MIJN BELEVING VAN DE MAAND APRIL
Door Gerard Schagen
Het is 1 april en geen grap.
Ik sta voor het zebrapad, op afstand komt iets wits. Ik zet de voorwielen van mijn rollator op de witte strepen; ik hoor wat rammelen en rakelings schiet een 45 km-autootje voor mij langs, mogelijk reed hij 60 en mogelijk bestuurd door jongelui die de regels nog niet kennen.
Hoe het ook zij, jong of oud, het was wel even schrikken en maar goed dat ik ook bij een zebrapad altijd voorzichtig ben.
Een aansprekend verhaal in “De pen is bij” van Karin Glas – Jongerling, net als ik een geboren Schagerbrugse en nu een echte Zandtemer. Toch ga je dan nog even terug in de tijd en zie je die mooie boerderij van Krijn en Tiny Jongerling. Maar ook hoe daar in je jeugd achter op het land de Koninginnestook werd gehouden.
Wat een geweldig succes de actie voor de duofiets van die immer strijdbare Shannon v.d. Berg. € 21.000,–, genoeg voor een fiets met nog wat extraatjes. Het gebeurde o.a. allemaal in een tent. Ik was er niet bij, maar het zweet van de spinners/sters moet er via het tentdoek weer naar beneden zijn gedrupt. Roos en Clarice mogen trots zijn op wat ze met hun actie hebben bereikt. Ik miste nog wel een mooi sfeerverhaal op tzand.info.
Ik ben weer aan het dromen; ik ben aan de Stolpen en zie een stukje grond waar al jaren niets mee gedaan wordt, lange tijd werd het gebruikt als ijsbaan. 5 huisartsen hebben een gezamenlijk collega-uitje; ze gaan uiteraard op de fiets, want dat is gezond. Ze stappen bij de Stolpen even af om een appeltje te eten, ook gezond…
Ineens roept één van hen: “Kijk dat lapje grond, dat ligt daar maar te niksen; zullen we?? “Zullen we wat?” vragen de anderen. “Die grond kopen en er samen een moderne huisartsenpost opzetten zodat de toekomst gewaarborgd is”
Allen houden hun stethoscoop tegen de grond en horen dat het goed is. Ze fietsen niet verder en besluiten bij de buren te gaan wokken.
Ik droom verder hoe ze een royaal bod doen op de grond. Het lijkt zo mooi, maar ik zie ineens beren op de weg. Grote Beer heet Rijksvastgoedbedrijf. Hij grijnst naar de waakhonden van onze gezondheid. “Leuk plan” zegt hij met een vals lachje. “Ik ga de bestemming zo veranderen dat jullie lekker drie keer zoveel gaan betalen.”
Ik begin een beetje te woelen, het wordt onrustig; er verschijnt een wolf in schaapskleren en heet Co Med,, hij heeft er in Anna Paulowna al een puinhoop van gemaakt.
De droom neemt de vorm van een nachtmerrie aan; “Nee, nee nee” schijn ik te hebben geroepen. Rustig slapen is er niet meer bij, het blijft maar malen.
Ineens gaat het donderen, een soort onweer dat steeds blijft roepen: Protocollen, protocollen, protocollen, protocollen, protocollen enz.” Dan wordt ik wakker met het besef dat in dit land de regeltjes en protocollen ons leven beheersen. Laten we hopen dat hier het gezond verstand wint en er een compromis gevonden wordt.
Even een spreekwoord:
“Hij wou dat hij het in een bescheten doekje had.”
“Hij wou dat hij geld had.”
De sloop bij de sporthal is in volle gang. Er wordt serieus gewerkt en rekening gehouden met recycling en hergebruik. In 1978 maakte Wim van Duin al een schets met een dubbele hal, dat was ook de wens van de verengingen. Het bleek bij de gemeente echter teveel gevraagd. Nu, 46 jaar later, (waar blijft de tijd? Ik weet het nog als de dag van gisteren) gaat het er toch van komen en gaat een vurige wens in vervuling.
We waren weer uitgenodigd voor het grote bloemencorso van Noordwijk naar Haarlem (42 km). De oude garde werd weer in de watten gelegd door de jonge generatie. Op een lekkere stoel zaten we heerlijk eerste rang langs de weg in Sassenheim. Voorzien van een hapje en een drankje zagen we 15 prachtige praalwagens voorbij trekken en meerdere versierde voertuigen.
April was toch weer vrij vochtig met 94 mm in 16 dagen. De natste sinds 2002, toen ik begon met meten.
