In deze rubriek leveren wij de pen af bij een Zandtemer. De Pen is deze keer bij…
Johan Dignum
Vragen en antwoorden
Hoe lang ben je al Zandtemer?
Ik ben geboren in de Stolpen aan de kant van het buurtje. Als 8ste van het gezin van 9 kinderen. Ik had 4 broers en 4 zussen. Wij woonde bij de opslagplaatsen van de Zijpe- en Hazepolder. Speelruimte zat. Mijn twee oudste zussen zijn van daaruit getrouwd en in 1971 verhuisden wij naar ’t Zand met mijn ouders en 7 broers en zussen. We gingen wonen in de Tulpstraat in een nieuw rijtjeshuis wat nog een keer zo groot was dan in de Stolpen. Ik was 12 jaar oud. In plaats van met 9 kinderen op 1 zolder moest ik de zolder nu alleen delen met broer Sjaak. In 1981 ging ik samenwonen met Emmie aan de Oude rijksweg en in december 1985 verhuisde wij naar de Keinsmerweg, waar we nu nog steeds met heel veel plezier wonen.
Wat bevalt je aan ’t Zand?
De saamhorigheid! In 1992 hadden we het 250-jarig bestaan van ’t Zand. Samen met nog een viertal mensen vormden we de organisatie en wilden we een fantastisch feestjaar organiseren voor alle Zandtemmers. 25 kilometer vlaggetjes hingen door ’t hele Zand en het feest kon beginnen. Maar om een feestjaar te maken, is er ook geld nodig. Zo hadden we afgesproken om in iedere straat twee contactpersonen te zoeken die in hun eigen straat geld gingen inzamelen en ideeën opperen wat we in die straat konden gaan organiseren. We gaven als tip mee om boven aan de lijst je naam te zetten met daarachter de inzet van 25 gulden. Daar wilde natuurlijk niemand voor onderdoen en binnen no- time hadden we voldoende geld opgehaald om diverse festiviteiten te organiseren in ’t Zand. De saamhorigheid was enorm. Grote broodmaaltijd van 300 meter in de Irenestraat, straat-BBQ’s, waterspelen in het kanaal en op zaterdagavond een geweldig optreden van de Blue Birds. Heel ’t Zand rukte uit naar de Jonge Prins. Het was nog erger dan de kermis. Ter afsluiting van de feestweek op de Lelieshow een optreden van Annie Schilder. De saamhorigheid in ’t Zand was en is enorm!
Wat is je mooiste plekje in ’t Zand?
In 1985 kochten wij de sigarenwinkel van m’n zus en zwager Afra en Aik Mak. Samen met Emmie hebben wij de winkel 34 jaar gerund en daarna hebben we de winkel omgebouwd tot woonhuis. Het grootste gedeelte heb ik zelf gedaan en daar ben ik erg trots op. Het pand stamt uit om en de bij 1880. De topgevel is niet veranderd tenopzichte van de oorspronkelijke bouw. De gevel heb ik altijd in ere gehouden met een paar kleine aanpassingen. Een heerlijke plek in het centrum van ’t Zand.
Wat is je mooiste herinnering?
Dat zijn er honderden.
Een mooie herinnering vanuit de winkel waren de jaren waarin we vuurwerk verkochten. Samen met broer Kees stelde we pakketten samen en hielp hij mij met allerlei hand- en spandiensten in de laatste dagen voor het nieuwe jaar. Op oudjaarsavond was ik weer een gelukkig man dat alles veilig en wel de lucht in geschoten was.
Waar kan je o.a. van genieten?
Wij genieten ontzettend van onze kinderen (Jordy & Elles, Sam & Milou) en kleinkinderen (Roos, Wout, Liv en Sev). Op vrijdag zijn ze sindskort alle vier bij opa en oma. Dit zijn drukke, maar vooral hele leuke dagen. Als ik ’s ochtends om 07:15 uur aan tafel zit en de kleinkinderen lopen achter in de hal naar binnen hoor ik ze al roepen ‘opa Juine’. Samen wandelen naar de hertjes, samen spelen en samen heel veel lol hebben!
Wat mist ’t Zand?
In mijn ogen mist ’t Zand niet veel. Zolang we het mooie dorp maar leefbaar en gezellig houden met z’n allen!
Waar kunnen we je ’s nachts voor wakker maken?
(Kermis)paling, daar ben ik wel voor te porren! Wij hebben dit ongeveer 30 jaar met de kermis verkocht. Mooi dat deze traditie door visclub G.T.I.K. wordt voortgezet.
Als ik aan ’t Zand denk, dan…
Voel ik mij thuis. Dan denk ik aan een gezellig dorp waar eenieder wat over heeft voor een ander en waar de saamhorigheid groot is!
Mijn antwoord op de vraag van Jolanda Dignum;
Johan, beschrijf eens een leuke anekdote (je zult er vele hebben in je herinneringen) die je hebt meegemaakt in de winkel.
Ik was ‘monsternemer’ bij de rundvee organisatie, dus ’s morgens kwam ik bij de boer vandaan op Hemelvaartsdag. Ik zag dat Kees Breed aan de vaste deur stond. Kees was nogal verbaasd dat ik dicht was, dus ik zei kom maar even achterom en dan pak ik even een pak shag voor je. We doen gelijk even koffie en uiteindelijk gevolgd door drie borrels en mooie verhalen van Kees. Sindsdien was ik altijd voor Kees open op een feestdag.
Naast de winkel was ik ook aangesloten bij de begrafenisvereniging als drager. Zo gaf een iets oudere klant die om een staatslot kwam aan dat ik aan hem voor de rest weinig zou verdienen (doelend op dat hij niet rookte). Waarop ik zei dat hij op een goede dag naar de overkant moet en dan kom ik in beeld. Dat vond hij prima, want daar had hij dan toch geen weet meer van.
De pen gaat naar Zandtemer… omdat?
Peter Glas.
Deze Zandtemer zou ik graag de volgende vraag willen stellen:
Peter jij bent naast begeleider van de voetbal ook vrijwilliger bij de oudste vereniging van ’t Zand, namelijk de Volharding. 120 jaar paardensport. Hoe is het om vrijwilliger te zijn bij zo’n nostalgische vereniging?
