Beste redactie,
helaas moet ik mij weer verontschuldigen voor het ontbreken van weer een stuk tekst.
Het punt is,
corona….
Ik wilde het er niet teveel over hebben. Misschien een beetje mijn kop in het Zand steken.
Verwacht dat het niet zo lang zou duren.
Maar nu inmiddels in de tweede Lockdown.
Ik heb gewoonweg geen stof tot schrijven.
Maak niets mee. Of eigenlijk voldoende maar te zoetsappig om over te schrijven.
Daarbij heb ik vanuit het thuisfront toch wel een soort van zwijgplicht opgelegd gekregen.
En als ik over mijn werk zou willen vertellen zit ik met mijn beroepsgeheim.
Men heeft zelf ook meer dan zat tijd om alles wat er in en buiten Nederland gebeurt te volgen op het nieuws.
En om nou te gaan klagen over iedereen die klaagt over anderen omdat niemand het goed doet behalve hijzelf, ook daar heb ik weinig zin in.
Feit is, dat het bijzonder tam is en dat heeft natuurlijk zo zijn voor en nadelen.
De rust in je hoofd omdat de agenda aan de wand een intense zennnnnnnn uitstraalt is heerlijk.
Maar jou, om met die zen de mensen nu te vermoeien in een lappie tekst.
Want ook bij hen is het er op uit ‘moeten’ om onzin dingen te kopen bij de Action of de Xenos “omdat het zo lekker goedkoop is” weg gevallen.
En in menig huishouden is gebleken dat je het makkelijk red zonder bouwmarkt, prullariashop of kledingwinkel.
Met de supermarkt kom je namelijk écht een heel eind.
En mocht er écht hoge nood zijn dan redden we ons, met een beetje geduld, online ook prima.
De meeste zullen dit wel ervaren hebben en is gebleken dat gemak en luxe snel went.
Nu nadert er vrij snel bij ons een verjaardag. Daar zóú ik over kunnen schrijven.
Maar ja, kadootjes geen probleem. Taart, mooie kleding, ook niet.
Maar hé, waarom zou je. Als de regels blijven zoals ze blijven zal de visite je mooie jurk bewonderen vanaf de foto op facebook. En dan komt mijn oer-Hollandse knierterige ik weer om de hoek kijken;
zonde van het geld! Dan wacht ik liever even met een nieuw pak tot ik deze weer live kan showen.
Ach weet je redactie, mijn gestel is overigens zo wisselvallig als alle jaargetijden samen.
De ene dag verval ik in een mega quarantaine look. Te beroerd om mijn haar te doen, in sjofele joggingbroek en make up loos zwerf ik door het huis.
De andere keer heb ik behoefte om dat nieuwe maar inmiddels ook alweer bijna een jaar oude, hippe blouseje die zowat nog niemand gezien heeft aan te trekken. Plamuur mijn hoofd vol met mijn ondertussen aardig ingedroogde make up en spuit met haarlak een flink gat in de ozonlaag en mijn haar vast in de krul.
En weet je redactie, nog altijd heb ik genoeg te doen thuis en toch kan ik soms onrustig worden van de rust en het overzicht dat ik heb. Ik denk, maar ik weet het niet zeker hoor, dat ik mij op zo’n moment ……verveel……
Vervelen. Mijn moeder en heel veel andere moeders zei altijd “ruim je kamer maar op”. En ondanks dat ik mij “verveel” is er nog heel veel te doen, zoals inderdaad opruimen. Maar morgen wéér een dag.
En weet je dat vervelen ook wel eens goed is.
Vooral voor het creatieve brein. Op zich al niet echt een probleem om deze te activeren.
Maar vervelen schijnt leuke dingen met je te kunnen doen.
Uhm, moeten de spullen die je nodig hebt wel te koop zijn bij de supermarkt natuurlijk.
Of op Marktplaats. Of binnen je vrienden, familie, buren, kennissenkring. Creatief!
Wat schrijven betreft heeft het niet zo’n creatieve uitwerking op mij.
Met als gevolg dat ik dus keer op keer verzaak in het aanleveren van stukjes tekst.
En voorlopig blijft dit zo, daar wil ik mij nu vast voor verontschuldigen redactie.
Ja, sorry, het is nu eenmaal zo. Maar meer zeggen dan Stay Save, blijf gezond, denk na en heb respect voor elkaar kan ik momenteel niet verzinnen.
Of wat ik wel zou willen vermelden áls ik een stukje aanlever is dat we misschien moeten stoppen met te kijken naar de dingen die we niet kunnen maar moeten kijken naar de dingen die we wél kunnen.
En dat is best veel hoor. Daar komt dat creatieve weer om de hoek kijken.
Zo trokken wij laatst met hond én warme koffie, chocolade melk en een lekkere koek in de rugzak richting het Geestmerambacht.
Had ik daar dan een stukje over kunnen schrijven?
Mmmmm wordt te kort als je de info met betrekking tot afstand houden en dergelijk weg laat.
Gewoon lekker rondje, lekkere koek, lekker warm bakkie eeeeeeen door. 
Dus nee redactie, het blijft dan toch bij de aller beste wensen voor iedereen.
Dus gezondheid, voorspoed en wat meer begrip en respect voor elkaar. Kijk vooruit want die kant gaan we op! Als je dat door zou willen geven, graag!
Hopelijk tot snel met meer verhaal
vrolijke groet
