Alles, waar je loopt, waar je kijkt, wat je hoort, wat je ziet, wat je doet of wat je moet laten. Binnen, buiten, werk, school, visite die je dus niet mag, boodschappen, sport. Alles. Alles draait daarom, staat in het middelpunt.
Als je een paar dagen in huis zit. Probeert het nieuws niet erg te volgen. Is moeilijk.
Dan verdwijnt het even naar de achtergrond. Moet je je best voor doen hoor.
Want toch zit het in je systeem.
Het ongeloof, het onrealistische, de aanpassingen in ons leven nu.
Ik merkte dat toen ik s ’avonds een boek in dook en las dat de hoofdrolspelers met zijn allen naar een feestje gaan. En terwijl ik dat lees denk ik, “hé, maar dat mag helemaal niet…….”.
Of als je s ’morgens na een goede nacht wakker wordt en voelt dat er iets bijzonders is. Dat gevoel dat je ook hebt als kind ,als je jarig bent, de dag van je bruiloft of vertrek op vakantie ; ”wat is er ook alweer???……..”.
Bij alles wat je doet of denkt gaat het mee en denk je er over na.
Verlenging van de maatregelen. Sluitingen, afstand houden, thuisscholing, niet op bezoek kunnen, heel veel aanpassingen en bijzondere situaties. Het moet, het is nodig. Wij kunnen dat. Het brengt ons ook iets moois. Want zoals gister werd gezegd als afsluiting van de persconferentie
“We houden afstand, maar zijn dichter bij elkaar dan ooit”.
Succes
sterkte voor diegene die dat nodig hebben
zet um op
en hou jullie taai
vrolijke groet
