Het jaar is bijna voorbij. Nog zo’n 3 weken dan vieren we dat we 2017 achter ons laten en we 1 januari fris en fruitig (oké, 2 januari is ook goed) beginnen aan 2018. Ook het jubileumjaar van ‘t Zand is dan om. Gaat ons dorp zijn 276e jaar in. 25 jaar de tijd om overtreffende activiteiten te organiseren. Mijn god wat heeft er veel afgespeeld de laatste 12 maanden in ons, misschien niet meer zo’n kleine, kanaaldorpje. 
Voor de kinderen en voor de ouderen, voor de pre-pubers en de pre-pubersenioren. Wat begon met een ballenrace in 2016. Een Zandtemer-triple en vlag. Het laatste bierpakketje is recent nog verkocht voor bij de spar. Nog 3 evenementen te gaan. Levend Monopoly in sporthal Multitreffer, Biljarttoernooi in Bollenoord het Eindejaar gala in de Jonge Prins. Ik had ze graag live mee willen maken. Keek uit naar het eindejaar gala. Op zoek naar een buitensporige jurk die je anders nooit niet zou dragen. Zelf heb ik het feestjaar een half jaar in levende lijve mee mogen maken. Niet alleen als dorpsgenoot maar ook als organiserend commissielid. Wanneer precies weet ik niet meer maar het moet ergens in 2016 zijn geweest stond “Betty van de Bakker” opeens voor mijn deur. “Wil je bij ons in het comité ik ben het enige meisje?”. Normaal overleg ik met mijn eega over zulke vrijwilligersdiensten die doorgaans wel wat van je vrije tijd innemen. Maar hier hoefde ik niet voor te overleggen of over na te denken, hier kon ik meteen volmondig op zeggen dat ik het een eer vond om in deze commissie plaats te mogen nemen. Zo vaak viert je dorpje geen jubileum.
De eerste vergadering, iedereen in de commissie kon ik al. Maar jemig, het bleken zoveel meer gedreven mensen dan ik had vermoed. Ongelooflijk, wat een enthousiasme, wat een inzet en wat enorm veel tijd en energie staken deze mensen in de organisatie van het feestjaar van ons dorp. Ik viel er toch wel wat bij in het niet had ik het gevoel. Deed mijn best uiteraard maar haakte de laatste zondag van de feestweek toch af. Oké noodgedwongen. Iets met een emigratie. Ik had er dolgraag tot het eind bij willen blijven zitten. Wat een energie maar ook spanning heeft het met zich mee gebracht. De vergaderingen duurde altijd tot na 12-en. En nee, er werd nauwelijks over koetjes en kalfjes gesproken. Alles serieuze kost. En was het één afgerond werd het ander aangehaald. De laatste woorden van zo’n avond waren altijd “laatste kans, nu écht niemand meer iets voor de rondvraag? Oké, dan kunnen we nu de volgende datum pla……Oh wacht ik heb toch nog wat…..” . Thuisgekomen rolde je dan vol energie en ideeën je bed in, kwam de eerste paar uren niet in slaap. En s ’morgens vroeg werd je wakker gebliept door het seintje van binnenkomende berichten van de appgroep ‘comité 275 jaar ’t Zand’ Ieder ander van het comité had blijkbaar ook een blocnote op zijn nachtkastje liggen en wilde deze inspiratie of informatie delen zodra de zon nog maar net op was.
Er was spanning of evenementen goed zouden verlopen. Het hoogtepunt de feestweek. Kippenvel toen we ein-de-lijk de praalwagens allemaal met de neus de zelfde kant op hadden en zij door het dorp reden. Opgelucht dat alle kinderen zonder kleerscheuren de zand en baggerspelen door waren gekomen. Playbackshow. Vossenjacht. Optredens van bands. Een stratenlange brunch. Een ontlading toen wij daar met z’n allen op het podium stonden en een lang aanhoudend applaus kregen. Godzijdank hadden we een grote bos lelies in onze handen waar we ons achter konden verschuilen. De tranen van alle (in)spanning, vermoeidheid en ontlading drupte zo , zo onopvallend tussen de bladeren.
Als vrouw van de manager voel ik lichte druk om niet in gewone kleding te komen
En ze gingen door de commissieleden; straten golf, historische tour, hap stap trap, spokentocht, KOPstemmen………… . Het eind-bal, dan zouden we los gaan. Bier drinken, dansen, ontspannen, genieten en tevreden terug kijken. Misschien wel in een gat vallen. Tijd over. En alles mede dankzij alle dorpsgenoten want zonder jullie had dit allemaal niet mogelijk kunnen zijn . Wat een hoop helpende handen, inspiratie, inzet of hulp op welke manier dan ook. Wat is t Zand daar toch enorm groots in. Daar kunnen we toch trots op zijn. Bij deze wil ik jullie vragen 9 december het levend Monopoly te bezoeken in de sporthal (hele dag). Of een kijkje te gaan nemen van 12 tot en met 16 december bij het biljarttoernooi in BollenOord (275 deelnemers, 10 tafels, grootste toernooi van Noord Holland opening: dinsdag 12 december aanvang 12.30 uur in aanwezigheid van een speciale gast) Maar zeker ook een kaartje te kopen voor het eindejaar bal bij de Jonge Prins of 1 van de commissieleden. Breng je mooiste vlinderstrik, strop en baljurk naar de stomerij.(of koop deze bij Claudia Kraakman of huur het bij Maskerade) En ook trainen! Train voor een overweldigend applaus voor die geweldige gedreven commissieleden die zich zeker 1 ½ jaar in hebben gezet voor u en ons dorp. Jeffrey, Rob, Bas, Jo, Quido, Joris en Betty, jullie zijn toppers.
Morgen, morgenavond heb ik, hebben wij, van manlief zijn werk een kerstdiner. Als manager zal hij een woordje moeten doen voor de hele crew. Ik ben daar niet zenuwachtig voor, weet dat hij dat kan. Als vrouw van de manager voel ik lichte druk om niet in gewone kleding te komen. Dus maak ik dankbaar van de gelegenheid gebruik en ga lekker los. Uit! die a-sexy waterdichte türbroek en thermotrui en die bergschoenen met 3 dubbel profiel. Ik ga kou lijden op mijn hoge hakken en in mijn mooiste glitterjurkje. Geen galaniveau maar wie weet word ik ten dans gevraagd. Dan doe ik stiekum mijn ogen dicht en bedenk dat ik daar sta op de vloer van de Jonge Prins met Jo, of Rob of Betty of….…….wie weet krijg ik die Noren wel aan het roeien………..
Geniet met zijn allen van de laatste 3 weken van het jaar, de laatste feestweken van 275 jaar ‘t Zand!
vrolijke groet
Een páár foto’s maar van een heel jaar. Er is zoveel moois gebeurt. Kleine dingen, grote dingen, allemaal even geweldig. Kijk nog eens terug op de facebookpagina van 275 jaar ’t Zand en herbeleef het allemaal nog eens.
