In deze rubriek leveren we om de twee weken de pen af bij een Zandtemer. Deze week is de pen bij… Do Trung Tich.
“Ik ben geboren in 1947 in Vietnam. In augustus 1979 ben ik samen met mijn zoon per boot Vietnam ontvlucht op zoek naar vrijheid. Mijn vrouw en twee andere zoons moest ik achterlaten. Na een aantal dagen zijn we gelukkig door een Nederlands vrachtschip van zee gehaald. Via Singapore zijn wij uiteindelijk in Nederland terecht gekomen. Dit was tevens mijn eerste keer dat ik sneeuw van dichtbij heb gevoeld, gezien en geroken. Met behulp van de regering, zijn in 1984 mijn vrouw en twee zoons naar Nederland gekomen en is mijn gezin sindsdien herenigd.”
Vragen en antwoorden
Hoe lang ben je al Zandtemer?
Vanaf 1989 kwam ik met mijn vrouw, onze vier zoons en twee dochters in ’t Zand wonen. We kregen een huis aan de Korte Bosweg toegewezen en zijn er sindsdien nooit meer weggegaan.
Wat bevalt je aan ’t Zand?
Mijn eerste indruk van ’t Zand was zeer positief. De mensen in dit dorp waren zo vriendelijk en behulpzaam. In het begin moesten we erg wennen aan het ‘ons kent ons’. Mensen kwamen met ons praten en iedereen zei gedag. Dit waren wij eigenlijk niet echt gewend.
Ook de acceptatie naar onze kinderen toe was overweldigend. De kinderen gingen naar school en op sport en hadden gelijk veel vrienden. Ook werden wij voor vele gelegenheden uitgenodigd. Zo zijn we langzaamaan opgenomen in het dorp. Mijn vrouw en ik willen hier nooit meer weg. Ik ben trots dat ik mezelf een ‘Zandtemer’ kan noemen.
Wat is jouw mooiste plekje in ’t Zand?
De kerk. Iedere week ga ik trouw naar de kerk. Door alle gebeurtenissen die ik en mijn gezin hebben doorstaan heeft het geloof ons sterker gemaakt. En in de kerk vind ik mijn rust en deel ik mijn zorgen en dankbaarheid.
Wat is je mooiste herinnering?
Oktober 2008 waren mijn vrouw en ik veertig jaar getrouwd. De kinderen hadden als verrassing een kasteel afgehuurd in de Ardennen. We hebben ons jubileum met onze zes kinderen en diens partners en kleinkinderen gevierd.
Zondag 26 oktober, onze trouwdag, gingen wij gezamenlijk naar een kapel in de Ardennen waar wij de zegen kregen op ons veertigjarig huwelijk.
Waar kan je o.a. van genieten?
Van de kleinkinderen die dagelijks bij ons langskomen. Het is altijd erg gezellig als ze langskomen, om gezellig met opa en oma te kletsen. Ze vertellen een hoop en het houdt ons lekker jong….
Een aantal keren per jaar komen alle kinderen naar huis. Nu één van onze zonen in Denemarken woont, kijk ik hier altijd erg naar uit. Het gezin is dan compleet en mijn vrouw maakt dan de heerlijkste Vietnamese gerechten klaar.
Wat mist ’t Zand?
Sinds mijn kinderen zijn gaan studeren heb ik gemerkt dat het openbaar vervoer in ’t Zand niet optimaal is. De tijden en routes die de bussen rijden sluiten niet goed aan en er zijn geen rechtstreekse verbindingen naar bijvoorbeeld Schagen. Hierdoor komt het vaak voor dat ik ’s morgens eerder op moet om ze naar het station te brengen of ’s avonds vanuit mijn werk op te halen.
Waar kunnen we je ’s nachts voor wakker maken?
Als het ’s nachts sneeuwt dan mag iedereen mij wakker maken.
Mijn eerste stap op de Nederlandse bodem, was op sneeuw. Als ik aan sneeuw denk, dan denk ik aan Nederland. Als ik aan Nederland denk, dan denk ik aan vrijheid.
Als ik aan ’t Zand denk, dan…
Denk ik… ‘Wat zijn wij blij en gelukkig dat wij na de oorlog uiteindelijk in ’t Zand terecht zijn gekomen!’ Ik heb respect voor de Zandtemers en ben ook zeer dankbaar dat wij 22 jaar geleden met open armen zijn ontvangen in dit mooie dorpje.
De pen gaat naar Zandtemer, want ….
Ik geef de pen door aan een spontane en goedlachse man, Wichard Schilder.
