In deze rubriek leveren we om de twee weken de pen af bij een Zandtemer. De pen is deze keer bij… Lida Noordstrand.
Mijn naam is Alida Maria Theresia van der Laan en leef al 58 jaar op deze aardbol. Ze noemen mij Lida en ben geboren en getogen in ’t dorp Obdam, waar ik op een grote strenge nonnenschool ben onderwezen. Ons gezin bestond uit vader, moeder, twee zusters en drie broers. Op elf-jarige leeftijd besloten mijn ouders een boerderij te kopen in Oudesluis. Zes weken lang moest ik de lagere school nog afmaken in Oudesluis wat wel een hele verandering was omdat daar meerder klassen in een klas zaten. Alles kon en alles mocht. Met de hele klas naar Texel toe op schoolvakantie met de fiets. Bijna niemand kon ik, en fietsen was voor mij volkomen vreemd omdat wij altijd lopend naar school gingen. Een vreemde tijd. Daarna drie jaar naar de school in Schagen geweest, waarna ik te werk ging voor 40 uur in de week. Bij Ranke en Sinnige huishoudelijke spulletjes verkopen, meubels en gordijnen verkopen bij Jan van Zijl, chinese kruiden maken in ’n fabriekje bij de familie Snoeck, bij hotel restaurant Igesz afgewassen, behangen, bedienden schoon gemaakt. Een prachtige baan met geweldige herinneringen, ook vanwege het mega grote orgel en de bussen met grote groepen mensen die dan binnen kwamen. Ook hebben we optredens gehad van De Buurtjes van Buten en Saskia en Serge. In de winkels en ook bij Igesz ging ik op de donderdag gekleed in westfries kostuum. Ook bij restaurant Stoop in Nieuwe Niedorp heb ik gewerkt en in ’t cafe in Schagerbrug bij de familie Vet. Tijdens het voortgezet onderwijs raakte ik al aan de man. Vijftien was ik dat ik verkering kreeg met postbode Nico Noordstrand en drie jaar later zijn we getrouwd. Drie jaar lang ben ik toen werkzaam geweest bij de bejaardenverzorging tot dat Suzanne werd geboren. Die kreeg zusje Yvonne en broertje Ronald erbij en ons gezin was toen compleet. Huisdieren zijn konijnen voor de kerst geweest, dwergpapagaaien die je velletje konden omdraaien, parkieten die het verdomde om te leren praten, hamsters, nestjes vol, en guppen in de viskom. Het was heel normaal om je baan op te zeggen als je kinderen kreeg dus ging ik bollen pellen, lelie’s schubben, ben ik tien jaar overblijfmoeder op de kleuterschool geweest, heb ik tien jaar gymles gegeven voor alle lagere school kinderen en twee jaar voor de kleuters. Na 24 jaar op volleybal te hebben gezeten heb ik ’t country-linedance gevonden als uitlaatklep. Na zes lessen te hebben gehad ben ik country-linedansles gaan geven in de Multitreffer. Tien prachtige dansjaren hebben we gehad, maar financieel was het moeilijk om legaal te blijven dus besloten we er mee te stoppen, met toch wel pijn in ’t hart. Wel zijn we allebei nog actief met countrydansen en gaan ook nog naar grote countryfestivals toe. Ook is ons gezin flink uitgebreid met zeven kleinkinderen. Natuurlijk werd ik oppasoma een dag in de week, wat ik onderhand ook alweer tien jaar doe. Inmiddels werk ik al dertien jaar bij loonbedrijf Sneekes in Schagerbrug. Een prachtige baan waar ik mijn ziel en zaligheid kwijt kan. Koken, strijken, bakken, wassen, naaien, soppen, tuinen, wonden verzorgen en koffie zetten. Om de spieren soepel te houden ga ik naar de sportschool in de Multitreffer voor krachttraining en poweryoga. Al met al een druk bestaan lees ik van mezelf. Pfffffff
Vragen en antwoorden
Hoelang ben je al Zandtemer?
Al veertig jaar woon ik in ’t Zand. Als bruid ben ik hier zittend op een postkarretje binnengereden en nooit meer weg gegaan. De eerste elf jaar woonden we in de Pater de Witstraat waar we prachtige jaren hebben gehad met een geweldige burengroep. Daarna hebben we het huis van mijn schoonouders gekocht in de C. de Leeuwstraat. Een gerieflijk huis met een flinke tuin, met daarachter een grote speeltuin. En gelukkig hebben we het weer getroffen met hele gezellige buurtgenoten.
Wat bevalt je aan ’t Zand?
In dit dorp is het gezellig en veilig wonen. Je kunt met een gerust hart ’s avonds over straat lopen en op sportgebied is er van alles te doen. Iedereen leeft met elkaar mee. Ook geweldig dat we een mooie supermarkt hebben. Voor vele mensen is het anders onmogelijk om zelf boodschappen te doen. ’s Morgens bruist het van de jeugd die allemaal weer naar school gaan. Dat wij zo’n prachtige grote school hebben dat is dikke mazzel. Dit dorp leeft!
Wat is je mooiste plekje in ’t Zand?
De mooiste plek vind ik de wandelroute in en om het dorp. Langs het galement, om het voetbalterrein, door de nieuwe buurt voorbij de ijsbaan, op het veilige pad langs de vogelbuurt, over het bruggetje, over de bosweg, door het kabouterbos (vanwege de paddestoelen), naar links langs het water met z’n vele eenden in de zomer, via de Kanaalkade met de wind om je oren tot Knepperspad, dan door de Pater de Witstraat, Tulpstraat, Leliestraat en weer terug naar huis. Een heerlijke wandeling die prachtig is aangelegd.
Wat is je mooiste herinnering?
Mijn mooiste herinnering is dat mijn vader me heeft leren dammen en verliezen. Het spelen op de boerderij met al die jonge poesjes, het zwaaien aan een touw in de hooiberg en je laten ploffen in een berg hooi. Dat ik op de leuning van de haardfautteuil stond, zo hoog mogelijk om het lied van Sinterklaas door de schoorsteen te laten klinken zodat ze het daarboven goed konden horen en me niet zouden vergeten. Na de geboorte van Suzanne, buurvrouw Apeldoorn boven kwam met de felicitatie ’s en een bosje fresia’s.
Waar kun je o.a. van genieten?
Zelf vind ik het heerlijk om met een wijntje en kaarslicht met de benen op tafel op vrijdagavond naast mijn mannetje te zitten. Weekend!!!!!!!!!!!! Of met de kleinkinderen met onze regenlaarzen door alle smerige plassen heen te banjeren, en te klieren. Wanneer ik onze kinderen gelukkig zie en weet dat ze het allemaal goed hebben. Trots dat ze allemaal zo goed terecht gekomen zijn en goede volwassenen zijn geworden.
Wat mist ’t Zand?
Een achtbaan met looping!!!!!!!!!!!! Ons dorp mist niet zoveel maar misschien straks wel. Wat dacht je van de bibliotheek die we straks moeten gaan missen. Het maakt mensen zielsgelukkig om weg te dromen in prachtige verhalen. Hoeveel knutselboeken heb ik daar niet geleend. Het is echt jammer als die verdwijnt.
Waar kunnen we je ’s nachts voor wakker maken?
Liefst blijf ik lekker slapen, maar als er op de noodknop wordt gedrukt sta ik per direct op om er heen te vliegen en help ik waar ik kan. Bij twee personen staan we als eerste op de noodlijst en doen dat graag.
Als ik aan ’t Zand denk, dan…
denk ik aan de kerktoren die we als eerste proberen te zien wanneer we op vakantie zijn geweest. Thuis!!!!!!!!!!!!!!!!
De pen gaat naar Zandtemer… omdat?
Rudolf Boersma, omdat het een hele geschikte peer is, wij er een beste buur aan hebben en hij best veel te vertellen heeft omdat hij zoveel leest en weet.
