In deze rubriek leveren wij om de twee weken de pen af bij een Zandtemer. De Pen is deze keer bij… Hang Apeldoorn-Do.
“Ik ben geboren op 7 november 1985, te Schoonebeek. Ik ben de middelste dochter uit een gezin met zeven kinderen van Tich Do en Vui Tran. Mijn vader is samen met één broer in 1979 Vietnam ontvlucht om op zoek te gaan naar een nieuwe toekomst voor mijn moeder en broers. Nederland was zijn eindbestemming. Na vijf jaar is het mijn vader gelukt om mijn moeder en broers, met behulp van de overheid, naar Nederland te krijgen. Een jaar na de hereniging werd ik geboren en kort daarna volgden mijn broertje en zusje. Mijn vader heeft oma beloofd om voor zijn broertje, mijn oom, te zorgen. Mijn oom woonde op dat moment in Anna Paulowna. Vandaar dat we later naar ’t Zand verhuisden. Ik ben sinds twee jaar gelukkig getrouwd met Willem Apeldoorn jr. en samen hebben wij een dochtertje Lauren. In het nieuwe jaar verwachten we onze tweede ‘Apeldootje’. In het dagelijks leven ben ik werkzaam als leerkracht in Julianadorp op basisschool de Kameleon. Ik geef les aan de Eureka, een groep met hoogbegaafde leerlingen met een leeftijd van negen tot twaalf jaar.”
Vragen en antwoorden
Hoe lang ben je al Zandtemer?
In oktober 1989 zijn wij in ’t Zand komen wonen, ik woon al bijna 27 jaar in ‘t Zand.
Wat bevalt je aan ’t Zand?
Ik vind het heerlijk om in de buurt van mijn familie en vrienden te wonen. Mijn ouders, schoonouders, broers en zussen wonen allemaal bij ons in de buurt en we komen graag bij ze langs. Daarnaast hebben we veel goede vrienden in het dorp wonen, die we regelmatig zien om gezellig met elkaar bij te kletsen. ’t Zand heeft alle voorzieningen die een dorp maar kan wensen, alles is dichtbij en makkelijk te bereiken met de fiets of lopend. Het gemoedelijke bevalt me goed. Elkaar gedag zeggen of een hand opsteken hoort daarbij.
Wat is je mooiste plekje in ’t Zand?
Dat is zeker onze woning aan de Pater de Witstraat. Ruim twee jaar zijn wij bezig geweest met de verbouwing waarbij veel lieve familie en vrienden ons hebben geholpen en gesteund. We hebben er echt onze eigen ‘thuis’ van gemaakt. De deur staat open voor iedereen en onze koelkast is altijd gevuld voor goed gezelschap. Een hele goede tweede is aan de eettafel bij mijn ouders thuis. Een ontmoetingsplaats waar ik graag met mijn gezin kom. Mijn ouders hebben een eettafel voor zes personen, maar met feestdagen kan met gemak ons hele familie (zestien personen) aanschuiven! Alle verhalen komen aan deze tafel samen, met zo’n grote familie is er altijd iets te vertellen en lachen wij heel wat af.
Wat is je mooiste herinnering?
Als kersverse moeder van een dochtertje van één jaar, heeft zij mij het afgelopen jaar wel heel veel mooie herinneringen gebracht! Geweldig om onze kleine meid te zien ontwikkelen en steeds meer herkenning van onszelf in haar terug te zien. Na een werkdag of dagje uit wil ik bij thuiskomst moeder zijn van Lauren en de rest komt later. Ze laat ons iedere dag weer inzien wat echt belangrijk is in het leven! Een andere herinnering is er één van vijf jaar terug. Vijf jaar geleden werd mijn moeder getroffen door een hersenbloeding. Diezelfde dag werd ze in Amsterdam geopereerd. De eerste dagen wist ze niet wie wij waren. Een aantal dagen na haar operatie herkende ze al haar kinderen één voor één weer. Dit is een herinnering die ik nooit zal vergeten. De gevoelens van blijdschap, angst, hoop en vertrouwen kwamen op dat moment allemaal samen. De emotie die ik op dat moment voelde overviel me enorm, dat is niet te omschrijven.
Waar kun je o.a. van genieten?
Van mijn neefjes en nichtjes die ieder moment van de dag kunnen binnenstappen om even hun verhaal te komen vertellen en onze snoepkast te inspecteren, van een gezellig avondje met vrienden en vriendinnen met name de onverwachte avondjes, die duren vaak het langst. Heerlijk op vakantie gaan met mijn gezin om de dagelijkse dingen even echt achter ons te laten of samen met mijn zusje Loan uiteten, even qualitytime met z’n tweeën.
Als leerkracht kan ik genieten van leerlingen die na intensieve begeleiding vertrouwen hebben gekregen in hun eigen kunnen en talenten. Leerlingen die dit durven uit te spreken en de uitdaging met zichzelf aan te gaan om na vallen en opstaan weer een tree hoger te komen. Een goed gesprek met hen mag hierbij niet ontbreken. Ik geniet van de verhalen van de leerlingen en vertel regelmatig over mijn eigen ervaringen en herinneringen.
Wat mist ’t Zand?
Negentien jaar geleden gingen we samen met een groep Zandtemmers een nieuw avontuur aan, Zandstock genaamd. We hebben vanaf de eerste editie van Zandstock met onze loempia’s gestaan. Bij een ieder bekend als ‘een zakje voor een tientje’. We hebben vele veranderingen meegemaakt met Zandstock. Helaas voor ons en ik denk ook voor het publiek, is het door de veranderingen voor ons niet meer rendabel om op Zandstock te staan. Wat mist ’t Zand? De loempiakar van familie Do op Zandstock.
Waar kunnen we je ’s nachts voor wakker maken?
Om op vakantie te gaan! Het maakt me niet uit hoe laat we richting het vliegveld moeten vertrekken. Met de gedachte om daarna heerlijk ontspannen in het zonnetje te kunnen relaxen maakt die ene nacht me niks uit. En uiteraard mogen familie en vrienden me altijd wakker bellen voor hulp!
Als ik aan ’t Zand denk, dan…
Denk ik aan een gemoedelijk dopje waar ik een mooie jeugd heb beleefd. Een dorp waarbij iedereen elkaar kent en in elkaar is geïnteresseerd. “Samen staan we sterk” vind ik echt bij ’t Zand passen. Ik had nooit verwacht om in ’t Zand te blijven wonen, maar door mijn ontmoeting met Willem en hoe hij mij nog meer mooie kanten van ’t Zand heeft laten zien, kan ik nu zeggen dat ik er nooit meer weg wil.
De pen gaat naar Zandtemer… omdat?
Onze vriend Jaap Ligthart, tegenwoordig bekend als DJ Jaap Ligthart. Een DJ die in het weekend draait op onder andere Ibiza, België en Brunei, maar ondertussen zo normaal gebleven is. Ik ben benieuwd hoe Jaap ’t Zand beleeft, na het zien van allerlei andere mooie plekken van de wereld.
