Mijn naam is Mariëlla van Vliet en ik ben verpleegkundige. Ik vind het leuk om te vertellen wat ik mee maak tijdens mijn werk. Soms vertel ik iets wat al jaren terug is gebeurt, een andere keer is het van nog niet zo lang geleden.
Als ik de gang opkom lopen hoor ik haar al.
Ze fluit een melodietje en in gedachte zie ik haar al staan; een dame van begin 90 met haar rollator in de deuropening.
Als ze mij in het vizier heeft groet ze me vriendelijk. Aan haar mimiek kan ik zien dat ze blij is dat ze tegen iemand kan praten.
“Goedenavond”, groet ik haar vriendelijk, “bent u aan de wandel?”
“Nee” vertrouwd ze mij toe, “ik wacht op mijn vader en moeder”.
“Ohjee”, zeg ik tegen haar, “zouden die nog in het donker langs komen”?
Mw kijkt door het raam naar buiten en zegt; “ik denkt het niet” en vraagt aan mij wat moet ik nou?
“Dat is een moeilijke vraag” zeg ik ‘maar ik kan u wel alvast in uw pyjama helpen als u dat prettig vindt’.
‘Laten we dat maar doen’ zegt mevrouw en ze kijkt de gang nog eens in als ze haar rollator draait om haar kamer weer in te gaan..
Ik help haar met haar rituelen voor zij gaat slapen en als ze in bed ligt zegt ze tegen me; “wilt u door geven dat ik morgen graag vroeg geholpen wil worden. Mijn vader en moeder komen op visite”.
Ik verzeker haar dat ik het door ga geven en dat het goed komt.
Als ik zie dat ze een aangename houding in bed aanneemt wens ik haar een goede nacht en sluit de deur achter mij dicht.
Mariëlla van Vliet
