In deze rubriek leveren wij om de twee weken de pen af bij een Zandtemer. De Pen is deze keer bij… Dennis den Dulk.
“Oudste zoon van Arend den Dulk (Scheveningen) en Adriana Prins (Den Helder), broer van Rick, getrouwd met Wendy Ooms en vader van Lilian en Sven. Doordeweeks pas ik op de centen bij ZABO Plant aan de Korte Belkmerweg en in het weekend ga ik de hand- en voetbalvelden van Noord-Holland af met mijn zoon en dochter. De rest van de tijd besteed ik aan Wendy, mijn familie, vrienden en kennissen.
Vragen en antwoorden
Hoe lang ben je al Zandtemer?
Ik ben hier geboren, dus al 41 jaar. Dit had ook in Hoorn, Grootebroek of Middenmeer kunnen zijn begreep ik onlangs van mijn ouders (zij waren begin jaren zeventig vanuit IJmuiden op zoek naar een nieuwbouwwoning), dus zo slecht ben ik er nog niet van afgekomen.
Wat bevalt je aan ’t Zand?
Omdat ik er geboren ben weet je in eerste instantie niet beter, later krijg je vergelijkingsmateriaal, maar ik heb me er altijd thuis gevoeld. Alles wat ik belangrijk vind is op loopafstand bereikbaar. Denk aan school, sportvelden, sporthal, café, zelfs mijn werk. Het merendeel van mijn vrienden woont hier nog of in de nabije omgeving, zodat we elkaar vaak kunnen ontmoeten. Dit doen we bij voorkeur rondom een tafel gevuld met glazen pils en schalen hapjes met in de nabijheid een televisie afgesteld op welke voetbalwedstrijd dan ook. Voetbal is wat ons in eerste instantie verbonden heeft. Later hebben we elkaar ook op andere vlakken gevonden.
Wat is je mooiste plekje in ’t Zand?
Dat zijn de voetbalveldjes aan de Tulpstraat en de Pater de Witstraat wanneer deze bevolkt worden door jeugdige spelertjes. Het is een tijdje minder geweest, er groeide plotseling gras op, maar er staat nu weer een nieuwe generatie te trappelen om in de voetsporen van o.a. Peter Noordstrand te treden.
Wat is je mooiste herinnering?
Dat zijn er inmiddels al een heleboel. Als negenjarig jongetje aan de hand van mijn vader samen met Rick De Kuip binnenwandelen. Vierentwintig jaar later hebben we dit met z’n drieën overgedaan, maar toen in Camp Nou. Met het gezin naar de camping in vooral Frankrijk, de eerste keer met de vrienden op vakantie naar Torremolinos. Later, met inmiddels enkele vriendinnen erbij, naar Barcelona en Madrid, onze rondreis door Maleisië en naar U2 tijdens de Vertigo Tour in het Olympiastadion in Berlijn. En niet te vergeten alles wat ik mee heb gemaakt tijdens mijn voetballeven bij Geel Zwart ’30 en Sparta ’67. En dan niet alleen de dingen op het veld. Echt onbetaalbaar.
Waar kun je o.a. van genieten?
Ik geniet van triviale zaken. Van een steekbal van Messi, een ontbijt in de Spaanse zon, de gastvrijheid van mijn ouders en schoonouders, een middagje Leeuwenkuil of een avondje Sportcafé, een concert van U2, Voetbal Inside, het voetballen van Sven, het handballen van Lilian, een haring uit het vuistje, een praatje op straat met Jack Ruygrok.
Wat mist ’t Zand?
Een groot terras in de zon, maar eigenlijk moet je van een dorp als ’t Zand niet meer verwachten dan wat we nu hebben.
Waar kunnen we je ’s nachts voor wakker maken?
Jullie kunnen mij nergens voor wakker maken en het wordt in ieder geval een zware klus om het voor elkaar te krijgen. Familie, vrienden en kennissen mogen mij overal voor wakker maken, maar ik zou hun adviseren om bij autopech de ANWB te bellen, desnoods Patrick Glas, en in noodgevallen 112 of Jos Koeleman, want die is altijd wakker. Aan mij heb je tot acht uur ’s ochtends niet veel
Als ik aan ’t Zand denk, dan…
Dan denk ik aan Paul Hoekman, De Jonge Prins, Smikkelhof, Multitreffer, De Leeuwenkuil, de vlotbrug, altijd tegenwind op de fiets, de Krokusstraat, maar ook aan die foeilelijke bloembakken op de Keinsmerweg. Maar, als je ze weer ziet dan weet je dat je thuis bent.
De pen gaat naar Zandtemer… omdat?
John Zomerdijk. John is een man met een gefundeerde mening die zich moeiteloos aanpast aan welke generatie dan ook. Hij snapt het leven en is bovendien ‘in every inch a gentleman’.
