(geplaatst op 8 maart 2012)
In deze rubriek leveren we om de twee weken de pen af bij een Zandtemer. De pen is deze keer bij… Adriaan Jongejan.
“Zoon van Jaap Jongejan en Alie Jongejan-Pater. Ouders die ik elke dag weer dankbaar ben voor hetgeen zij mij hebben meegegeven. Ik ben geboren 19 december 1954 in de Stolpen, aan het eind van de Schagerweg. Dit is daar op de hoek waar, zoals mij is verteld, vroeger de vlotbrug van de Stolpen gelegen was. Het huis staat er niet meer, de plek is nog steeds daar. Eind 1959 zijn wij (vader en moeder en twee broers en één zus) naar ’t Zand verhuisd. Hier werden nog twee zussen en mijn jongste broer Jack geboren. Een voor toen dus normaal gezin. Ik ben getrouwd in 1977 met Jannie de Groot uit Zijdewind, mijn lot uit de loterij. Wat zou ik zonder haar moeten. We zijn verrijkt met de rijkeluiswens met de geboorte van dochter Judith en zoon Jos. Beiden geboren in ons huis in de Tulpstraat. Net als mijn trouw aan ’t Zand ben ik ook trouw geweest aan mijn werk. Ik ben direct na mijn diensttijd in 1976 als aankomend assistent-accountant begonnen bij Accountantskantoor Plevier in Schagen, ben daar in 1983 directeur geworden en heb per 1 januari 1990 dat kantoor overgenomen. Inmiddels is dit een organisatie met meerdere vestigingen in Noord-Holland met vijf partners en ruim 50 medewerkers. Daarnaast hebben we diverse samenwerkingsverbanden opgezet om maar over zoveel mogelijk eigen specialismen te kunnen beschikken. De laatste jaren houd ik mezelf naast mijn (senior-)accountancywerkzaamheden vooral bezig met mijn specialisatie bedrijfsoverdrachten en doe dat onder de naam Adcorporate in vooral het gebied Noord-Holland, Friesland, de NOP en een stukje Overijssel. Overigens te typeren als iemand voor wie het glas altijd half vol is.”
Vragen en antwoorden
Hoe lang ben je al Zandtemer?
Ik was bijna 5 jaar oud toen wij verhuisden naar ’t Zand. Daarna ben ik nergens anders meer gaan wonen. Met mijn ouders in de Willem ’t Hartstraat, in 1977 in de Tulpstraat en in november 1983 zijn we verhuisd naar onze huidige stek aan de Kanaalkade. Aan het Noord-Hollands Kanaal waar ik ook zo dicht bij ben geboren, nog eens aan dezelfde kant ook. Welgeteld dus nu al weer ruim 52 jaar in ‘t Zand. Ik heb ooit eens gezegd bij een interview door Jan Mol: “Zo ik iets ben, ben ik een Zandtemer”, vrij vertaald naar de schrijver Louis Couperus. Laat Jan dat zetten in hele grote letters boven het artikel wat hij maakte. Ben ik nog hartstikke trots op ook.
Wat bevalt je aan ’t Zand?
Heb je even voor mij? De gemoedelijkheid van (de meeste) mensen, het rijke verenigingsleven en direct daarmee de inzet van de zo vele vrijwilligers, de bereidheid om wat voor elkaar over te hebben en de massale steunbetuigingen op het moment dat het bij mede-inwoners tegen zit. Maar ook de inzet van het bedrijfsleven hier om de leefbaarheid van het dorp zo veel mogelijk te bevorderen. Ik ben al enige tijd voorzitter van de Zakenclub ’t Zand en durf gerust te stellen dat de waarde hiervan voor het dorp wel eens wordt onderschat.
Wat is je mooiste plekje in ’t Zand?
Natuurlijk heeft ’t Zand heel veel mooie plekken. Heel veel zijn er al genoemd. Eén van de mooiste plekken vind ik de begraafplaats achter de kerk. Niet alleen een oase van rust, maar zo mooi ingericht met prachtige gedenkstenen en zo prachtig als deze wordt bijgehouden. Ik heb bewondering voor de mannen die ik daar regelmatig zie, René en Fred Bakker, Jan Kooijman, Wim Deutekom en Nico van Woesik (ik hoop dat ik niemand vergeet), die er week in week uit in slagen om dit het mooiste kerkhof te laten zijn die ik ooit gezien heb. En, misschien een tik va me, ik heb er op deze aardbol heel wat gezien. Het mooiste plekje, ja, dit verandert ook steeds. En dat niet alleen door seizoen waarin we zitten. Kijk over korte tijd namelijk maar eens als straks de restauratie van de Molen van Zeeman helemaal klaar is. Dan is er weer een prachtige plekje aan al die mooie plekken toegevoegd. En in de verdere toekomst wordt die denk ik nog mooier als we met elkaars steun daar ook nog een mooi museum bij kunnen realiseren. Maar de vraag is wat de mooiste is. Dan kies ik toch voor Kanaalkade 61A. Heerlijk om daar te vertoeven, op één van de terrassen, heel vaak in de zon, in de prachtige tuin waar Jannie zoveel energie in steekt, maar waardoor het wel een plek is om steeds weer thuis te willen komen.
Wat is je mooiste herinnering?
Er zijn zoveel mooie herinneringen. Onze trouwerij, de geboorte van de kinderen, hun beider trouwerij: Jos met zijn Anna in Amerika met zowel een Amerikaans als een Afrikaans feest, Judith met haar Erik op het mooie Cyprus. Beide bijzondere gebeurtenissen voor hen, maar ook voor ons, welke werden opgeluisterd door de aanwezigheid van heel veel familie en vrienden. Hele mooie herinneringen. Maar ook dat Jos en Anna met onze kleinkinderen Joshua en Jeremiah over waren uit Houston naar hier in ’t Zand, die jongens zien batteren op ons eigen erf, in de tuin. Prachtig allemaal. Maar ook alle acties die tot nu toe zijn georganiseerd door de Stichting Stimulering Dorpsactiviteiten, die er ook weer voor zorgen dat de leefbaarheid, die toch in belangrijke mate door het verenigingsleven wordt bepaald, ook in financiële zin mee helpt te bevorderen.
Waar kun je o.a. van genieten?
Van de momenten met mijn gezin, met Jannie, met Judith en Jos en hun partners Erik en Anna, van die momenten dat we horen “Hoi Pap, Hello Daddy en vooral ook ….OPAAAA ….OMAAAA…. als we aan het skypen zijn en we dan de verhalen horen van onze kleinkinderen. Passief tuinieren met krantje en biertje in de zon is ook zo’n geliefde bezigheid. Maar ook dagelijks van mijn werk, met al die medewerkers waarvan er velen al zo heel lang met ons werken. En wat te denken van een 18- of 9-holes rondje golf, van mijn potjes biljarten bij D.O.S., de bezoeken van en aan familie, kennissen, vrienden. Ach er is zoveel om van te genieten. Last but not least, deze website www.tzand.info, vooral als ik bedenk hoe deze is ontstaan en hoe deze nu door de vrijwilligers wordt gerund.
Wat mist ’t Zand?
Laat ik eerst stellen, dat het leven niet perfect hoeft te zijn. Het lijkt mij het beste als er dingen zijn en blijven die te verbeteren zijn. Dan is er een voortdurende uitdaging, dan blijft er leven in de brouwerij. Ik ben bang dat het anders allemaal zo saai zal zijn of worden. Als ik toch wat moet noemen, dan is het wel een goede aansluiting in het openbaar vervoer, waardoor ouderen eerder de neiging hebben om naar Schagen te willen vertrekken. Wat dan weer jammer is. Want van ouderen kan je veel leren, die hebben mooie verhalen en hebben veel meegemaakt waar ze over kunnen en willen vertellen. Die moeten dus ook blijven. Verder: Ik vind het winkelbestand wat mager, ik hoop met de verdere groei van inwoners dat we kunnen houden wat we hebben en misschien een beetje meer.
Waar kunnen we je ’s nachts voor wakker maken?
Dat weet Jannie en dat is genoeg.
Als ik aan ’t Zand denk, dan…
Denk ik aan de rijkdom van het leven die we hier tot nu toe hebben mogen beleven en waarvan ik de wens koester dat dit nog heel lang zo mag zijn met als heel veel getuigen daarvan de vele mensen die ons zo lief zijn. Dan denk ik ook aan de komende actie van de Stichting Stimulering op 9, 10 en 11 november aanstaande. Houdt de publicaties in de gaten. Het wordt voor mijn gevoel een nieuwe topper.
De pen gaat naar Zandtemer… omdat?
GertJan Slijkerman. Een zegen zo iemand te kennen en ik ben benieuwd hoe hij deze vragen gaat beantwoorden. Ik maak GertJan mee in het bestuur van de Zakenclub. Maar dat is niet het enige wat hij naast zijn eigen onderneming doet. Het is werkelijk ongelooflijk welk een energie hij heeft. Misschien dat het komt omdat brood ‘wordt geboren in het ochtendgloren’, want wat hij zowel zakelijk als ook als vrijwilliger presteert , daarvoor zou ik, en ik schat ook de meeste mensen, aan 24 uur op een dag en 7 dagen in de week strikt onvoldoende hebben. Hij leest daarbij dan ook heel, heel veel denk ik, want hij weet ook zo verschrikkelijk veel niet alleen van hier, maar ook van wat er op deze aardbol is en wordt beleefd.
