Veertig jaar lang gezond en fit, dus is het tijd om met de goede gezondheid iets terug te doen voor mensen die dit geluk niet gegeven is. Dit is de motivatie van Debby Burger-de Graaf om afgelopen zaterdag de monstertocht van Den Helder naar Texel te zwemmen. Onder het motto ‘Ik zwem voor Femm’ werd tevens door Debby geld ingezameld voor de stichting Spieren voor Spieren.
Speciaal voor de lezers van tzand.info is er wekelijks op maandag een column te vinden. Hierin beschrijft Debby wat er allemaal op haar pad komt op weg naar 16 augustus. Vandaag de laatste column. Fotograaf André Sonderman ging mee het water op en schoot mooie foto’s.
DH-TX 2014
Een half jaar leef je naar een datum toe, dan wordt de tocht een week uitgesteld.
Je herpakt jezelf, verzet vanalles, en dan mag je alsnog:
een unieke zwemtocht voor een specifiek kwetsbare doelgroep: kinderen met een spierziekte, hoe mooi!
Samen in het startvak,
Samen tellen we af,
Samen gaan we van start,
in mijn beleving dus,
de eerste die het zeewater raakt begint
gelijk met zwemmen, en dus is de adrenaline-kick daar: ‘ik moet mee’
M’n hele ritueel van
1. gezicht nat
2. zwembril nat,
3. goed op de ogen vastdrukken, laat ik varen,
op dat ding, en gaan met die banaan.
‘Kom maar op golven’, ’kom maar op stroming’, ik heb er zin in!
Tijdens zeetrainingen heb ik vaak het euforische gevoel gehad,
vergelijkbaar met dat kleine meisje dat voor het eerst in de achtbaan mag:
‘kleine gilletjes geluksgevoel gingen daarmee gepaard.’
Maar vanochtend is het anders, het is een klotserige zee, waarbij ik
na de eerste zwemslagen al bedenk dat dit nog even weinig met zwemmen
te maken heeft, maar bikkelen is door de korte golven.
Met het vizier op een kano en iets verderweg een zeilboot
ga ik de strijd aan met die zoute grijs-groene massa.
Geen idee waar of hoever ik ben,
geen idee van zwemmers om me heen, waar is iedereen?
De briefing vooraf luidt: ‘koers houden op een rode boei, die richting razende bol ligt’
vervolgens ‘rechts af’, met stroom, wind en golven mee naar de finishboog op Texel.
‘ik heb geen boei gezien’, wel zag ik duinen, ‘yes’, dan
ga ik goed want die heb je niet op de razende bol’,
het volgende is een schreeuw vanuit een boot:
“NAAR LINKS”, huh? ‘ik moest toch rechts afslaan?’
Maar zij hebben het overzicht, dus gewoon luisteren en doen!
En dan voel ik de stroom mee, ‘ok, nu kijken of ik de finish kan zien’,
Ha daar, hij is rood, dat is mooi, ik zwem er recht op af.
Nu dan eindelijk mooi ver insteken, en lange zwemslag maken, beentjes “aan” en gaan.
‘Boem’, botsing met een mede zwemmer, waar komt die nou vandaan?
De laatste 200 meter zet hij een sprint in, en ik vind het best.
Het laatste stukje is ondiep en moet ik lopen, dan realiseer ik me dat ik het gehaald heb.
Nog even om me heen kijken of niemand me net voor de streep kan inhalen:
‘nee Deb, het is geen wedstrijd’, ‘sorry, kan het niet uitschakelen’
Yes, yes, yes, I dit it!
Terug mogen we met snelle ribs, allemaal tezamen naar het publiek in Den Helder.
Het ontvangst hier is overweldigend en emotioneel.
Nu mag ik Femm een mooie herinnering geven,
en is de ontlading voor ons allemaal compleet.
DH-TX 2014 was een succes,
met onze gezonde spieren hebben we € 41.522,50 voor zieke kinderspieren opgehaald.
Dank aan iedereen die hieraan heeft bijgedragen, samen sterk!
