Na 7,5 jaar krijgt Geel-Zwart een nieuwe voorzitter. Tijdens de algemene ledenvergadering werd er afscheid genomen van Marcel Noppen en werd hij benoemd tot Lid van Verdienste. Namens het bestuur blikt bestuurslid Ton Smakman terug:
Sportief: het jaar Roelof Vredeveld; geen geweldig jaar, geen geweldige trainer, geen geweldig elftal (lichting Selco Bos dunde uit, de volgende was dun gezaaid) degradatie volgende op de slotdag. Vervolgens 3,5 jaar Co van der Gulik: na de degradatie volgden twee promoties, gelukkig weer op het niveau vierde klasse; relatie met trainer moeizaam, deze werd dan ook in de winterstop van drie jaar geleden abrupt verbroken; je kreeg een hoop stront over je heen van een verre van objectieve pers. Gelukkig stonden spelers en een groot deel van de vereniging achter ons. Toen 2,5 jaar Ed van der Pol: voortvarend van start, een periodetitel in het najaar, maar een jaar te lang doorgegaan. Communicatie verliep al moeizamer, zelfs voor jou. Wel een subtopplek in de vierde klasse volgens de doelstelling: stabiele vierdeklasser. Eigenlijk allemaal een jaar te lang. Stilletjes denken we nu met Marco Kuut eindelijk de ideale trainer in huis te hebben.
Organisatie: in het bestuur was er zo nu en dan een wisseling. Een penningmeester nam afscheid (Koos), wel of niet iemand van de jeugdcommissie en kantinecommissie erbij (Jan-Arie, Cees van Dalen). Diverse mensen (Peter Molenaar, Jack Gouda, Willem Ruijgrok) verzorgden de notulen; het geeft vooral aan dat zitting nemen in een voetbalbestuur geen klusje is wat je er even bij doet. Vrijwilligers kwamen en vrijwilligers, sommigen met eigen koninkrijkjes, gingen. Al met al is dit onderdeel van besturen je niet makkelijk gevallen. Maar je gaf geen krimp; je stond er altijd, hooguit liet je in de zomer door werkzaamheden weleens wat lopen.
Accommodatie: het gras is hier voor onze voeten weggemaaid. De accommodatie is eigenlijk af. Vanaf de negentiger jaren – toen de gemeente nog vrijgevig was – zijn kleedkamers, kantine en tribune neergezet waar we jaren mee vooruit konden en kunnen. Geen eer aan te behalen. Wel is de kantine verfraaid en de keuken vernieuwd, kwamen er nieuwe dug-outs en zijn de velden verbeterd. Dingen die nodig waren, verder geen franje; je hebt je op dit vlak niet willen profileren.
Jouw rol in het geheel is dat je in moeilijke jaren de boel draaiende heb gehouden. Ondanks de ingezette gemeentelijke bezuinigen is de club nog steeds kerngezond en hebben we een stabiel aantal van 225 leden. Samen met het bestuur heb je de kosten in de hand weten te houden. Daarnaast wist je op het vlak van sponsors (of het nou ballen, borden, doeken of wat dan ook waren) altijd goede zaken te doen. Even een telefoontje en het was geregeld. Rekenen deed je snel even op de achterkant van een sigarendoos.
Anders dan je voorganger – een peoplemanager bij uitstek – was jij meer taak- en prestatiegericht. Ook zo’n periode heeft een club nodig. Je schroomde niet de discussie aan te gaan waar dingen niet goed gingen. Je was eerlijk, open en direct. Iedereen wist wat hij aan jou had. Persoonlijk heb ik me geen betere collega-bestuurder dan jou kunnen wensen: je bent enthousiast, geeft mensen veel ruimte en alles is bespreekbaar. Van de avond waarop ik je een jaar of acht geleden belde omdat er een voorzitter werd gevraagd, heb ik geen moment spijt gehad. Ook niet als maandagavond om 20.00 de telefoon ging; er was weer eens iemand dood en er moest nog een stukje in de Sportvriend, deadline om 21.00.
Je was ook de man die zelf de handen uit de mouwen stak. Op een positieve manier bemoeide je je overal mee, vooral met de leiding van Geel Zwart 1. Aanwezig verbaal maar ook op andere manieren: met klusjes op de accommodatie, fluiten van de senioren, af en toe nog meevoetballen. Ooit fietste ik als pupil met je naar Oudesluis en SRC, later naar de kermistoernooien in Julianadorp, ik ga er vanuit dat er nog bestemmingen volgen en dat je je gezicht nog laat zien.
