“Als ik er ooit alleen voor kom te staan, dan koop ik een kom met vissen”, had mevrouw ooit tegen haar man gezegd, die daar niets van geloofde. Mevrouw had het niet op dieren en dat wist haar man maar al te goed. Een aantal jaren later gebeurde het dat mevrouw er alleen voor kwam te staan en na een lastige periode pakte ze haar leven langzaamaan weer op.
Zo ging ze met haar zus een paar dagen weg naar Duitsland en daar zag ze hem staan, haar vissenkom. Geen echte, maar een glazen bol met daarin een zee vol vissen. De blauwe vissen vertegenwoordigen haar en haar zussen, de twee vissen die op elkaar lijken waren de ouders en de andere waren haar broers.
En zo kwam deze glazen bol tot leven, inmiddels zijn een deel van haar broers en zussen er niet meer, maar in deze glazen bol blijven alle vissen zwemmen en staat hij prominent op de kast.
Nu ik het verhaal achter de glazen bol ken, komen ook voor mij de vissen tot ook leven. Alleen hoef je deze geen eten te geven en het water niet te verschonen!
