Tijdens mijn avonddienst kom ik binnen bij mevrouw. Ik zie dat zij gespannen naar de tv zit te kijken. Het is de avond waarop de meeste mensen wat langer op willen blijven om te kijken naar “De koffertjes”; bij ons bekend als miljoenenjacht.
Mevrouw gebaart me dat ik stil moet zijn. Omdat de tijd het toe laat, en er best wel een hoog bedrag op het tv scherm te zien is, besluit ik even bij haar te gaan zitten.
Als de kandidaat op tv op de beruchte rode knop heeft gedrukt, wordt het duidelijk dat hij een prachtig bedrag heeft gewonnen. Nou zeg ik, ze mogen met dit bedrag wel bij mij voor de deur staan. Samen kijken we nog even naar de presentator die bij de mensen thuis het in de studio gewonnen bedrag komt brengen. Wat zijn de thuiskandidaten blij met het gewonnen bedrag. Mevrouw kijkt naar mij en zegt, “ken jij deze mensen?” Ik antwoord: ”Nee, ik heb werkelijk geen idee wie dit zijn.”
“Nou kind”, zegt mevrouw met een grote grijns op haar gezicht, “dan is het een beetje jammer voor je, maar dan zul je toch moeten werken voor je geld.”
En zo zijn we weer terug in de realiteit en help ik haar met alle liefde waar ik ook voor kwam.
