In de rubriek leveren we de pen om de twee weken af bij een Zandtemer. De pen is deze keer bij… Pieter van der Weij.
Vragen en antwoorden
Hoe lang ben je al Zandtemer?
Al 50 jaar. Ik ben op 30 november 1964 geboren in ’t Zand-West aan de Groteweg. Ik had al twee zussen (Marian en Ingrid) en later kreeg ik er nog een broer (Jos) bij. Mijn moeder woont er nog steeds. Mijn vader is in 2006 overleden. Spelen rond de zeepfabriek (nu BolleNoord) was dagelijks vertier. Ik heb daar samen met de buurkinderen ondergrondse hutten en goed gestutte gangenstelsels gebouwd. Wij klommen op houten pallets zes meter hoog om over constructiebalken te lopen en daarna de bal van het dak te halen of de fabriek te bezoeken. Met brommers en skelters het land in richting de Stolpen crossen en enorm veel gevoetbald. Hoeveel vlotten er niet zijn gemaakt van zeepdrums in die tijd. Daarom heb ik ook mijn schooltijd afgerond met een kleine vertraging, want voordat ik de Havo had afgerond…. Daarna ben ik gaan werken bij toen nog Hoogovens en daar werk ik nog steeds. Aan de Groteweg heb ik bijna 22 jaar gewoond en toen ben ik de brug over gefietst om in het dorp te gaan wonen. Nu woon ik al 28 jaar in de Mauritsstraat samen met Edith. Ik heb gevoetbald bij Geel-Zwart, maar toen ik 18 was ben ik gaan handballen, ook bij Geel-Zwart tot de herenhandbal werd opgeheven. Bij Sparta gezaalvoetbald, met de Zijper Dam Club (ZDC) gedamd bij de jeugd en ik ben al 32 jaar scheidsrechter bij Geel-Zwart. Op dit moment dart ik bij de Multikillers al zo’n 10 jaar met veel plezier. Ook nog steeds lid van visvereniging GTIK (Geen Tuk Is Kut), waar we bij zwager Frank elke woensdag de palingstand proberen in stand te houden. Door werk en regels op het werk heb ik het laatste visseizoen gemist, maar wat niet is kan weer komen.
Wat bevalt je aan ’t Zand?
Dat het gewoon een leuk dorp is. Zoals een harddraverij, Zandstock, timmerdorp, de ijsclub, de Stichting Stimulering Dorpsactiviteiten, de Multitreffer, dat is toch prachtig om in ons midden te hebben. Je kan het niet opnoemen, maar ’t Zand heeft het. Welk dorp heeft er nou een bokbierfestival. Wij hebben het en het is de derde zaterdag na kermis in de Multitreffer. Er is voor iedereen wel wat.
Wat is je mooiste plekje in ’t Zand?
Daar zijn er heel veel van. Als ik ’s avonds een wandeling rond het dorp maak dan heeft het dorp toch wel heel mooie plekjes. Het kanaal, het sportterrein, maar ook het 1,7 kilometer lange wandelpad met alles er omheen is prachtig. Maar het allermooiste plekje is rond de rookoven. Lekker zalm roken met een juttertje of een potje bier. En vergeet niet mijn bed, want daar lig je 25% van een dag in. Een heerlijk plekkie.
Wat is je mooiste herinnering?
Ook dat zijn er velen. Op sportgebied is dat toch wel mijn wedstrijd met de Helderse jeugdselectie tegen de Amsterdamse jeugdselectie. In Amsterdam sporthal zuid speelden we o.a. tegen Marco van Basten en Sonny Silooy. Uitslag 1-1. Ik was toen keeper. Verder zijn het natuurlijk de vaste antwoorden zoals de geboortes van je kinderen. Visvakanties naar Denemarken, de weekendjes weg met de vrienden, maar ook de vakanties met mijn gezin en met mijn voetbalvrienden naar Egypte,Turkije, Spanje of Portugal zijn memorabel. De vakantie in 1993 naar Willem en Kristine Schilder in Amerika met de familie Schilder was ook fantastisch. De al genoemde jeugdherinneringen vergeet je ook niet meer.
Waar kun je o.a. van genieten?
Van een goede dartwedstrijd van mezelf, van mijn teammaten of op televisie. Maar ook van alles wat bloeit en van vrolijke opgewekte mensen, van lekker slap ouwehoeren en van een vrouw die alle zaakjes op orde heeft als ik thuiskom van mijn werk. Zij regelt al zoveel dingen, voordat ik er aan begin te denken.
Wat mist ’t Zand?
Een kanaalhaven en een viswinkel. Als ik niet zo’n goeie baas had gehad, dan was ik die visboer geweest.
Waar kunnen we je ’s nachts voor wakker maken?
Grauwe erwten met piccalilly, rauwe-, gebakken-, zure uien en uitgebakken spekkies. Een lekkere zoute haring of een in het zuur gebakken haring en als iemand me nodig hebt, maar dat gebeurt nagenoeg nooit.
Als ik aan ’t Zand denk, dan…
denk ik aan het dorp waar ik al vijftig jaar woon en waar ik nog een tijdje mag wonen.
De pen gaat naar Zandtemer… omdat?
Die gaat naar Rene Maatje. Rene is van oorsprong een Emmenaar dus een Drent. Rene is ongeveer 25 jaar geleden hier naar toe gekomen en heeft zich heel gemakkelijk aangepast aan het Zandse leven. Hij staat altijd klaar om te helpen en is ook altijd enthousiast, blij en hij is nog geen 50. Hij kan ook al goed tegen al die Zandse grappies. Ben benieuwd hoe hij ’t Zand ziet.
