Eeuwig zoekende naar een gezonde leefstijl heb ik regelmatig overwogen om te stoppen met alcoholische dranken. Stoppen blijkt een te grote stap, minderen dan. Nu praat ik of ik in aanmerking kom voor een nieuwe lichting AA bijeenkomsten maar niets is minder waar. Niet meer in 
ieder geval. Gewoonweg, en het klinkt oud, truttig, oubollig, omdat ik er niet zo goed meer tegen kan. Omdat ik er niet zoveel behoefte meer aan heb. Geen zin meer in katerige dagen waarin de eetlust varieert van frikandellen-speciaal-ketchup in de morgen en veranderd op weg naar de keuken in zure-haring-met-uitjes. In mijn vroegere jeugd, volgens mij leef ik nu in ook in mijn jeugd maar dan van gemiddelde leeftijd. Hield ik van een groots-dansen-op-de-bar-en-zwaaien-in-de-lampen-leven. Nooit mocht dat meer veranderen. Naarmate de jaren voorbij gingen ontwikkelde ik een soort van haat-liefde relatie met meester Amstel en de witte half droge. Het is moeilijk om af te slaan. Je word bestempeld als “niet gezellig”. Wat ik als een nare opmerking op zou kunnen vatten maar meer als probleem bij de maker ervan zag. En eerlijk is eerlijk , een sociaal borreltje geeft mij vaak geestelijke ontspanning. Maar zoveel als “toen” haha nee, dat lukt niet meer. Dat hangen in de lampen en dansen op de bar nog wel (als ik zou willen). Nuchter! Dus probleem opgelost zou je denken, gezellig zonder drank dus gewoon stoppen. Tot ik mij besefte, het kwam door het weer. Het zonnetje scheen namelijk waterig, het zag er warm uit, als je buiten kwam was het toch een beetje fris en de bruine bladeren dwarrelde in het rond. Écht kermis weer bedacht ik mij en snel ging ik rekenen. Ongeveer 13 broodtrommeltjes zullen het zijn. In onze puberjeugd rekende mijn vriendin en ik (en vele mede zandtemer met ons) in broodtrommeltjes. De te werken (school)dagen voordat de eerste kermis dag aan zal vangen. Toen beseft ik dat ik op dat moment al trek had in een écht kermisbiertje. Zo’n biertje wat bij de eerste paar slokken echt nog niet smaakt .Kippenvel op je armen en een gril door je hele lijf bezorgt. Maar na glas , 1, 2 toch echt gaat smaken. En nee, in grote getalen red ik echt niet meer, wil ik ook niet meer. “Drink water tussendoor” zegt mijn moeder altijd maar óf ik vergeet dat. Óf ik durf dat niet, bang dat dat glas water word
geschept uit de spoelbak. Én men, vergeet met kermis altijd te vragen wat je wilt drinken. “Bier?” “Nee dank je, doe maar water.” “Dat schenken ze hier niet!” De cola, waar ik overigens niet veel van op kan omdat het koolzuur in mijn lijf uitzet tot dubbele omvang, word vaak vergeten. Maar vooral is dat sociale biertje met de kermis gewoon écht wel ff lekker. Daarbij staat de viskraam tegenover de frikandellen speciaal kraam net naast de kroeg. Dus is de day after ook in kannen en kruiken. Want met de kermis lukt het toch bijna nooit om er wel even goed om te denken. Ik besluit dus om mijn gezonde leefstijl nog 13 broodtrommeltjes vol te houden om hem een vervolgens een paar dagen even op non actief te zetten. Vast een fijne voorbereiding voor de kermis allemaal!
