en Santiago bereiken het hoofddoel was is dit tijdens de Camino langzaam overgaan in Pelgrimeren. Waar pelgrimeren vroeger een vorm van boetedoening was is het voor velen nu een ontdekkingstocht. Een ontdekkingstocht naar jezelf. Waarom heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik in St Jean Pierre de Port op pad gegaan? Gelukkig was het weer onderweg fantastisch dus konden we elke dag genieten van het prachtige Spanje waar we doorheen liepen. Je onderweg alleen druk hoeven te maken van waar gaan we eten en koffie drinken is ook iets nieuws wat je mee moet maken om het te kunnen begrijpen. Rond de middag zochten we een plek waar we konden eten en waar we besloten hoe lang gaan we vandaag nog verder. Met een reisbeschrijving in de hand konden we exact bepalen waar we aan het einde van de middag konden slapen en eten. Afhankelijk van hoe de benen waren werd de rest van de dag ingevuld. Daarna op naar de herberg en de slaapplaats voor die nacht. Minstens eenmaal per week bezochten we een pelgrimsmis of sliepen we in een klooster en woonden daar een viering bij. De behulpzaamheid die we onderweg ontmoetten was niet alleen daar maar op de hele route ongekend.
Wat maakt de Camino verder zo speciaal? Zoals gezegd beland je na verloop van tijd in een ritme van slapen, lopen, eten, slapen, lopen, eten enz. Dit zijn de enige dingen waar je je druk over moet maken en de andere dingen waar je je thuis mee bezig bent worden bijzaken die er op de Camino niet toe doen. Waar je in je vertrouwde omgeving denkt dat je zelf het roer in handen hebt neemt de Camino dat van je over. Hier gelden andere normen en regels die je alleen respecteert wanneer je ze ondervonden hebt. Er tegenin gaat leert je dat je de tol betaalt en wordt terug geworpen wanneer je niet naar je lichaam luistert. Zo ontmoetten we een wandelaar die dacht in drie dagen 150 km te kunnen lopen en daarna vrolijk verder te kunnen. De volgende dag moest hij worden ondersteund en kwam niet verder dan 15 km. Zo leert iedereen de les van de Camino.
Onderweg kwamen we wandelaars tegen uit de hele wereld. Van Canada tot Zuid-Korea, van jong tot oud, allemaal willen ze het meemaken en gaan op pad. Wellicht niet de eerste dag maar wanneer je elkaar twee of drie keer ontmoet hebt, bij het ontbijt, de koffie of het gezamenlijk douchen of naar bed gaan ontstaat een band die thuis op de bank zittend onvoorstelbaar is. Je raakt met elkaar in gesprek en blijkt dezelfde drijfveren en gedachten te hebben. Om dat mee te maken is onvoorstelbaar mooi.
Om na ruim vier weken aan te komen in Santiago geeft veel voldoening, maar ook heimwee naar wat is geweest. Een prachtige reis die ik voor geen goud had willen missen en zeker nog eens over ga doen. Mochten jullie meer willen weten van wat me onderweg heeft bezig gehouden en heb meegemaakt kijk dan op de weblog gertoppadnaarsantiago.reislogger.nl.”
