In deze rubriek leveren wij de pen af bij een Zandtemer. De Pen is deze keer bij…
Peter Glas
Vragen en antwoorden
Hoe lang ben je al Zandtemer?
Ik ben in 1966 geboren in de Pater de Witstraat nr. 53. Opgegroeid in een gezin met 3 broers en 1 zus.
In 1976 zijn we verhuisd naar Tulpstraat 52.
In 1988 gingen mijn ouders verhuizen naar de Kanaalkade en ging ik samenwonen met mijn grote liefde Erica Voorthuijsen in een appartement van “de volharding” van de familie Wit aan de grote sloot in Oudesluis.
In 1990 kochten we het huis waar we nu nog steeds wonen, toen Bosweg 1, nu Parallelweg 38, hier zijn ook onze jongens, Sam Sil Job en Gijs geboren.
Wat bevalt je aan ’t Zand?
De ontspannen sfeer, waarin we elkaar nog de ruimte geven om onze eigen keuzes te maken.
Wat is je mooiste plekje in ’t Zand?
Als ik uit mijn raam kijk zie ik de duinen van Callantsoog, molen “de hoop”, en de bollenvelden, veel beter dan dit wordt het niet..
Wat is je mooiste herinnering?
De vele busreisjes naar rockconcerten. Met Ronald Kok in de paddock van de TT toen Valentino Rossi zijn 100ste grandprixzege behaalde. Alle kermissen af met Erik Oostwouder, met als afsluiter altijd een “broodje alles”. En de vele muzikale evenementen in dit dorp zoals Normaal in de “Jonge Prins”, de Golden Earing, de Dijk in de sporthal en natuurlijk Zandstock met als hoogtepunt de AC/DC act van Jan Mul met zijn band. En zo nog 100 dingen…
Waar kan je o.a. van genieten?
De uitjes met “club van 6”. Een ritje in een ouwe Amerikaan. Op dinsdag passen we op onze kleinkinderen Liv en Sev, dan komen de jongens ook allemaal eten en zitten we een half uurtje samen aan tafel, altijd heel gezellig.
Wat mist ’t Zand?
Niks
Waar kunnen we je ’s nachts voor wakker maken?
Broodje shoarma van “de piramide” uit Den Helder, of een Sateetje van de “Vijverhut”.
Als ik aan ’t Zand denk, dan…
Ben ik blij dat mijn wiegje in dit vredige dorpje heeft gestaan en niet in een of ander oorlogsland.
Mijn antwoord op de vraag van Johan Dignum;
Peter, jij bent naast begeleider van de voetbal ook vrijwilliger bij de oudste vereniging van ’t Zand, namelijk de Volharding. 120 jaar paardensport. Hoe is het om vrijwilliger te zijn bij zo’n nostalgische vereniging?
Ik vind het een eer om onderdeel van deze club te mogen zijn. Het is altijd hard werken in de aanloop naar en de dag van de draverij, maar als de dag dan weer goed is verlopen geeft dat weer een trots gevoel. Ik hoop dat we dit mooie evenement nog vele jaren mogen organiseren.
De pen gaat naar Zandtemer… omdat?
Mijn schoonzus Karin Glas
Deze Zandtemer zou ik graag de volgende vraag willen stellen:
Karin, je komt zelf uit Schagerbrug, blijft dat dorp dan voor altijd je thuis of voel je je nu meer een echte Zandtemer?
