“leg je arm achter je rug langs, laat je schouder los en probeer onder je oksel naar het plafond te kijken”.
Terwijl ik een poging doe mijn evenwicht te houden omdat mijn rechterbeen dubbelgevouwen rechts onder mijn gestrekte linkerbeen door ligt, probeer ik te kijken naar de dame op tv die mij een privéles Body Balance geeft. Bij gebrek aan een live uitvoering heb ik haar opgezocht op You Tube.
Ik vraag mij af hoe het komt dat het er bij haar allemaal zo soepeltjes uitziet en ze zichzelf in een driedubbele swirl-knoop vouwt met een Prodent witte tandpasta-smile op haar gezicht.
Ik heb geen spiegel bij de hand maar zie mezelf voor me met een verwrongen rood aangelopen gezicht, zweet druppels op mijn voorhoofd en mijn mond strak gespannen.
Toch, deze rustige dagen doe ik nu meer dan dat ik mij op de bank neer gedrapeerd zou hebben met een dekentje en een bak chips.
De dag ervoor overigens heb ik mij vol overgave op een uithoudingsvermogen-oefening gestort.
En galoppeerde ik mijzelf 4 x 60 seconden in het zweet om geen meter voor uit te komen en toch verder te gaan met de volgende oefening.
Die dag dáár weer voor stond ik gevaarlijk te zwaaien met wat dumbells en een kettlebel. Manlief maakte bijzondere uitwijkmanoeuvres om zich zelf veilig op te sluiten op kantoor.
Het gaat dus goed bij ons thuis in quarantaine. De meiden volgen , voor zover wij daar zicht op hebben , keurig hun school.Onze Corona patiënt is lekker opgeknapt. Test zo nu en dan zijn reukvermogen welke, kenmerkend bij Covid 19, verdwenen is en proeft gelukkig niet dat ik de zout over de aardappels vergeten ben.
De regels over de quarantaine tijd waren wat onduidelijk dus hebben wij de hulp ingeroepen van de GGD. Deze mevrouw heeft stap voor stap een rekenmethode doorlopen vanaf het moment van ziek worden, incubatietijd, en uitslag van de test. Het komt er op uit dat als eega de aankomende vrijdag 24 uur geen klachten heeft, reuk en smaakverlies daar gelaten, wij aankomende zaterdag alweer “vrij” komen. Mits mijn test negatief is. Deze uitslag krijgen we morgen.
Laten we eerlijk zijn, zo’n quarantaine tijd is wat saai en zeker niet praktisch met name voor wat betreft het werk en school. Maar is nog altijd 1000 malen beter dan dat je met Covid 19 besmet, als een aangespoelde zeehond, op je buik op de IC moet worden verpleegd terwijl je zelf geestelijk niet eens aanwezig bent. Je geliefde achterlatend in onzekerheid.
We nemen het voor lief en het is zoals het is. Een soort van maatschappelijke must do.
Momenteel is het, ben ik bang ,niet de vraag óf je het krijgt maar wánneer je het krijgt.
Hopende dat iedereen gezond blijft en indien toch wel besmet deze periode zo mild door lopen mag zoals wij dit nu doen.
De oudste heeft staan kletsen door het raam met vriendinnen en op de stoep stond een heerlijk zelfgebakken appeltaartje van een vriendinnetje van de jongste.
Met hulp van familie , vrienden en buren is het absoluut haalbaar.
Blijf gezond
