Mijn beleving van de maand februari

Ik droom een heel rare droom:

De overheid geeft bevel dat alle dierentuinen hun poorten en kooien moeten openen. Het wordt een gedrang van jewelste, de stemming is uitbundig en alles gaat een kant heen. Beelden komen voorbij van een beer en een gorilla die hand in hand over de Wallen lopen en zich verbazen over die vreemde wezens achter de ramen.
De dierenstroom wordt nog groter als de burgers wordt bevolen alle huisdieren los te laten. Kippen en kalkoenen verenigen zich met flamingo’s.

Bij een volgende flits ben ik op een kermis. Er is iets vreemds…. De dieren uit de kinderdraaimolen staan tussen het publiek, een beetje beteuterd, dat wel. Ze missen de vrolijkheid van de kinderen op hun rug. Ze worden getroost door een aantal dieren die de kermis hebben ontdekt, daarbij zijn de beren direct op de geur van de stroopwafelkraam afgegaan.

Dan begint het te schemeren, de dieren krijgen honger en keren massaal terug naar de plek waar ze zich veilig voelen en waar eten is. Echter de poort is dicht, ze mogen er niet meer in…
De dieren worden boos, beginnen te grommen en te brullen. De olifanten beginnen ineens luid te toeteren….. het sein voor een opstand. Wat er dan gebeurd…..!!!!

Ik wordt met een schok wakker, draai me nog een keer om, maar geen rust… Ik beland gelijk weer in een opstand. Geen dieren.. Ik zie tractoren op snelwegen, veel vuur, vuurwerk, rotzooi. Rookgordijnen worden opgetrokken en ineens een harde klap… Auto’s zijn op elkaar gebotst, Veel sirenes en weer schrik ik wakker.

Nog maar eens slapen..

Het lijkt een zoete droom. Vier mensen zitten bij elkaar met een soort opzichter.
Eén van die mensen is nieuw en denkt net iets anders dan de rest. De anderen gaan hem pesten. Het duurt 11 weken voordat de nieuweling het spuugzat is. Hij staat op en gooit de deur met een harde klap achter zich dicht en weer wordt ik wakker..

Ik kijk naar buiten en droom verder over ’t Zand een vredig dorpje aan het Noord-Hollands kanaal.

Zo begon februari, het beloofd weinig goeds…

Maar het carnaval geeft vooral veel plezier en bier in het Zuiden met weinig wanklank.

In ’t Zand staat het op een laag pitje Hoewel, de jeugd en bejaarden kwamen goed aan hun trekken. En wij hebben toch de kermis, Zandstock en de Zandtemmer avond!!!

En dan plotsklaps raakt mijn vouw Hilke in het ziekenhuis.
De wereld staat op z’n kop, een beleving die ik hier niet ga beschrijven.

De inspiratie is op.

Ik ga naar mijn Lief op kamer 433 in het ziekenhuis van Den Helder.
Het kan nog even duren maar we zijn positief.

Wel heb ik nog de neerslaggetallen:
Februari was kletsnat. Tegenover een gemiddelde van 66 mm en vorig jaar slechts 19 viel er deze maand liefst 128 mm in 16 dagen.