Kleuren, vormen, materialen, het is een grote hobby van me.
De ene keer klein, de andere keer groots.
Zo heb ik eens de plaatselijke tenniskantine mogen herinrichten. Bar ‘omgeklapt’ nieuwe meubels, andere kleuren, accessoires en zo meer. Geweldige klus met een leuk team.
Het “timmermannetje” gaf mij de naam “het kleurenvrouwtje”.
Dit kleurenvrouwtje mocht aan de gang in een nieuw gebouwd huis.
In het huis van pa en moe. En natuurlijk kon ik mijn hart ophalen in ons eigen nieuwe huis.
Tussendoor keek ik hier en daar binnen bij bekende en minder bekende voor tips.
En toen was daar dus Jacqueline……
Nee, het was niet de bedoeling om Jacqueline op te fluffen.
Maar de Lock down verlengde zich, de planning liep anders waardoor zij op ons pad stond.
Én de opmerking over haar interieur ( zie letters in het zand “Jacqi 1) deed mij er toch toe beslissen op sommige stukjes een laagje verf te kwakken.
Kleiner oppervlak maar oei wat een hoekjes, gaatjes en kiertjes.
Kans op vallen en stoten is in deze kleine ruimte ook een groter risico dus surfte ik over het net hoe ik dit varkentje het beste kon gaan wassen.
En zoals altijd is het starten bij mij altijd een moment van uitstel. Een soort van ‘begin-nu-toch-vrees’ die ik nooit kan plaatsen. Want als ik eenmaal ben begonnen dan ben ik niet meer te houden.
Zo ook in Jacqueline.
Nadat ik het meeste schuurwerk achter de rug had nam mijn enthousiasme al meer toe.
En bevond ik mij ieder vrij moment in onze camper met ontvettingsmiddel, schuurpapier en grondmiddel.
En heb je dat proces achter de rug, dan komt het leukere werk.
De definitieve kleur is aan de beurt.
Nu is Jacqueline klein van stuk dus moest dit kleurenvrouwtje de basis rustig houden
en werd het wit. Wit schijnt geen kleur te zijn maar ik hou van wit.
En ze kunnen dan wel zeggen dat wit geen kleur is, er zijn toch héél veel verschillende tinten.
Wit werd dus de basis en oh wat begon Jacqueline op te fleuren en te stralen.
Ik smeerde een kleine accentkleur mistgroen op het keukenblad en de tafelbladen om het wit te breken.
En groot fan van ouwe meuk gebruikte ik wat oude gordijntjes van zolder.
En tikte onder het mom,
‘leuk hoeft niet duur te zijn’ een poster op de kop om wat kleur in dit kleine interieur te brengen.
Als ook, in dit geval praktische maar leuke opberg accessoires.
Tijdens dit proces leerde ik ieder hoekje en gaatje kennen van Jacqueline en ook dat is altijd een mooie bijkomstigheid.
Ik genoot van de bedwelmende terpentine lucht, de klodders verf in mijn haar, de ruwe handen en gebroken nagels.
En toen ik toe was aan ‘afstijlen’ (het summum van dergelijke projecten) keek ik tevreden naar binnen en voelde mij direct prettig in dit kleine huisje op wielen. Nu was het eigen, fris en fruitig.
Jacqueline is nu, van binnen, van buiten, als onder de motorkap klaar!
Het zwarte gat hoef ik niet in te vallen want nu konden we op pad met Jacqie.
Onze eerste proefritje is een feit.
We hielden het dicht bij huis.
Veilig beschermt door de heilige Christophorus.(het zit hem vaak in de kleine details)
Maakte we onze echte kilometers en dronken onderweg onze eerste koffie en
aten ons avondeten aan de frisnieuwe tafel.
Zo ontdekte we hoe het voelde in onze nieuwe aanwinst.
Weekend voor koningsdag wordt de vuurdoop. Dan zullen wij afreizen naar het “verre” Valkenburg om daar de eerste overnachtingen te mogen ervaren. En met dit mooie interieur en betrouwbare motor zien wij daar enorm naar uit.
Tot volgende keer
vrolijke groet
